Δήμητρα Σπανού
υπό κατασκευή
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΝΟΡΜΑΝΔΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΊΑ
(μεταφορά)....Ασεβείς και βανδαλοι, πειρατές και ιερόσυλοι, οι Νορμανδοί, έχουν μοναδικές μεθόδους να διεισδύουν σε Ευρωπαϊκούς λαούς, να υιοθετούν τους τρόπους και να μαθαίνουν την εμφάνιση την γλώσσα και την συμπεριφορά τους, έως ότου αφομοιώνονται με τους ντόπιους και δεν ξεχωρίζουν πια. Έτσι προχωρούν στην επόμενη κατάκτηση
μεταφέρω...
Κατά τον 9ο αιώνα μ. Χ. οι Νορμανδοί έσπειραν τον τρόμο στην Ευρώπη. Η μανία των Νορμανδών έγινε φόβητρο για τους λαούς και τις εκκλησίες της Γαλλίας και της Αγγλίας. Το 845 μ. Χ ξήλωσαν τα δοκάρια από τον ναό του Σεν Ζερμέν ντε Πρε για να τα βάλουν στα πλοία τους και το 851 μ. Χ έκαναν το ίδιο στο αββαείο Καντέρμπορυ στο Λονδίν...
Το 876 δεν άφησαν λίθο πάνω σε λίθο στις όχθες του νότιου Σηκουάνα και το 885 μ. Χ, η επιβλητική αρμάδα των 700 λέμβων του Ζίγκφριντ ερήμωσε τη βορειοδυτική Γαλλία. Όταν έφτασαν στη βόρεια Ιταλία, άρχισαν να εκχριστιανίζονται. Φόρεσαν άνετα τη στολή των προσκυνητών και όταν εγκαταστάθηκαν στο νότιο λεκανοπέδιο του Σηκουάνα, μ... μετά το 1000 μ.Χ., ενσωματώθηκαν με τους ντόπιους και σε λίγες δεκαετίες έγιναν Γάλλοι. Είχαν χαρακτηριστικό ότι ο δεύτερος δούκας τους ο Γουλιέλμος έστειλε τον γιο στη Μαγιέν να μάθει σκανδιναβικά γιατί κανείς πλέον δεν μιλούσε τη γλώσσα στη Ρουέν, μόλις 50 χρόνια μετά την εισβολή....
Διαβάστε όλο το άρθρο: https://www.mixanitouxronou.gr/i-tromeri-istoria-ton-normandon-polemiston-poy-nikoysan-sti-machi-alla-afomoionontan-apo-toys-laoys-poy-kataktoysan-se-50-chronia-eichan-ginei-galloi-kai-stayroforoi/
Αμέσως μετά τον επικίνδυνο κατήφορο που είχε πάρει η Βυζαντινή αυτοκρατορία επί Δουκών, στην κορυφή του κράτους κυριάρχησαν οι Κομνηνοί, μια δυναστεία ευγενών από την Θράκη που κυβέρνησαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 1081 έως το 1185 και ίδρυσαν και κυβέρνησαν την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας (1204 έως 1261): Στα επόμενα χρόνια ο Αλέξιος Κομνηνός ανακτά πόλεις της Μικράς Ασιας για το Βυζάντιο,.
ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
(ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ, ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΚΥΚΛΩΝ),
ΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ
ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΜΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΛΑΟΥΣ (ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΟΥΣ)
, ΛΗΨΗ ΠΙΕΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ,
ΟΛΑ ΑΠΕΤΕΛΕΣΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΡΟΣΚΑΙΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΕΦΕΡΑΝ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α Κομνηνος, οταν ακόμα ήταν στρατηγός, αναγκάζεται να συνεργαστεί με Σταυροφόρους και Τούρκους . Επί αυτοκράτορα Μιχαήλ , ο Αλέξιος Κομνηνος, ως στρατηγός συνεργάστηκε με τους Σελτζούκους και τον βοήθησαν κατά των Νορμανδών. Επίσης,
κέρδισε την εύνοια της αυτοκράτηρας Μαρίας Αλανής και συνέλαβε εχθρούς της όπως τον λόγιο και ρήτορα Νικηφόρο Βρυέννιο και τον στρατηγό στασιαστή Νικιφόρο Βασιλάκιο.
