Το Ανώτατο Οθωμανικό κράτος 1ο Μέρος. Η ίδρυση μιας τεράστιας αυτοκρατορίας σε ταχύτατον χρόνο, από Τουρκικά φύλα της Ανατολής που κατέκλυσαν τις περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης και του Βυζάντιου
Δήμητρα Σπανού
Το Ανώτατο Οθωμανικό Κράτος (σύγχρονα Τούρκικα) ή Οθωμανική Ατοκρατορία (Οθωμανικά Τουρκικά) ή Τουρκική Αυτοκρατορία ή Τουρκία για τους Δυτικούς, ξεκινά την ίδρυση και οργάνωσή του με την επέκταση των Τούρκων Οθωμανών στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια, μετά από πίεση από Μογγολικά φύλα. Οι Σελτζούκοι μεταφέρουν αυτά τα Τουρκικά φύλα σε συνοριακές περιοχές της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στην οποία εντείνονται οι πιέσεις από ένα πλήθος μετακινούμενων ατόμων,που πολεμούν με το όραμα να βρουν καλλίτερες συνθήκες ζωής με την κατάκτηση νέων εδαφών.
Τον 14ο αιώνα οι Τούρκοι επεκτείνονται σε Ευρώπη και Αφρική ιδρύοντας Μπεηλίκια δηλαδή Τουρκομανικά Εμιράτα. Από το 1260 έως το 1320 ιδρύονται στην μεθοριακή ζώνη της ικράς Ασίας δέκα στρατιωτικές Τουρκικές ηγεσίες
Η ίδρυση Οθωμανικού κράτους ξεκινά στα τέλη του 13ου αιώνα στην πόλη Σετζούτ από τον Οζούγο (Τουρκομάνο) φύλαρχο Οσμάν Α και όταν αυτά τα μπεϊλίκια ενώνονται δημιουργώντας σε πολύ μικρό διάστημα μια ιηπειρωτική Αυτοκρατορία, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Κατά την ίδια ιστορική περίοδο, 12 έως 14ο αιώνα, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που βάλεται από Ανατολικά και από τη Δύση, βρίσκεται σε διαρκή πτωτική πορεία , παρά το ότι οι Έλληνες Βυζαντινοί κάνουν τεράστειες προσπάθειες για να την κρατήσουν.
Κατά την περίοδο 1413 - 1421 επί κεφαλής του νέο Οθωμανικού κράτους που είχε πλέον εδραιωθεί ήταν ο Μεχμέτ Α που ήταν γνωστός σαν σοφός και δίκαιος (τζελέπης) με τον οποίο ο Μανουήλ Παλαιολόγος είχε δημιουργήσει σχέσεις υποστήριξης
Έγιναν τότε ενέργειες για την στήριξη του Δεσποτάτου της Πελοποννήσου και γενικά, οι Χριστιανοί πέρασαν μια ήσυχη περίοδο κατά την βασιλεία του.
Επόμενος στον θρόνο ήταν ο Μουράτ Β (1421-1451) που στράφηκε εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως με δύο πολιορκίες που απεκρούσθηκαν, όμως μεγάλο πλήθος τουρκων είχε συγκεντρωθεί στα περίχωρα της πόλεως.
Το 1423 Τούρκοι υπό τον Τουραχάν βεη πολιόρκησαν και κατέκτησαν το Εξαμίλιο στον Ισθμό της Κορίνθου και προχώρησαν έως την Αρκαδία
Ακόμα από τον 14ο αιώνα Τούρκοι είχαν προχωρήσει και καταλάβει άλλες περιοχές του Ελλαδικού χώρου όπως στην Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη που κατέληξε τελικά στον Ανδρόνικο γιο του Μανουήλ, δώθηκε από αυτόν στους Ενετούς το 1423 και στην συνέχεια, ο Μουράτ την πήρε από τους Ενετούς το 1430. Η πόλη ερημώθηκε και ο Μουράτ εγκατέστησε Τούρκους
Τα φρικτά γεγονότα κατά την άλωση της θεσσαλονίκης αποθάρρυναν άλλους άρχοντες που έσπευδαν να παραδώσουν τις περιοχές τους στον Μουράτ, έναντι προνομίων. Με τον τρόπο αυτό παραδώθηκε η Ήπειρος. Ο Ιωάννης Παλαιολόγος βλέποντας τις συμφορές των ελληνικών πληθυσμών από τον Μουράτ (παρ' ότι είχε έρθει σε συννενοήσεις μαζύ του) στρέφεται προς την Χριστιανική Δύση σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρει συμάχους για να σταματήσει το μεγγάλο κακό μέσα από την ένωση των εκκλησιών.
Μαζύ του ο αδερφός του Δημήτριος και πολλοί κληρικοί όπως ο Πατριάρχης Ιωσήφ, ο Νικαιας Βησσαρίων, ο Εφέσου Μάρκος, ο έπειτα πατριάρχης Γεννάδιος υπογράφουν Ένωση στην Φλωρεντία 6 Ιουλίου 1439, Αυτο όμως δυσαρέστησε την Ρωσία, που το θεώρησε σαν υπαγωγή της Ορθοδοξίας στον καθολικισμό και ο ενωτικός πρώην μητροπολίτης Κιέβου δεν ήταν πλέον δεκτός.
Αμέσως μετά την υπογραφή της Ένωσης ο πάπας Ευγένιος Δ έδωσε την ιδέα μιας νέας σταυροφορίας στην οποία ανταποκρίθηκαν οι Ούγγροι με ικανό αρχηγό Ιωάννη Ουνυάδη και ακολούθησαν και οι Πολωνοί με βασιλέα τον Λαδίσλαο και κατάφεραν αρχικά να νικήσουν τον Μουράτ. Ο Μοράτ, ο οποίος ήταν εκείνη την στιγμή απασχολημένος με προβλήματα στην Ανατολή με τα εμιράτα, ζήτησε ειρήνη και συνθηκολόγηση. Ο Πάπας όμως τους παρότρυνε να συνεχίσουν την σταυροφορία και έτσι έφτασαν υπό τον Λαδίσλαο στην Βάρνα περιμένοντας και την βοήθεια των Βενετών. Η Βενετοί δεν έφτασαν ποτέ και ο Μουράτ ήρθε από την Ανατολή σε Ευρωπαϊκό έδαφος με 40000 στρατό και τους ενίκησε το 1444. Η μάχη της Βάρνας (Αν. Βουλγαρία) ήταν η τελευταία μάχη των Χριστιανών και η ήττα εκεί προεδίκασε την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως.
Σημαντικός άνδρας της εποχής ήταν επίσης ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης που ήταν Αλβανός άρχοντας και στρατιωτικος. Συνεργάστηκε με τον Ιωάννη Παλαιολόγο και αργότερα με τους Ούγγρους και τους Σέρβους υπό τον ηγεμόνα Γεώργιο Βράγκοβιτς για να πολεμήσουν τους Τούρκους και έδωσαν πολλές νικηφόρες μάχες στην χερσόνησο του Αίμου κατά των Οθωμανών στα επόμενα χρόνια
Ο Μουράτ υπέταξε την χερσόνησο του Αίμου εως το 1446, εκτός από την Αλβανία
ΠΗΓΕΣ
Οθωμανική Αυτοκρατορία - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)