Αρχική Σελίδα > Η γήρανση στους οργανισμούς . Μέρος τέταρτο. Επικίνδυνες εκφυλιστικές παθήσεις που συνδέονται με τα γηρατειά και τον θάνατο. Ασθένειες του κυκλοφορικού συστήματος

Η γήρανση στους οργανισμούς . Μέρος τέταρτο. Επικίνδυνες εκφυλιστικές παθήσεις που συνδέονται με τα γηρατειά και τον θάνατο. Ασθένειες του κυκλοφορικού συστήματος

της Δήμητρας Σπανού καθηγήτριας Χημικού και μητέρας των παιδιών

Αφιερώνεται στον Τάσο.

Μαθαίνω να μετρώ τον χρόνο μου

Τόσο για να ζεσταθώ,

Τόσο για να αναπνεύσω,

Τόσο λίγο για να αγαπήσω.

Τόσο πρέπει για να ξεχρεώσω τις επιταγές μου,

κι τόσο για να ξεπλύνω την λάσπη τους.

ανοικτοί λογαριασμοί

και ο τελικός ισολογισμός

πότε;

Πριν ξεκινήσω την έρευνα και την κατασκευή αυτού του άρθρου αισθάνομαι την ανάγκη να πω άλλη μια φορά, πως συχνά πρέπει να πρωχωρήσω σε πεδία εξειδικευμένης γνώσης για να μπορέσει να βγει το αποτέλεσμα που πρέπει. Όμως το κάνω με συνέπεια και ευχαρίστησει και ως εδώ πιστεύω πως η προσπάθεια έχει πάει αρκετά καλά.

Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο medhelp.org οι πρώτες αιτίες θανάτου ηλικιωμένων είναι το έμφραγμα, ο καρκίνος και τα εγκεφαλικό

Και οι δύο είναι σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό

αποτέλεσμα της ζωής που έχουμε μέχρι τότε ζήσει

Οι δυο από αυtές τiς παθησεις, είναι παθήσεις του κυκλοφορικού συστήματος , βασικό όργανο του οποίου είναι η καρδιά ( ένας μυώδης σάκκος με δυο αντλίες), που χρησιμοποιείται για να κινεί το αίμα μέσα στα αγγεία. Τα αγγεία που διακρίνονται σε αρτηρίες (ελαστικότερα φεύγουν από την καρδιά) και φλέβες (με λεπτότερα λιγότερο ελαστικά τοιχώματα που επιστρέφουν το αίμα στην καρδιά) .

Αλλαγές στο αγγειακό σύστημα που σχετίζονται με το γήρας

Βλάβες στο κυκλοφορικό σύστημα που μπορεί να έλθουν με την ηλικία κυρίως οφείλονται σε αποφράξεις ή τραυματισμούς των αγγείων και σε κακή συντήρηση της καρδιάς λόγω γήρατος.

Σε χώρες του δυτικού κόσμου από τις μοιραίες παθήσεις του κυκλοφορικού υπερτερούν η υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση) και η στεφανιαία νόσος (βλάβη των δυο αρτηριών που τροφοδοτούν την καρδιά)

Τι είναι αρτηριακή πίεση

Στην κυκλοφορία του αίματος, εφαρμόζονται όλοι οι νόμοι της υδροδυναμικής.

Αρτηριακή πίεση είναι η πιεζοπλευρική πίεση που ασκείται από το αίμα στα τοιχώματα των αρτηριών από μέσα προς τα έξω.

Η αρτηριακή πίεση σε περίπτωση ηρεμίας του αίματος είναι κοντά στην ατμοσφαιρική . Σε όρθια στάση πάνω από την καρδιά (κεφάλι) έχει χαμηλώτερη τιμή και κάτω (στα πόδια) έχει μεγαλύτερη τιμή, λόγω της υδροστατικής πίεσης της στήλης του αίματος.

Για να υπάρξει ροή υγρού από ένα σημείο σε ένα, άλλο πρέπει να έχουμε διαφορά πίεσης μεταξύ των σημείων αυτών.

Αυτήν την διαφορά πίεσης δημιουργεί η καρδιά με τις περιοδικές συσπάσεις της.