Ανέβηκε στον θρόνο αφού νυμφέυθηκε την εγγονή του Ι. Δούκα και αφού επανέφερε στον θρόνο τον γιο του Μιχαήλ Δούκα, Κωνσταντίνο Δουκα σαν συναυτοκράτορα.
Για να αντιμετωπίσει τους Νορμανδούς που είχαν καταλάβει την Βυζαντινή Ιταλία αναγκάστηκε να ζητήσει την βοήθεια των Ενετών.
Ακόμη, με την βοήθεια του σουλτάνου των Σελτζούκων Τουρκων Κιλιτζ Αγα
, νικά τον Εμίρη - πειρατή Τσαχά που επετέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, που εξουδετερώνει τον Τσεχά.
Πραγματικά πολλές πόλεις της Μικράς Ασίας επανέρχονται στην κυριαρχία τους όμως η συνέχεια δεν είναι καθόλου καλή. Η Βενετία και άλλες Ιταλικές πόλεις διεισδύουν δυναμικά σε οικονομικά συμφέροντα της αυτοκρατορίας και μετά την παραχώρηση εμπορικών προνομίων σε Συνθήκη με αυτούς το 1082. Η επεκτατικότητα της Βενετίας φτάνει έως την ανοικτή σύγκρουση με κύρηξη πολέμων εναντίον του Ιωάννου Β Κομνηνού (1122-1126) και Μανουήλ Α Κομνηνού (1171-1175)
Όσο για τους Σελτζούκους δυναμώνουν την εγκατάσταση και την κυριαρχία τους σε ΝΔ περιοχές της αυτοκρατορίας από τις οποίες Ελληνικοί πληθυσμοί έχουν εξανδραποδιστεί
Από την εποχή ακόμα του Αλέξιου Α Κομνηνού είχαν γίνει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις με στόχο να ενισχύσουν το κράτος που αντιμετώπιζε σοβαρά εξωτερικά προβλήματα. Για την ενίσχυση του στρατού έγιναν δωρεές μεγάλων κτημάτων σε ανώτερους αξιωματικούς και στην εκκλησία και ταυτόχρονα έγινε παραχώρηση εκλετάλευσης εκκλησιαστικής περιουσίας σε λαϊκούς και μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας (θεσμός των χαριστικίων)
Αυτό είχε στην συνέχεια έκανε τη στελέχωση του στρατού στα ανώτερα κλιμάκια να γίνεται σε μια βάση πρόνοιας- οικονομίας (που έφερε αργότερα και πολλούς ξένους στο στράτευμα) και ακόμα η δημόσια οικονομία να υποβιβάζεται, τα λαϊκά στρώματα να φτωχαίνουν και οι αγρότες που μην αντέχοντας την βαριά φορολογία να πουλούν τον εαυτό τους σαν δούλο στους προνομιούχους
Την κοινωνική κρίση ακολουθεί η ακόμη μεγαλύτερη επεκτατικότητα των Λατίνων που διεισδύουν πλέον στα μεγάλα αστικά κέντρα και ανταγωνίζονται οικονομικά τους εμπόρους ενώ η δυσαρέσκεια των μαζών διογώνεται και σημειώνονται εξεγέρσεις άιματηρές σε πολλές περιπτώσεις. Ο επόμενος αυτοκράτορας Ανδρόνικος Κομνηνός, προσπαθεί επίσης για την ανόρθωση του κράτους, με τον έλεγχο της φορολογίας, τον περιορισμό της δύναμης των Λατίνων και της αριστοκρατίας όμως οι βιαιότητες που χρησιμοποιεί με δολοφονίες και εκτελέσεις κάνουν την κατάσταση ακόμα χειρότερη ώστε η αριστοκρατία προβαίνει σε ξεχωριστά κινήματα και ανεξαρτητοποιήσεις περιοχών (ανεξαρτητοποίηση Κύπρος απο Ισαάκ Κομνηνο, εξάδερφο Μανουήλ) .
