της Δήμητρας Σπανού
Σκαλίζοντας βαθειά στο παρελθόν, προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε
τις βαθύτερες αιτίες και τον "ρουν" της ιστορίας που προχωρά μέσα από
τις ανάγκες των δημιουργημάτων της γης (ανθρώπων και ότι άλλο)
και μοιάζει να αγνοεί την ύπαρξή μας
Αυτοί οι στοίχοι αφιερώνονται στα παιδιά μου
Ανάμεσα σε ραδιοκύματα και ψηφιακά
Μεγαλώνοντας και γερνώντας,
θα πρέπει να μάθουμε πια
πως να μην φοβόμαστε τις κρυμμένες σελίδες
Τα πρώτα ανθρώπινα πλάσματα εκατοντάδες χρόνια πριν
Η κοιτίδα των πρώτων πλασμάτων που ανέπτυσαν σιγά σιγά ανθρώπινα χαρακτηριστικά θεωρείται η Ανατολική Αφρική. Το είδος αυτό εξαπλώθηκε στην Ασία και στην Ευρώπη προσαρμόστηκε στις εκεί συνθήκες και εξελίχθηκε με τον χρόνο. Τα είδη αυτά περνούν σε Ασία και Ευρώπη (σύμφωνα με τον χάρτη της επικεφαλίδας ) και διαφοροποιούνται ανάλογα με τις συνθήκες που συνάντησαν.
Στην εποχή των παγετώνων και πιθανόν άλλων γεωλογικων αναταράξεων οι πληθυσμοί αυτοί στις ηπείρους υποφέρουν και μειώνονται σημαντικά. Όσα όμως επιβιώνουν, συνεχίζουν να εξελίσονται τόσο στην Ασία (Erectus) όσο και στην Ευρώπη (Νεάτερνταλ), ενώ στην Αφρική επιβιώνουν μονο είδη με πιο εξελιγμένη σκέψη.
Από τους πληθυσμούς που επέζησαν στην Αφρική γύρω στα 200000 χρόνια πριν εμφανίζεται το είδος Homo sapiens που επικράτησε στην συνέχεια των άλλων και αποκτούν χαρακτηριστικά των ανθρώπων περίπου όπως είναι και σήμερα γύρω στα 50000 χρόνια πριν.
Μετά το τέλος των παγετώνων στα 12000 χρόνια, οι πληθυσμοί από το είδος μειώθηκαν σημαντικά. Πρέπει προυπήρχαν κάτοικοι, που είχαν επιβιώσει, ιδιαίτερα στην λεκάνη της Μεσογείου και πιο πέρα, όμως δεν γνωρίζουμε πολλά γι αυτούς. Γνωστοί μονο είναι οι Ίβηρες (πρόγονοι των σημερινών Βάσκων), και οι Αιγαίοι που κατοικούσαν σε Ελληνικές περιοχές και ανέπτυξαν σημαντικούς πολιτισμούς όπως τον Κρητικό.
Μεσογειακός Φυλετικός τύπος
Γύρω στο 5000π.χ. Οι λαοί της Μεσογείου (Αιγαίοι) επεκτείνονται στην ΒΔ χερσόνησο του Αίμου, στην απέναντι Ιταλική ακτή και την Ρουμανία.
Η επέκταση των λαών αυτών (Μεσογειακοί- Προέλληνες) συνεχίζεται στα 4500π.χ. όταν επεκτείνονται τώρα προς Βορρά (Ρωσία) Βορειοδυτικά έως Αγγλία και δυτικά Γαλλία και από θάλασσα στην Ιταλική και Ιβηρική χερσόνησο
Στο μέσα της προιστορικής εποχή υπήρχαν τρια φυλετικά κέντρα στην Ευρασία
Το πρώτο στην περιοχή του Καυκάσου από το οποίο στην συνέχεια προήλθαν τα Δειναρικά και τα Αρμενοειδή φύλα.
Το δεύτερο στις στέπες της περιοχής της Κασπίας από όπου προέρχονται όλα τα ινδοευρωπαικά φύλα
και το τρίτ φυλετικό κέντρο ήταν οι Μογγολίδες που τότε ήταν περιορισμένο στην Κίνα.
Η βελτίωση των συνθηκών επιτρέπει στους ανθρώπους της εποχής να αναπτύξουν σε περιοχές μονιμη εγκατάσταση και να δημιουργήσουν τις πρώτες πόλεις
Το Καυκάσιο φύλο ξεκινώντας από τον Καύκασο το 4000 π.χ. διασπείρεται προς όλες τις κατευθύνσεις.