Κατά μήκος του κυκλοφορικού συστήματος αυτή η διαφορά πίεσης ελαττώνεται και η "κατανάλωση" πίεσης ξοδεύεται για να υπερνικηθούν οι αντιστάσεις κατά την ροή. Οφείλεται σε τριβές του αίματος με τα τοιχώματα των αγγείων και των κυττάρων του και μετατρέπεται σε θερμότητα.

Όταν λέμε ότι μετρόυμε (παίρνουμε) την πίεση απλά μετράμε την διαφορά πίεσης μεταξύ της αρχής των αγγείων κοντά στην καρδιά (αρτηρία αορτή στην αριστερή κοιλία) και την τελική φλεβική πίεση ( εκεί δηλαδή που βρίσκονται οι φλέβες , οι οποίες επιστρέφουν το αίμα πίσω στον δεξιό κόλπο της καρδιάς). Πρακτικά η πίεση στο τελικό σημείο είναι μηδέν (δηλαδή ίση περίπου με την ατμοσφαιρική) , αυτό που μετράμε τελικά όταν παίρνουμε ην πίεση, είναι η πίεση στην αορτή.

τι μετράμε στην μεγάλη και στην μικρή αρτηριακή πίεση

Με την σύσπαση της καρδιάς η πίεση στην αορτή περίπου στα 2/3του χρόνου σύσπασης, γίνεται μέγιστη και στην λήξη του καρδιακού παλμού γίνεται ελάχιστη

Είναι η "μεγάλη" και η "μικρή" πίεση

Κάποιες πληροφορίες για την αρτηριακή πίεση

Σύμφωνα με μαθηματικούς υπολογισμούς, η παροχή (Ι) στα αγγεία είναι ανάλογη με την ακτίνα των αγγείων και μάλιστα στην τέταρτη δύναμη ( r⁴ ), κάθε αυξομείωση της διατομής των αγγείων έχει σημαντικό αποτέλεσμα στην ροή του αίματος.

Σύμφωνα πάλι με άλλους υπολογισμούς, η δύναμη που δίνει την ροή στο αίμα, είναι πρακτικά ίση με την πίεση Ε₁ στην αορτή και λογικά υπάρχουν μηχανισμοί για την διατήρηση σχετικά σταθερής πίεσης στην αορτή, σύμφωνα με την σχέση R.I=Ε_{1. (Όπου}R. η αντίσταση στην ροή του αίματος )

Διαφορετικά , εάν η αντίσταση λόγω στένωσης αυξηθεί, ή η παροχή του αίματος λόγω υπερλειτουργίας της καρδιάς αυξηθεί, τότε έχουμε αυξημένη την αρτηριακή πίεση.

Το αντίθετο ισχύει, αν έχουμε διεύρυνση των αρτηριών

Γενικά:

Δηλαδή εάν μια αρτηρία στενεύει (στένωση αγγείων , αγγειοσυστολή) , για να διατηρηθεί σταθερή η πίεση πρέπει να ελαττώνεται η παροχή.

(Ας θυμηθούμε πως εάν νοιώθουμε την πίεση ανεβασμένη διακόπτουμε ότι κάνουμε για να ξεκουραστούμε)

Η μυική εργασία , παρά το ότι ελαττώνονται οι αγγειακές αντιστάσεις στους μύες, αυξάνει την αρτηριακή πίεση γιατί έχουμε μεγάλη αύξηση της παροχής αίματος, ώστε να καλυφθούν οι ενεργειακές ανάγκες του οργανισμού

Κατά την εισπνοή η αρτηριακή πίεση ελαττώνεται γιατί μια ποσότητα αίματος κατακρατείται στους πνεύμονες. Συνεπώς ο όγκος του αίματος του καρδιακού παλμού ελαττώνεται άρα και η πίεση ( Σε ανεβασμένη πίεση συχνά παίρνουμε βαθιές ανάσες) Αντίθετα κατά την εκπνοή

Κατά την διάρκεια του ύπνου η αρτηριακή πίεση πέφτει. Στην οριζόντια θέση του σώματος η τροφοδοσία είναι ευκολότερη οι επιδράσεις της υδροστατικής πίεσης ελαττώνονται . Επίσης και λόγω της μείωσης των ενεργειακών αναγκών η παροχή είναι μειωμένη.