Στην συνέχεια Νορμανδοί, Ούγκροι και Σλαβοι του Βορρά με επιδρομές παίρνουν την θεσσαλονίκη ο Ανδρόνικος σκοτώνεται και στον θρόνο έρχεται η δυναστεία των Αγγέλων που όμως ούτε και αυτοί καταφέρνουν να αποτρέψουν την πτώστική πορεία της αυτοκρατορίας και ανεξαρτητοποιούνται κι άλες περιοχές όπως Τραπεζούντα από Μιχαήλ Γαβρά και απόπειρες για Φιλαδέλφεια και περιοχές Πελοποννήσου και άλλων περιοχών της Ηπειρωτικής Ελλάδας
Ιδιαίτερη σημασία αποκτούν τα κινήματα των Βαλκανικών λαών, που λόγω παρακμής της αυτοκρατορίας και προβλήματα από σταυροφορίες και μετά τον θάνατο του Μανουήλ Κομνηνού που ακόμα κατάφερναν οι Βυζαντινοί να τους συγκρατούν, επαναστατούν με πολιτικές ανεξάρτητες και πυρήνες
εθνικούς για να εξελιχτουν αργότερα σε κράτη (Σερβικό, Κροάτικο, Βοσνίας, Βουλγαρικό(με ανεξάρτητη εκκλησία)
Αξιοσημείωτο γεγονός είναι η αρχές της ίδρυσης Σερβικού κράτους από τον Στέφανο Νεμάνια (σερβικά Κυρριλικά Стефан Немања μέλος της δυναστείας των Βουκάνοβιτς ,γνωστός ως Ρασκια ) που μετεξελίχθηκε σε Σερβική Αυτοκρατορία με βοήθεια και αναγνώριση από τον πάπα και ταυτόχρονη ίδρυση της Σερβικής εκκλησίας
Επίσης η επανάσταση του Πέτρου και Ασαν εναντίον του Βυζαντίου καταλήγει στην ίδρυση Βουλγαρικού κράτους με ανεξάρτητη εκκλησία γύρω στο 1200.
Η Αυτοκρατορία προχωρά σε οριστική διάλυση με την άλωση της Κωνσταντινουπολης με την 4η σταυροφορια.
Οι δε σταυροφορίες χάνουν πλέον το θρησκευτικό τους περίβλημα και εξελίσσονται σε επίθεση εναντίον του Βυζαντίου με επικεφαλής ορισμένους Δυτικούς ηγέτες όπως τον δούκα της Σουαβίας και βασιλιά της Αρλ Φρεδερίκο Μπαρμπαρόσσα που κατέλαβε την Ανδριανούπολη τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο που παίρνει την Κύπρο και την παραχωρεί στον βασιλιά της Ιερουσαλήμ έναντι αμοιβής
Η Βενετία επιχειρεί την δημιουργία αποικιακής αυτοκρατορίας με κατοχή επίκαιρων θέσεων και συμμετοχή της στην πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως το 1204
Αμέσως μετά την άλωση του 1204 αρχίζει η συνολική αντίδραση Ελληνικών πληθυσμών που αντιδρούν στην επέλαση των φράγκικων κρατιδίων καιοργανώνονται σε κράτη όπως:
Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας 1204 απο τους αδερφούς Αλέξιο και Δαβίδ Κομνηνό, το δεσποτάτο της Ηπείρου ακι το βασίλειο της Νίκαιας.
Η άρνηση των Φράγκων να συνεργαστούν με την Ελληνική αριστοκρατία (με όρο να αναγνωρίσουν τα προνόμιά της) γενικεύει τις αντιδράσεις εναντίον τους και καλούν σε βοήθεια τους Βούλγαρους. Εξοντώνουν τις λατινικές φρουρές των πόλεων της Θράκης και ο στρατός του Ιωανίτσα Καλογιάννη συντρίβει τους Φράγκους στη μάχη της Ανδριανούπολης 1205 ενώ ο Θεόδωρος Λάσκαρης οργανώνει τις δυνάμεις του για να αντισταθεί εναντίον των Φράγκων και των Τούρκων του Σουλτανάτου του Ικόνιου ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να περιστείλει τους ανεξάρτητους Έλληνες τοπάρχες και την επέκταση των Κομνηνών της Τραπεζούντας.
Από τους Κομνηνούς ακόμα, ο Μιχαήλ Άγγελος Κομνηνός συγκεντρώνει Ελληνικές δυνάμεις στην Ήπειρο και οργανώνει στρατιωτικο κράτος από το Δυρράχιο έως την Ναύπακτο ενώ ο διάδοχός του Θεόδωρος Άγγελος Δούκας Κομνηνός επεκτείνει τις κτήσεις του σε Θεσσαλία και Μακεδονία και κυριεύει την Θεσσαλονίκη.
