Περί ενοχής: Αυτοί που σταυρώνονται δεν είναι πάντα ένοχοι. Ένα ποιήμα από τον Πέτρο Σοφιανό και η δική μου απάντηση Υποσημειωση: στο μαιλ που είχε την απάντηση είχα 8 απορρίψεις που φάνηκαν στα απεσταλμένα. Σας λέει κάτι;

της Δήμητρα΅Σπανού

ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ

       Αυτογννωσίας αφορμή ένας κορο(ω)ναϊός

καθώς μας κλείνει σπίτια μας σήμερα έτσι η αλλιώς ,

και μια καμπάνα που χτυπάει μέσ’ τη συνείδησή μας

πορεία πια να αλλάξουμε για μια άλλη ... Ανάπτυξή μας !

Με αφορμή ένα εγκλεισμό τώρα σαν κοινωνία

ας γίνουμε σοφότεροι , όχι μόνο βιβλία

διαβάζοντας και ψάχνοντας διαδύκτιου αρχεία ,

μα κοινωνόντας τις Αρχές πλούτου Κοινωνικού

Φιλίας , Γνώσης , Προκοπής  Παιδείας με ΥΓΕΙΑ !!!

Νά 'ναι καλά όσοι μπορούν τη φλόγα να κρατάνε

της ανθωπιάς μας φυλαχτό , μαζί με τον Αγώνα

ν' αλλάξουμε ένα σύστημα που ζέχνει και κοιτάει

σαν σκλάβους να μας τυραννάει και τούτον τον αιώνα ...

Η pax Romana επί Ιησού Αmericana τώρα

γέγονε από παγκόσμιων πολέμων ιαχές ,

μα δεν μπορούμε νά 'μαστε τούτην εδώ την ώρα

μονάχα από τα σπίτια μας Παθών μας θεατές ...

Πρόσφυγας πάντα ο Χριστός από την Παλαιστίνη

κινάει το ταξίδι του πάνω σ' αυτή τη γη

και για να σπείρει ενός Θεού Αγάπη και Ειρήνη

κάθε χρονιά πρέπει εδώ πάλι να σταυρωθεί !

Λέμε θ’ αναστηθεί ο Χριστός εκεί όπου εγεννήθη ,

μα σταυρωμένος βρίσκεται συνέχεια σε μια γη ,

όπου οι λαοί σταυρώνονται στην pax americana

και δοκιμάζονται μαζί σε Γη που αιμορραγεί ...

Παιάνας πρέπει ν’ ακουσθεί το Εργατικό Τραγούδι

στο κάλεσμά του ν' αθροιστούν ομάδει οι Λαοί

και πάλι νά 'ρθουν όλα αυτά που χάθηκαν νομίζεις

κι η απόλαυσή τους καρτεράει σε μέλλουσα Ζωή ...

         έτσι γι όλους εύχομαι ... ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΛΗ !!!

και εγώ απάντησα...

• Περί ενοχής…..

Του Πέτρου όταν έρχεται

το μαιιλ του να ανοίξεις

με δροσερό περιοδικό

βρυσούλες και  θυμήσεις,

 μετά η σειρά σου έρχεται

να στείλεις τις ευχές μου

κι αυτά που γράφει να σκεφτείς

να πεις ιδέες δικές σου

Με αφορμή που έστειλες

Το τελευταίο ποιήμα

Που επικεφαλίδα του

Βυζάντιου είχε ρήμα

Σε βρύση είχε κι αυτό γραφτεί

Μάλλον για να θυμήσει,

Τον ευατό μας να κρίνουμε

Πριν έρθει η Θεία Κρίση

Κι σκέφτηκα απ’ την καλή

Αλλά κι από την άλλη

Να θυμηθώ πως  κι η ενοχή

Κέρδος έφερνε πάλι.

Δεν το εννοώ μονάχα απλά

Για  τα συγχωροχάρτια

Αυτό είναι το  προφανές

Κι εγώ έχω κι άλλα μάτια

¨Ένοχος πια δεν κρίνεσαι

Αν μέσα στην Αθήνα,

δεν διαθέτεις εξοχικό

και βίλλα με πισίνα;

Ένοχο δεν σε βγάζουμε

Που αν δεν τους ψηφίσεις

Είσαι τομάρι αναρχικός

Να πας αλλού να ζήσεις;

Ένοχος δεν σε θέλουνε

Που ενώ έχεις τις αιτίες

Πρέπει να λες στα πάντα ναι

Και στις ατασθαλίες;

Ένοχος δεν αισθάνεσαι

Να βλέπεις τους ενόχους

Που από τη μια  λεπτολογούν

Μα καταπίνουν μπλόκους;

Μα τέλος αν αντιληφθείς

Πως έχουμε κάποιοι με λοφία

Ξέρουνε πια τις  ενοχές

Να ρίχνουν και  στα παιδία

Και δίνουν στον καθένα μας

Μερίδιο ενοχής του

Και ενοχή μοιράζεται

Σαν την φοροδιαφυγή τους

Τότε δεν θέλεις να πλυθείς

Σ’ εκείνη εκεί τη βρύση

Θέλεις να τους απαντηθείς

Και κάπως να τους φτύσεις

Δήμητρα Σπανού

ΟΙ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΑ ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΑