της Δήμητρας Σπανού 

παρατηρήσεις με θέμα "Προμηθέας όχι  Επιμυθεας για να συνεχίζουμε να ζούμε"

Μακρά συζήτηση  με προβληματισμούς σχετικά με τις προοπτικές στη Δημοκρατία του 21ου αιώνα βασισμένη σε βιβλίο του Μεν Σμιθ. Όπου ακούγονται απόψεις και ορολογίες όπως η δημοκρατική δικτατορία ή όπως ότι στην δικτατορία μπορεί να υπάρχει ταύτιση του λαού με τον δικτάτορα (που τον συνχέει με τον ηγέτη) ή πως μπορούμε να αποφύγουμε την κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση και να αντικατασταθεί με την δια βοής συμφωνία (υπαίθρια πρέπει να γίνεται αυτό;) και άλλα πολλά. Το θέμα δεν είναι τι λέει αυτός ο Σμιτ (ότι θέλει μπορεί να εκφράζει κανείς) αλλά γιατί τόσος λόγος  και προβληματισμός για τις απόψεις αυτές, από την Βουλή .Προβληματίζομαι κι εγώ για το τι κάνουν

 Για ιδεολογικό προσανατολισμό ψάχνουν;

 Τελικά συμφωνούν με τα δικαιώματα των πολιτών οι συνομιλούντες πολιτικοί;

 Θα  είναι ευνοικά για τους πολιτικούς  ή όχι;

Να ψηφίζουμε τους εκπροσώπους  ή να τους ορίζουμε με δημοσκοπήσεις;

Υπάρχει στην σημερινή πραγματικότητα αμφιβολία για την ισότιμη  θέση της γυναίκας;

Τα δικαιώματα δεν είναι κάτι πια αδιαπραγμάτευτο, απλά όσοι δεν τα εφαρμόζουν απλά παρανομούν; Τώρα θα τα διεκδικίσουμε;

Αυτά για να θυμίσω ότι στις πολιτισμένες χώρες αυτοί οι προβληματισμοί έχουν μπει τουλάχιστον 100 χρόνια πριν, έχουν θεσμοθετηθεί  και ή παραβίασή τους που γίνεται σήμερα,  δεν θα τους ανατρέψει ούτε θα εγείρει προβληματισμούς περί αυτών.

 Μπόρα είναι ας ελπίζουμε πως ο κόσμος θα τα καταφέρει να ανατρέψει την ανωμαλία των χρόνων που ζούμε. Δ.Σ

και μια τελευταία ερώτηση προβληματισμός: Τελικά σε ποια χώρα είμαι και γιατί;