Όταν σηκωνόμαστε από την ύπτια στην όρθια στάση η πίεση πέφτει γιατί το αίμα δυσκολεύεται να επιστρέψει απότομα στην καρδιά. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει ζάλη λόγω δυσκολίας τροφοδοσίας των αρτηριών του εγκεφάλου με αίμα.

Στην ανάρροπη θέση (κεφάλι κάτω, πόδια πάνω) αυξάνεται η πίεση στις αρτηρίες του κεφαλιού ενώ ελαττώνεται στο σώμα

Η αρτηριακή πίεση στις άλλες αρτηρίες ελαττώνεται όσο οι αρτηρίες βρίσκονται μακρύτερα από την καρδιά γιατί μέρος απότην αρτηριακή πίεση καταναλώνεται στις αντιστάσεις των τριβών του αίματος
Εφ όσον η πίεση μετριέται στο επίπεδο της καρδιάς, η αρτηριακή πίεση σε σημεία χαμηλώτερα από την καρδιά (πόδια) είναι μεγαλύτερη λόγω υδροστατικής πίεσης και αντίθετα η πίεση στο κεφάλι.
Εάν σηκώσουμε τα χέρια στην ανάταση η πίεση αυξάνεται γιατί ένα μέρος από το αίμα απομακρύνεται από τα χέρια προς το σώμα

Νευρικές και συναισθηματικές καταστάσεις επηρρεάζουν την πίεση

Η διαστολή και η σύσφιξη των αγγείων

Τα αγγεία του κυκλοφορικού ξεκινούν από την καρδιά με τις αρτηρίες και τα αρτηρήδια, συνεχίζουν με τα τριχοειδή, στην αρχή των οποίων υπάρχουν σφιγκτήρες (που αποτελούνται από ένα δυο λείες μυικές ίνες και περιβάλουν την αρχή του τριχοειδούς και τέλος φλεβίδια και φλέβες που καταλήγουν στην καρδιά.

Συσπάσεις και συσφίξεις έχουμε στις αρτηρίες και στους σφιγκτήρες των τριχοειδών. Όχι στα τριχοειδή, όχι στις φλέβες.

Στα τοιχώματα των αγγείων καταλήγουν νευρικές απολήξεις

α. Προς το ΚΝΣ που αναφέρουν στοιχεία που επικρατούν στα αγγεία όπως την πίεση (τασεουποδοχείς) και τις χημικές παραμέτρους (χημειουποδοχείς) .

Αυτές είναι μεταγαγγλιακές ίνες του συμπαθητικού και καταλήγουν στα τοιχώματα των αρτηριών, αρτηρηδίων, φλεβών και φλεβιδίων στους προτιχοειδείς σφιγκτήρες και στις αρτηριοφλεβικές αναστομώσεις

β. Προς τα αγγεία που διακρίνονται σε αγγειοσυσταλτικές και αγγειοδιασταλτικές . Είναι μεταγαγγλιακές από παρασυμπαθητικά γάγγλια και καταλήγουν σε αρτηρίες αρτηρήδια και προτριχιακούς σφιγκτήρες , σε αναστομώσεις (συνδεση αρτηριών φλεβών χωρις τριχοειδή ενδιάμεσα), και στους στητικούς ιστούς

Αρτηριοσκλήρωση των αγγείων ανεβάζει την πίεση με δραματικές συνέπειε

Στένωση των αγγείων, Αθηρωμάτωση και Αθηροσκλήρωση

Οι αρτηρίες έχουν παχιά και ελαστικά τοιχώματα που αντέχουν την πίεση ώστε να διευκολύνεται η κυκλοφορία του αίματος. Πολλές φορές όμως για διάφορους λόγους (διατροφή, γηρατειά, στρές κ.α.) στο εσωτερικό τους μέρος επικάθονται λεπτές γραμμές λίπους που καταφθάνει εκεί με ο αίμα που πολλές φορές συμπαρασύρει και άλλες ουσίες. Αν το φαινόμενο ενταθεί οι γραμμώσεις γίνονται πλέγμα (αθήρωμα) και μια μεγάλη μάζα αθηρώματος δημιουργεί την αθηρωματική πλάκα ( μαζύ με μόρια άλλων ουσιών που κυκλοφορούν στο αίμα και ορισμένα μέταλλα που συσσωματώνονται) και τότε είναι επικίνδυνη.

Εξ άλλου, μακροφάγα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, συσσωρεύονται στις αρτηρίες του σώματος για να να καθαρίσουν τις αναδιπλώσεις της LDL χοληστερόλης. Ένα μόριο εκκρίνεται που ονομάζεται νετρίνη-1 και αυτό είναι η αιτία που σταματά μετανάστευση των μακροφάγων εκτός των αρτηριών στην συνέχεια τα μακροφάγα ενσωμαώνονται εκεί . Η κατάσταση επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο όταν ανάμεσα στα λιποειδή της αθηρωματικής πλάκας και τα μακροφάγα, εμπλέκονται και μεταλλικά ιόντα κυρίως ασβεστίου αλλά και άλλα όπως μαγνήσιο και σίδηρο κι έτσι η αθηρωματική πλάκα τελικά γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκη

Σε ορισμένα σημεία πιθανόν να έχουμε τραυματισμό της αρτηρίας που έχει υποστεί αρτηριοσκλήρυνση και τα ερυθρά αιμοσφαίρια να ανέβουν στην πλάκα. Το πηγμένο αίμα σχηματίζει θρόμβους . Εάν αυτόι για κάποιον μηχανικό λόγο αποκοληθούν και κυκλοφορήσουν με το αίμα μπορεί να φράξουν κάποιο άλλο σημείο της αρτηρίας πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο (θρόμβωση)

Πως δημιουργείται η αθηροσκλήρωση

Η αθηροσκλήρωση σχετίζεται τα λιπαρά στο αίμα που μπορεί να οφείλονται

Α. Σε διατροφή πλούσια σε κορεσμένες λιπαρές ουσίες αλλά και σε καταστέσεις ψυχικής έντασης που μέσω των ορμονών κινητοποιούν τα λίπη προς το αίμα για επιπλέον ενέργεια σύμφωνα με πρωταρχικές αντιδράσεις του οργανισμού. Τα λίπη είναι πρακτικά αδιάλιτα στο υδατικό διάλυμα του αίματος και συσσωρεύονται στα αγγεία με τον χρόνο και γι αυτό οι παθήσεις αυτές εμφανίζονται συνήθως στην ωριμότητα της ηλικίας

Για να μπουν στην κυκλοφορία ενώνονται με άλλες ουσίες . Οι συνήθεις ουσίες είναι τα χυλομικρά (αρχική ένωση μόλις περνούν από το πεπτικό (έντερικές λάγνες) στο αίμα,

η HDL και LDL χοληστερίνη. (Sic και Tρans μορφή) και εστεροποιημένη χοληστερίνη

Η LDL είναι επικίνδυνη ακόμα πιο επικίνδυνα είναι η VLDL και τα χυλομικρά

Ιδέ: Ο μεταβολισμός της τροφής. Μέρος πρώτο. Πως και ως σε ποια μορφή μεταφέρονται οι υδατάνθρακες τα λίπη και οι πρωτεΐνες της τροφής μας στα κύτταρο

Οι λιποπρωτείνες δεν βρίσκονται τυχαία στα αγγεία. Στα εσωτερικά τοιχώματα των τριχοειδών του αίματος βρίσκεται ένα ένζυμο ,η λιποπρωτεϊνική λιπάση,

που υδρολύει τους εστέρες της γλυκερίνης και αποδίδει λιπαρά οξέα στην κυκλοφορία και επίσης τα προωθεί στα κύτταρα. Τι ακριβώς συμβαίνει στον μικρόκοσμο των τριχοειδών και βρίσκονται λιπίδια στα τοιχώματα αγγείων; Ίσως πλεονάζουσα ποσότητα λιποειδών, ή όχι επάρκεια στο ένζυμο ή άλλου τύπου δυσλειτουργία

Η μέτρηση της λιποπρωτεϊνικής λιπάσης χρησιμοποιείται σε άτομα με υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων και VLDL χοληστερόλης και χαμηλές συγκεντρώσεις HDL, LDL χοληστερόλης. Τα άτομα με ανεπάρκεια λιποπρωτεϊνικής λιπάσης εμφανίζουν κιτρινόλευκες βλατίδες στο σώμα (ξανθώματα) χωρίς άλλα συμπτώματα. Σε αρκετές περιπτώσεις ωστόσο υπάρχουν επεισόδια κοιλιακού πόνου και παγκρεατίτιδας.