.jpg)
Το Λατινικό βασίλειο της Μακεδονίας παύει να υφίσταται και ο Θεόδωρος Άγγελος Δούκας Κομνηνός παίρνει τον τίτλο του Αυτοκράτορα και ετοιμάζεται να επιτεθεί εναντίον της Κωνσταντινούπολης όμως τα σχέδιά του ματαιώνονται από την επίθεση του τσάρου των Βουγάρων Ασάν Β (1219- 1241). Στη συνέχεια το κράτος Ηπείρου- Μακεδονίας διαλύεται σε διάφορους τοπάρχες.
Η ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ- ΦΡΑΓΚΟΥΣ
ΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΛΑΣΚΑΡΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Το έργο της ανακατάληψης της Κωνσταντινούπολης και της ανασύστασης της Βυζαντινής αυτοκρατορίας εκπληρώνεται από το κράτος της Νίκαιας.
Ο διάδοχος του Θεόδωρου Λάσκαρη, Ιωάννης Βατάτζης μετά την πτώση των ηπειρωτικών αντιπάλων του, την παρακμή του κράτους των Βουλγάρων με σωστή οικονομική και πολιτική διοίκηση καταφέρνει να ενισχύσει το κράτος της Νίκαιας και να επανακτήσει από τους Φράγκυς το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας, τη θράκη, την Μακεδονία και μέρος της Ηπείρου. Ο διάδοχός του συνεχίζει από τον γιό του Θεόδωρο Β΄ Λάσκαρη (1254-1258)
Ο Μιχαήλ Παλαιολόγος στην συνέχεια που παίρνει τον θρόνο από τον ανήλικο γιο του Θεόδωρου Β Λάσκαρη εύκολα ανακαταλαμβάνει την Κωνσταντινούπολη και το Λατινικό κράτος διαλύεται (1261).
Στον Ελληνικό χώρο όμως μένουν αξιόλογες Δυτικές δυνάμεις οι οποίες απετέλεσαν προϊόντα συμβιβασμού της Ελληνικής αριστοκρατίας με τους Φράγκους κατακτητές (Πριγκιπάτο Αχαϊας, Δουκάτο των Αθηνών, Μαρκιζάτο της Βοδονίτσας, Βαρωνεία των Σαλώνων). Η διακυβέρνηση των περιοχών αυτών έγινε με την διατήρηση των παλιών τους προνομίων και κτήσεων και την εν μέρει προσαρμογή τους με τα φεουδαρχικά καθεστώτων, ώστε τελικά, τα κρατίδια αυτά να δίνουν έναν φραγκικο-βυζαντινό χαρακτήρα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον ελλαδικό χώρο και στις επόμενες ιστορικές περιόδους
Αντίστοιχες συνεργασίες παρατηρήθηκαν και στις ενετικές κτήσεις.
Ταυτόχρονα όμως το κράτος της Νίκαιας (που είχε ανακατακτήσει την Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους του 1204) κερδίζει έδαφος και επεκτείνεται και σε ευρωπαϊκά εδάφη. Αυτό επιφέρει την αντίδραση των δυτικών δυνάμεων με συμμάχους τους Σέρβους, τους Βουλγάρους και τα Ελληνικά- Φράγκικα κρατίδια αλλά και διάφορους ανεξάρτητους ελληνικούς σχηματισμούς.
Οι συνεχιζόμενες νίκες των Βυζαντινών έχουν αποτέλεσμα την παραχώρηση από τους Φράγκους της Μονεμβασιάς, της Αχαίας, του Μυστρά, της Μάνης και του Ιερακίου που γίνεται βάση του Βυζαντινού δεσποτάτου της Πελοποννήσου (1261). Ταυτόχρονα στα χέρια Βυζαντινών έρχονται το πριγκιπάτο της Αχαίας και το Δεσποτάτο της Ηπείρου.