τυπος Διναρικού
Προς νότο σαν Αρμένιοι και νοτιότερα προς την Μέση Ανατολή.
Κύματα Αρμενοειδών αναμείχθηκαν με τους παλιούς κατοίκους. Στην Μέση Ανατολή υπάρχουν ηδη από την Αρχαιότητα φυλές που έχουν καταλήξει εκεί από την Ινδία (Ινδίδες),από την Αφρική (Νεγρίδες) από ανατολικά 
(Οριενταλιδες ) και γενικά η Μέση Ανατολή κατέληξε ένα πολυφυλετικό κράμα που κατά περιοχές εμφανίζει εντονότερα τα χαρακτηριστικά της μιας ή της άλλης φυλής.
Ένα μικρό τμήμα από τα κύματα των Αρμενοειδών δεν αναμείχθηκε και δεν αλλοιώθηκε και αποτέλεσε τους Εβραίους.
Οι Εβραίοι των οποίων τα αρχαιότερα ίχνη ανάγονται στο 1800 π.Χ. αφού αρχικά τους βρίσκουμε διασκορπισμένους στην συνέχεια τους βρίσκουμε στην Αρχαία Αίγυπτο από όπου εκδιωκονται και κατακτούν την Παλαιστίνη αφού εξολοθρεύουν τους εκεί κατοίκους που θεωρούνται Έλληνες από τηνΚρήτη.
Ιδιαίτερα στην περιοχή της Μικράς Ασίας αναμειγνύονται Ελληνικής και Αρμενική καταγωγής πληθυσμοί, εκτός των παραλίων της Ιωνίας όπου παραμένουν αμειγώς Ελληνικοί.
Προς Βόρειαανατολικά σαν Διναρικοί, προς Βορρά όπου συναντώνται σαν Βόρειοι Καυκάσιοι. Και κυρίως προς τα δυτικά στην χερσόνησο του Αίμου όπου τους συναντούμε σαν Ιλλυριούς στην Αλβανία, σαν Νορικούς στην κεντρική Ευρώπη και σαν Βάσκους στην Ισπανία.
Οι πρώτοι πολιτισμοί στο τέλος της προιστορικής περιόδου, σημειώνονται στην περιοχή της Μεσοποταμίας γύρω στο 3500π.χ. αλλά και στην Αίγυπτο το 3000π.χ. και στην κοιλάδα του Ινδού το 2500π.χ στην ανατολική Ινδία. Ακόμα και οι πρώιμοι Κινέζικοι πολιτισμοί ξεκίνησαν την ίδια περίπου χρονολογική περίοδο που τοποθετείται η εποχή του χαλκού, όμως δεν υπάρχουν ενδείξεις πως κινήθηκαν πληθυσμοί την εποχή αυτή προς τα ανατολικά και μάλλον υπήρχαν εκεί από πολύ παλιά
Το δεύτερο κέντρο θεωρείται η κοιτίδα των Ινδοευρωπαικών γλωσσικών φύλων
Δεν είναι γνωστό που ακριβώς βρίσκεται, αλλά το πιθανό είναι να ξεκίνησαν από τις στέπες της Ευρασίας πιθανόν ανάμεσα στον Εύξεινο Πόντο την Ανατολική Περσία και την Κεντρική Ασία. Από εκεί χωρίστηκαν σε δυο ρεύματα που το ένα κατευθύνθηκε προς την Ινδία και το άλλο εγκαταστάθηκε στην Βόρειοκεντρική Ευρώπη
Οι πρώτες διεισδύσεις στην Δύση άρχισαν τους τελευταίους αιώνες της τρίτης χιλιετίας και συνεχίστηκαν επί μακρόν.
Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι λαοί από αυτήν την μετακίνηση βρέθηκαν στην Ολλανδία το 2100π.χ.
Στην εποχή του σιδήρου έχει σημειωθεί πλέον η παρουσία των λαών που ανήκουν στην Ινδοευρωπαική ή άρεια γλωσσική ομάδα. Αποτελούν ομοεθνία που απο αυτήν προέρχονται οι σπουδαιότεροι πολιτισμένοι λαοί.
οι Έλληνες, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι, οι Κροάτες, οι Ρουμάνοι και οι Αλβανοί (Ιλλυριοί) στη Νότια Ευρώπη. Οι Σκανδιναβοί (Δανοί, Νορβηγοί, ους τελευταίους αιώνες της τρίτης χιλιετίαςΣουηδοί, Ισλανδοί), οι Γερμανοί, οι Βρεττανοί, και οι Ιρλανδοί στη Βόρεια Ευρώπη. Οι Γάλλοι στη Δυτική Ευρώπη. Οι Σλάβοι (Ρώσοι, Τσέχοι, Πολωνοί), και οι Αρμένιοι στην Ανατολική Ευρώπη. Οι Ινδοϊρανοί, οι Πέρσες, οι Ινδοί και οι Κούρδοι στην Ασία.
Η κάθοδος των Δωριαίων στον
Ελλαδικό χώρο, οι οποίοι επικρατούν του Μυκηναικού πολιτισμού εντάσεται στην περίοδο αυτή (εποχή του σιδήρου περί το 1200π.χ. )
Από το πρώτο βιβλίο της "Γενεσης" των Εβραίων
Οι μυθολογίες των λαών δίνουν ανάλογα στοιχεία για εκεινη την εποχή.
Ο κατακλυσμός, η κιβωτός της Διαθήκης και η διάσωση ανθρώπων στην περιοχή του όρους Αραράτ είναι πολύ σχετική με τα φυλετικά κέντρα που αναφέρονται .
Η μετανάστευση των παιδιών του Νωε του Σημ και του Ιάφεθ
Ο Σημ που κινήθηκε προς Νότο και αποτέλεσε
τον πρόγονο των Σημιτικών φυλών,
υ Χαμ που από αυτόν κατάγονται οι μαύροι κάτοικοι της Αφρικής
Αφρικής και ο Ιάφεθ γεννήτορα των Ινδοευρωπαικών φύλων, δίνει πληροφορίες που δεν απέχουν πολύ στις παραπάνω επιστημονικά αποδειγμένες θεωρίες.
Για το τρίτο κέντρο που βρίσκεται στην Κινα μοιάζει να μην υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το ποιοι ήταν εκεί και πως ζούσαν, όμως οι άνθρωποι αυτοί έγιναν πολύ γνωστοί από τις μεταναστεύσεις τους προς την Δυτική Ασία και την Ευρώπη που ήταν συνήθως άγριες επδρομές, μετά τις μαζικές μεταναστεύσεις των Δναρικών και των Ινδοευρωπαικών φύλων.
Όταν άρχισε η μετακίνηση Ινδοευρωπαικών και Καυκάσιων φύλων προς τα Δυτικά και νότια, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αποδυνάμωση του Καυκάσιου κέντρου των Ινδοευρωπαικών κέντρων. Έτσι έχουμε την αρχή της κίνησης άλλων φύλων Μογγολικών, από ανατολικότερες περιοχές της Κίνας και της κεντρικής Ασίας προς τα Δυτικά στις περιοχές της Δυτικής Ασίας και της Ευρώπης.
Αυτο υπολογίζεται χρονολογικά περίπου στην εποχή του σιδήρου
Οι τότε κάτοικοι της Ευρώπης με τις πιέσεις που δέχονται φαίνεται να υποχωρούν στην πίεση των Μογγόλων και υποχωρούν δυτικότερα ενώ οι Μογγόλοι προχωρούν και κατακτούν τις κενούμενες περιοχές. 
Έτσι συχνά , Μογολικές φυλές, αναμειγνύονται και έρχονται σε επιμειξίες με τις φυλές που συναντούν. Πολλά χαρακτηριστικά τους αλλοιώνονται και συναντάμε στην συνέχεια φυλές με ανάμεικτα χαρακτηριστικά όπως των Ευρωμογγόλων (Τουρανίδες) . Το ίδιο γεγονός συναντάμε και πολύ αργότερα όταν μετά την πρώτη χιλιετία εμφανίζονται οι 
Τάταροι που είναι Τουρκικης- Μογγολικής προέλευσης και επιτίθενται στους πληθυσμούς της περιοχής της Κασπίας και Νότιας ρωσίας που ήταν ινδοευρωπαικά φύλα.
Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν και αντίστροφα ρεύματα που κινούνται προς ανατολικά.
Ένα Ευρωπαικό φύλο λεπτοπρόσωπο με μεσογειακά χαρακτηριστικά από την Ανατολική σημερινή Τουρκία, εξαπλώνεται στον Καύκασο (Ουσμπεκιστάν με πρωτεύουσα την Τασκένδη) και εν μέρει προς την Κεντρική Ασία.
