Οι διχοτομησεις μεσα στην ιστορία:Μια διχοτόμηση που δεν έγινε (βρέφος Σολομώντα) και δεν ι μια που δυστυχώς έγινε (διχοτόμηση βόρειας με Νότια Κύπρο 1974)
Δήμητρα Σπανου
Μια διχοτόμηση (βρέφους) που δεν έγινε χάρις σε εναν σοφό βασιλιά των Ιουδαίων στα παλιά χρόνια , τον Σολομώντα
Η ΔΙΧΟΤΌΜΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΓΙΝΕ (ΣΟΛΩΜΟΝΤΙΑ ΛΎΣΗ 972π.Χ.)
Τότε φάνηκαν δυο ιερόδουλες και παρουσιάστηκαν στον βασιλιά. Και είπε η πρώτη: «Κύριε, εγώ και αυτή η γυναίκα κατοικούμε στο ίδιο σπίτι και γεννήσαμε σ' αυτό το σπίτι. Και την τρίτη ημέρα αφού γέννησα εγώ, γέννησε κι αυτή η γυναίκα. Και ήμασταν οι δυο μας και δεν υπήρχε κανείς μαζί μας στο σπίτι, εκτός από μας τις δύο. Και τη νύχτα πέθανε ο γιος αυτής της γυναίκας, επειδή αποκοιμήθηκε και τον πλάκωσε· κι αυτή σηκώθηκε τα μεσάνυχτα, πήρε τον γιο μου από την αγκαλιά μου και τον έβαλε στον κόρφο της, ενώ τον γιο της τον νεκρό τον έβαλε στον κόρφο μου· και σηκώθηκα το πρωί, για να θηλάσω τον γιο μου, αλλά ήταν νεκρός· αφού το πρωί τον παρατήρησα καλά, κατάλαβα πως δεν ήταν ο γιος μου που είχα γεννήσει.» Και η δεύτερη γυναίκα είπε: «Όχι, αλλά ο ζωντανός είναι ο γιος μου, ενώ ο νεκρός είναι ο γιος σου.» Κι εκείνη είπε: «Όχι, ο δικός μου γιος ζούσε, ο δικός σου είναι νεκρός.»Έτσι μίλησαν μπροστά στον βασιλιά. Και ο βασιλιάς είπε: «Εσύ λες: Αυτός ο ζωντανός είναι ο γιος μου, ενώ ο γιος αυτής είναι νεκρός· κι η άλλη λέει τα αντίθετα.» Και ο βασιλιάς είπε: «Φέρτε μου ένα μαχαίρι». Και έφεραν το μαχαίρι μπροστά στον βασιλιά. Και ο βασιλιάς είπε: «Χωρίστε το ζωντανό παιδί που θηλάζει στα δύο, και δώστε το μισό στη μία, και το άλλο μισό στην άλλη.» Τότε, η γυναίκα της οποίας ήταν ο ζωντανός γιος, αποκρίθηκε στον βασιλιά -επειδή σπλαχνίστηκε τον γιο της- και είπε: «Κύριε, δώστε το παιδί σ' αυτή και μη το θανατώσετε με κανέναν τρόπο.» Η άλλη όμως είπε: «Ούτε δικό μου ας είναι, ούτε δικό της· διαμελίστε το.» Και αποκρίθηκε ο βασιλιάς και είπε: «Δώστε το ζωντανό παιδί σ' αυτή που μίλησε πρώτη και μη το θανατώσετε με κανέναν τρόπο· αυτή είναι η μητέρα του.» Και όλος ο Ισραηλιτικός λαός άκουσε για την κρίση του βασιλιά και φοβήθηκε τον βασιλιά· επειδή είδαν ότι υπήρχε μέσα του η σοφία του Θεού, για να κάνει κρίση.
Μια διχοτόμηση που δεν γλυτωσε . Αυτή της Κύπρου. (Σολομωντες δεν βρίσκονται καθε μερα!)
ΜΙΑ ΔΙΧΟΤΌΜΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΛΎΤΩΣΕ (Ο ΠΌΝΟΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΎ 1974 μ.Χ.
Αρχικά το Κυπριακό ήταν αποικιακό ζήτημα, που δημιουργήθηκε όταν η Αγγλία προσάρτησε την Κύπρο στις 5 Νοεμβρίου 1914 καθιστώντας την «αποικία του Στέμματος». Οι Ελληνοκύπριοι, ανέπτυξαν έντονα τον εθνικό πόθο για Ένωση με τη "μητέρα πατρίδα", την Ελλάδα, η οποία ήταν μέρος της Μεγάλης Ιδέας του Έθνους. Οι Τουρκοκύπριοι ανέπτυξαν τον δικό τους εθνικισμό με αίτημα την αυτοδιάθεση του λαού τους, προτάσσοντας τη διχοτόμηση του νησιού και τον διαχωρισμό δυο πληθυσμών του Ελληνικού και του Τουρκικού στα πλαίσια εθνοκάθαρσης.[2] Οι Τουρκοκύπριοι αισθάνονταν άβολα με την πιθανότητα της Ένωσης, επειδή αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την ταυτότητα τους και την ύπαρξη τους ως χωριστή εθνοτική ομάδα. Επιπροσθέτως, η ανάπτυξη του εθνικισμού στον μεσοπόλεμο τους οδήγησε στη δημιουργία του αφηγήματος τους, πως, ως ξεχωριστός λαός από τους Ελληνες, δικαιούνται την αυτοδιάθεσή τους.[3]