Έτσι παρ' όλη την καλή πολιτική του Μιχαήλ και των διαδόχων του τα προβλήματα επανέρχονται, με την Γένοβα και την Βενετία να είναι οι κυρίαρχες οικονομικές δυνάμεις και να ενισχύουν ακόμα περισσότερο την θέση τους και τους Παλαιολόγους να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν οικονομικά και στρατιωτικά προβλήματα καταφεύγοντας σε λύσεις ανάγκης όπως η ενίσχυση της μεγάλης ιδιοκτησίας σε βάρος του λαού που σιγά σιγά εξαθλιώνεται ενώ ο στρατός γίνεται σχεδόν αποκλειστικά μισθοφορικός. Τα ίδια προβλήματα συνεχίζονται και επιδεινόνονται και στην βασιλεία των επόμενων αυτοκρατόρων που δεν καταφέρνουν να ανασυγκροτήσουν την αυτοκρατορία και η άσχημη αυτή κατάσταση καταλήγει σε δύο εμφύλιους πολέμους με αφορμή δυναστέίες. Στον πρώτο εμφύλιο πόλεμο, το πιο δυναμικό τμήμα που εκφράζει τα συμφέροντα της μεγάλης αριστοκρατίας με αρχηγό τον Καντακουζηνό, παίρνει την εξουσία . Στον δεύτερο, που πήρε περισσότερο κοινωνικό χαρακτήρα, συγκρούστηκαν ο ανήλικος ακόμα Ιωάννης Ε Παλαιολόγος (1341-1391) που τον ενισχύουν οι μεσαίες και λαικές τάξεις με τον σφετεριστή του θρόνου Καντακουζηνό (1347-1354) που είναι μπροστά από τα συμφέροντα της μεγάλης αριστοκρατίας.
Οι εμφύλιοι αυτοί κατα την διάρκεια των οποίων έμπαιναν στο παιγνιδι και άλλοι όπως Λατίνοι, Σέρβοι, Βούλγαροι και Τούρκοι, εξάντλησε ολους και έφερε έναν γενικότερο διχασμό
Στον 13ο αιώνα η κατασταση επανέρχεται στην προηγούμενη με ακομα μεγαλύτερη εξασθένηση της αυτοκρατορίας και του στρατού που είναι πλεον μισθοφορικος και δυσκολα συντηρείται. Το1303ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος αναγκάζεται να καλέσει τους Καταλανούς της Αραγονίας για να σταματησουν τους Τούρκους της Μικρας Ασιας από τις βαρβαρότητες εναντίον Ελληνικων πληθυσμων. Όμως η "συνεργασία" εξελίσεται με τροπο αναλογο με αυτή των Ενετών. Οι Καταλανοί στρέφονται στη συνέχεια εναντίον Ελληνικων πληθυσμών , καταληγουν στην Κεντρική Ελλαδα, νικουν τους Φράγκους του Δουκατου των Αθηνών και ιδρυουν το Καταλανικό Πριγκιπάτο των Θηβών. 1311. blogs
Ξεσπουν εμφύλιοι πόλεμοι, στον πρωτο ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Α έχει εναντιον τον εγγονό του Ανδρόνικο Γ τον οποιο στηρίζει ο Καντακουζηνός . Ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους οπαδούς του ανήλικου ακομα Ιωάννη Παλαιολόγου Ε και του σφετεριστη του θρονου Ιωαννη ΣΤ Καντακουζηνό ο οποίος εκπροσωπεί την μεγαλη αριστοκρατία.. Ο πολυς κόσμος αντιτίθεται και φτάνει αυτο εως την οργανωση λαϊκών κινημάτων και επαναστασεων σε μεγάλες πολεις Μακεδονιας και Θράκης.- Αυτο έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί δείχνει την υπαρξη μεγαλων Ελληνικων πληθυσμών αλλά και την αρχη οργανωμένων λαϊκών κινημάτων που παρεμβαινουν στην πολιτική ζωή της χώρας.