Και ένας μύθος της Ελληνικής μυθολογίας (από την Βικιπαίδεια)
.jpg)
Είναι γνωστή η ιστορία του Προμηθέα, που το όνομά του δείχνει την πρόνοια και τη σύνεση και έπλασε, παίρνοντας λάσπη απ' τη γη, τον άνθρωπο, αλλά δεν κατόρθωσε να του φυσήξει την πνοή της ζωής. Έμενε έτσι ένα πήλινο άψυχο άγαλμα ο άνθρωπος. Η Αθηνά, θέλοντας να βοηθήσει τον Προμηθέα στην τελειοποίηση του έργου του, τον πήγε στον ουρανό, όπου όλα τα πλάσματα είχαν εμψυχωθεί από τη φωτιά. Πήρε λοιπόν ένα σπινθήρα και τον έβαλε μέσα σ' ένα κομμάτι ξύλο από δέντρο, που η ψίχα του καιγόταν αργά και μετέφερε κρυφά το κλοπιμαίο του στη γη. Ο σπινθήρας της ουράνιας φωτιάς έδωσε ψυχή στο άγαλμα και ο Προμηθέας έβαλε μέσα στην ψυχή αυτή τη δειλία του λαγού, την πανουργία της αλεπούς, την αλαζονεία του παγωνιού, την αγριότητα της τίγρης και τη δύναμη του λιονταριού κι έφτιαξε τον άνθρωπο. Ο Προμηθέας πλήρωσε με σκληρή τιμωρία την πράξη του αυτή. Ο Δίας τον έδεσε πάνω σ' ένα πανύψηλο βουνό του Καυκάσου και έστειλε έναν αετό κοντά του να του τρώει το συκώτι, που συνέχεια ανανεωνόταν. Η φοβερή αυτή ποινή θα κρατούσε τρεις χιλιάδες χρόνια, μετά όμως από τριάντα χρόνια, ο Ηρακλής απελευθέρωσε το ένδοξο αυτό θύμα, που δέχτηκε θείες τιμές στη γη απ' τους ανθρώπους. Για τον Προμηθέα έγραψαν πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς και ποιητές. Ο Αισχύλος διηγείται ότι ο Προμηθέας πήρε μέρος στον πόλεμο των Τιτάνων και των θεών, βοηθώντας το Δία να νικήσει με τις φρόνιμες και χρήσιμες συμβουλές του. Αντέδρασε όμως, όταν ο Δίας άρχισε να σχεδιάζει να εξολοθρέψει τους ανθρώπους. Έτσι πήγε στη γη μεταφέροντας τη φωτιά, που έσωσε τους ανθρώπους και δίδαξε σ' αυτούς τη χρήση της και τις επιστήμες. Ο Προμηθέας λατρευόταν πολύ απ' τους αρχαίους Έλληνες, μαζί με τον Ήφαιστο και την Αθηνά. Ακόμα τον λάτρευαν σε μια γιορτή που γινόταν προς τιμή του, τα Προμήθεια. Οι καλλιτέχνες τον παρίσταναν στην αρχή σαν νέο, αργότερα όμως ηλικιωμένο με γενειάδα, να στέκεται όρθιος, με κρίκους στα χέρια πάνω σ' ένα βράχο, ενώ μπροστά του ο αετός του κατάτρωγε το στήθος. Ο μύθος του Προμηθέα ήταν πηγή έμπνευσης του Αισχύλου, που έγραψε τρεις τραγωδίες, τον Προμηθέα Λυόμενον, τον Προμηθέα Πυρφόρο και τον Προμηθέα Δεσμώτη. Απ' αυτές μόνο ο Προμηθέας Δεσμώτης σώζεται σήμερα κι αναφέρεται στην τιμωρία του απ' το Δία. Γράφτηκε απ' τον Αισχύλο ανάμεσα στα χρόνια 475 και 468 π.Χ. Σήμερα όμως αμφισβητείται από μερικούς αν πράγματι είναι έργο του Αισχύλου η τραγωδία αυτή ή γράφτηκε από κάποιο νεότερο σοφιστή.
Δήμητρα Σπανού
ΠΗΓΕΣ
Η καταγωγή των Ελλήνων Δ. Δημόπουλος
Η ιστορία της Ανθρωπότητας H.W. Van Loon
https://users.sch.gr/aiasgr/Eguklopaideia/Laoi_kai_fules/Oi_fules_ths_ghs.htm