Σήμερα στο πλαίσιο της σύγκρουσης στην Ουκρανία ακούμε τους δυτικούς πολιτικούς να επισημαίνουν την ανάγκη "απόδοσης ευθυνών για τα εγκλήματα που πιθανόν διαπράχθηκαν στο έδαφος αυτής της χώρας".

Θα ήταν λογικό αυτή η διατύπωση να αφορά την τρομοκρατία που εξαπολύει το καθεστώς του Κιέβου από το 2014 εναντίον των κατοίκων του Ντονμπάς και της Κριμαίας, καθώς και των συμπολιτών του, διαφωνούντων με το όργιο νεοναζισμού και εγκληματικότητας στη χώρα τους, τις διακρίσεις για πολιτιστικούς, γλωσσικούς και θρησκευτικούς λόγους.

Ωστόσο, οι χορηγοί της σημερινής ηγεσίας του Κιέβου, που ποσώς τους ενδιαφέρει η απόδοση πραγματικής δικαιοσύνης, κατηγορούν για "βαρβαρότητες" αποκλειστικά τη Ρωσία, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τη "θέση αρχής" που συνίσταται στη σκόπιμη παράταση των εχθροπραξιών.

Στην προσπάθεια να νομιμοποιήσουν τις αξιώσεις τους, οι Δυτικοί χρησιμοποιούν και τους μηχανισμούς του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ), όπου ήδη από τις αρχές Μαρτίου του 2022 έστειλαν δεκάδες προσφυγές για να κινηθεί η δίωξη κατά των τάχα "υπεύθυνων για τα εγκλήματα πολέμου" Ρώσων στρατιωτών. Εν τω μεταξύ, δεν παρουσιάστηκαν οποιεσδήποτε συγκεκριμένες αποδείξεις των "διαπραχθεισών ωμοτήτων", συμπεριλαμβανομένης της πολυδιαφημισμένης "σφαγής της Μπούτσα".

Με φόντο την ουκρανική κρίση για άλλη μια φορά καθίσταται προφανής ο προκατειλημμένος και εν πολλοίς διακοσμητικός χαρακτήρας του Δικαστηρίου της Χάγης. Κάποτε η Ρωσία ήταν ανάμεσα στους πλέον ενεργούς συμμετέχοντες στη σχεδίαση του Καταστατικού της Ρώμης, το έχει υπογράψει και προχώρησε στην επικύρωση. Ωστόσο, οι ελπίδες μας ότι το ΔΠΔ θα ασχολείται αμερόληπτα με τη διερεύνηση των πλέον σοβαρών διεθνών εγκλημάτων διαψεύστηκαν. Σχεδόν αμέσως η επιλεκτικότητα και η πολιτικοποίηση της δικαστικής διαδικασίας έγιναν χαρακτηριστικοί αυτού του θεσμού.

Ούτε μπορούμε να μιλάμε για κάποια αποδοτικότητα του Δικαστηρίου. Μέσα στα χρόνια λειτουργίας εξέδωσε εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό αποφάσεων. Φανερές είναι και οι διακρίσεις όσον αφορά τα κατηγορούμενα πρόσωπα. Πρόκειται για εκπροσώπους των αναπτυσσόμενων χωρών, πολλοί από τους οποίους απορρίπτουν τη δυτική ηγεμονία.

 Αντιθέτως, το ΔΠΔ παραβλέπει αδικήματα που διαπράττουν οι Δυτικοί. Έτσι, υπό την εξωτερική πίεση διακόπηκε η διερεύνηση των εγκλημάτων των νατοϊκών στρατιωτικών εις βάρος των αμάχων στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη. Ενώ η Χάγη καθυστερεί να εξετάσει τις προσφυγές των Παλαιστινίων ή Αφγανών, οι οποίοι επικύρωσαν το Καταστατικό της Ρώμης, οι καταγγελίες της Ουκρανίας που περιορίστηκε στην "αναγνώριση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου για πιθανά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο έδαφός της", διεκπεραιώνονται άμεσα. Τα παραπάνω μας επιτρέπουν να μιλάμε για πλήρη εξάρτηση του ΔΠΔ που εκτελεί πρόθυμα τις εντολές της συλλογικής Δύσης.

Αποκορύφωμα μιας τέτοιας δράσης αποτέλεσαν τα "εντάλματα σύλληψης" που εκδόθηκαν για τον Πρόεδρο της Ρωσίας Β.Πούτιν και την Προεδρική Επίτροπο για τα Δικαιώματα του Παιδιού Μ.Λβόβα-Μπελόβα, με το πρόσχημα υποτιθέμενης "παράνομης απέλασης χιλιάδων παιδιών από το ουκρανικό έδαφος".

Σύμφωνα με τη λογική του ΔΠΔ, η φυγάδευση των ασυνόδευτων παιδιών από την εμπόλεμη ζώνη, όπου απειλείται η ζωή τους, αποτελεί "ειδεχθές έγκλημα". Παράλληλα, στη Δύση αποσιωπούν τη δράση που συντονίζει η Μ.Λβόβα-Μπελόβα για επανένωση των χωρισμένων στον πόλεμο οικογενειών, ενίοτε σε συνεργασία με την ουκρανική πλευρά. Οι περιπτώσεις επιστροφής παιδιών στους συγγενείς τους παρουσιάζονται παραπλανητικά ως αποκλειστικά επιτεύγματα κάποιων ουκρανικών ΜΚΟ.

Προκαλεί έκπληξη, πως ακολουθώντας αυτή την πολιτική υποκρισίας, το ΔΠΔ τολμά να δηλώνει ότι τάχα ενεργεί εκ μέρους όλης της "διεθνούς κοινότητας". Ευτυχώς, περισσότερο από το ένα τρίτο των κρατών-μελών του ΟΗΕ που εκπροσωπούν πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού της Γης, προτίμησαν να μην αναλαμβάνουν υποχρεώσεις απέναντι σ’ αυτό το εξαρτημένο θεσμό. 

Από την πλευρά της η Ρωσία συνεχίζει να διερευνά τις πάμπολλες παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου εκ μέρους του καθεστώτος του Κιέβου. Τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτά τα εγκλήματα είναι δημόσια διαθέσιμα και τεκμηριωμένα από τον ΟΑΣΕ και τις δυτικές οργανώσεις "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" που, ως γνωστόν, δεν συμπαθούν τη Ρωσία. Συν τοις άλλοις, για τρομοκρατικές πράξεις εις βάρος των κατοίκων του Ντονμπάς και διαφωνούντων συχνά καυχιούνται τα ίδια τα στελέχη του καθεστώτος του Κιέβου.

 Σήμερα τα δικαστήρια της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με βάση τα τεκμήρια των αρμόδιων αρχών, καταδικάζουν τα μέλη των ουκρανικών σχηματισμών, συμπεριλαμβανομένου του νεοναζιστικού τάγματος "Αζόφ", που διέπραξαν βαριά εγκλήματα εις βάρος των αμάχων. Παρ` όλα αυτά, για να τιμωρηθούν δίκαια οι ένοχοι χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά. Η τιμωρία των εγκληματιών πολέμου που υπηρετούν το Κίεβο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας – ενός από τους κύριους στόχους της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.