- Πάντως, οι εμφυλιοι, οι διαφωνίες στην διοικηση και τον προσανατολισμό της εξουσίας φαίνεται και απο την υπαρξη πολλων διοικητικων κεντρων όπου οι τοπαρχες διοικούν εκπροσωποντας την αυτοκρατορικη εξουσια. Αξιοσημείωτο ειναι πως σε καποια περιοδο, η Γιολάντα, σύζυγος του Ανδρόνικου Β, με φιλοδιτικες διαθέσεις, πρότεινε το μοιρασμα της Αυτοκρατορίας και μπροστα στην αρνηση του Ανδρονικου, αποσυρεται στην Μακεδονία μαζι με τον γιό της Ανδρόνικο Γ και παιζουν τον ρόλο μιας δεύτερης αυτοκρατορικης διοίκησης
- Συνέπεια όλων αυτων ειναι η εξασθενηση της αγροτικής οικονομιας και ερημωση της υπαίθρου, κι ετσι ευκολα οι Σλάβοι και περισσότερο οι Σέρβοι επέκτειναν τις κατακτήσεις τους προς την Μακεδονία. Ο Στέφανος Ούρος Γ εδραιώνει τις σερβικές κατακτησεις και εξουδετερώνει τον Βουλγαρικό κινδυνο. Παράλληλα ο βυζαντινός πολιτισμός εισχωρεί στην Σερβία μετα από πολλούς γάμους Σέρβων πριγκιπων με βυζαντινές πριγκίπισσες..
- Το 1331-1335 ο Στεφανος Δουσαν που υπήρξε οργανωτής του Σερβικού κράτους, επιτιθεται εναντιον του Βυζαντιου και καταλαμβάνει την Μακεδονια, Ηπαιρο και Θεσσαλία. Ιδρύει το Πατριαρχείο του Ιπεκιου και απειλει την ιδια τη Κωνσταντινούπολη.
- Σερβικό Πατριαρχείο του Πετς (σερβικά: Српска патријаршија у Пећи, Srpska patrijaršija u Peći) ή απλά Πατριαρχείο του Πετς (σερβικά: Пећка патријаршия, Pećka patrijarshija), ήταν αυτοκέφαλο Ανατολικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο, που υπήρχε από το 1346 έως το 1463, και στη συνέχεια ξανά από το 1557 έως το 1766 (απο βικιπαίδεια)
- ο δεσποτάτο της Πελοποννήσου διατηρείται και στους επόμενους αιώνες και η θαπρωτεύουσα μεταφέρεται το 1262 στον Μυστρά ως ασφαλέστερης πόλης. Το δεσποτάτο κυβερνούν διαδοχικά μέλη δύο αυτοκρατορικών οικογενειών των Καντακουζηνών και των Παλαιολόγων . Ο Μυστράς, τότε έδρα του δεσποτάτου παρεδόθη στον Μωάμεθ από τον Δημήτριο Καντακουζηνό στις 30 Μαϊου 1460 ( μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453)
Παρ όλα αυτά, τα άγρια εδάφη της Μάνης και η πόλη της Μονεμβασιάς διατηρούν την ελευθερία τους
από e-me
1460 Κατάληψη της Πελοποννήσου, κατάλυση δεσποτάτου του Μυστρά
Χαρακτηριστικό απόσπασμα από μεταπτυχιακή διατριβή
Η Βυζαντινή Πελοπόννησος υπό τους παλαιολόγους. Η πολιτική ιστορία του Δεσποτάτου του Μορέως την περίοδο 1382-1448
Η παρούσα μελέτη εξετάζει την πολιτική ιστορία του δεσποτάτου του Μορέως από το 1382 ως το 1448. Την περίοδο αυτή η Βυζαντινή ηγεμονία της Πελοποννήσου κυβερνάται από δέσποτες, οι οποίοι είναι μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας των Παλαιολόγων. Στα χρόνια αυτά το δεσποτάτο θα πετύχει τη μέγιστη ακμή και πρόοδο της ιστορίας του. Οι Παλαιολόγοι δεσπότες θα επεκτείνουν τα εδάφη τους σ' ολόκληρη σχεδόν την Πελοπόννησο, ενώ την ίδια περίοδο σημειώνεται αξιόλογη πολιτισμική και πνευματική άνθηση στο Μυστρά, την πρωτεύουσα του Δεσποτάτου.
ikee.lib.auth.gr/record/107402
ΠΗΓΕΣ
ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΑΣ: Η ιστορία του Ελληνισμού από τη Ρωμαϊκή μέχρι την Φράγκικη κατάκτηση 1204μ.Χ. Νίκου Γ. Σβορώνου.
Ο Αυτοκράτορας Θεόδωρος Λάσκαρης (archaiologia.gr)
Στέφανος Α΄ Νεμάνια - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)