(Healthier World)

Β. Τα νευρικά αίτια της αθηροσκλήρωσης

Ένας άλλος λόγος είναι η ένταση και το στρες που χωρίς να είναι ακριβώς θέμα τρίτης ηλικίας όμως επηρρεάζει παντού. Οι ορμόνες του στρες με κυρίαρχη την κορτιζόνη επισύρουν τα αποθηκευμένα λίπη του οργανισμού και τα "ρίχνουν" στην κυκλοφορία του αίματος με αποτέλεσμα να αυξάνεται η συγκέντρωσή τους στο αίμα.

Στην επικρατούσα ιατρική τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της αθηρωματικής πλάκας και της αρτηριοσκλήρωσης , είναι οι στατίνες που τελικά εμποδίζουν τον σχηματισμό χολιστερόλης , οι ρητίνες (χολεστυραμίνη, κολεστιπόλη) , το νικοτινικό οξύ που αναστέλει την σύνθεση χοληστερόλης ή οι φιβράτες που μειώνουν την στάθμη της χολιστερόλης

Πηγή: www.galinos.gr

Τροφές που εμποδίζουν τον σχηματισμό αθηρωματικής πλάκας είναι το σκόρδο, τα σταφύλια, τα μούρα, τα μήλα, το σπανάκι, τα ψάρια, το ελαιόλαδο , οι ντομάτες, το πράσινο τσάι το ρόδι.

Ο καρδιακός μυς

Το μυοκάρδιο δηλαδή ο καρδιακός ιστός της καρδιάς αποτελείται από μικρές κυλινδρικές μυικές ίνες έναν πυρήνα στο μέσο και μεγάλο αριθμό μιτοχονδρίων. πράγμα που δείχνει την ανάγκη για μεγάλη ενεργειακή παροχή.. Όλες οι μυικές ίνες των κόλπων και όλες οι μυικές ίνες των κοιλιών, συνδέονται μεταξύ τους σε πολύ στενή επαφή ώστε να αποτελούν ένα είδος ηλεκτρικής σύναψης όπου η διέγερση μεταδίδεται από την μια ίνα στην άλλη δίχως την μεσολάβηση διαβιβαστικής ουσίας. Έτσι η διέγερση μιας ίνας των κόλπων μεταδίδεται σε όλες τις ίνες του μυοκαρδίου των κόλπων και αντίστοιχα στις κοιλίες.

Από την ηλικία των 20 χρόνων και μετά αρχίζει μια μείωση της ισχύος της καρδιακής μυικής ίνας. Από τα 60 και μετά αρχίζει μια μείωση των βηματοδοτικών κυττάρων της καρδιάς που ευθύνονται για τον έλεγχο των καρδιακών παλμών ( που γεννούν και μεταδίδουν ρυθμικές ηλεκτρικές ώσεις )

Επίσης η καρδιά του υπερήλικα υστερεί ως προς την φωσφορυλίωση των κυττάρων που σχετίζονται με τις ενεργειακές ανάγκες του κυττάρου και την διακίνηση ιόντων ασβεστίου

Σε περίπτωση που το μυοκάρδιο της καρδιάς ασκεί αυξημένο έργο σε μια ή περισσότερες κοιλότητες, το μυοκάρδιό της υπερτρέφεται. Παράδειγματα σε αθλούμενους παρατηρείται υπερτροφία όλων των χώρων της καρδιάς ιδιαίτερα της αριστερής κοιλίας.

Η αμυλοείδωση

Εάν η υπερτροφία της καρδιάς υπερβεί ορισμένο όριο οι ίνες εκφυλίζονται με αποτέλεσμα να παραμένουν μεγάλες χωρίς να επιτελούν αντίστοιχο έργο.(καρδιακή ανεπάρκεια). Στην ανθρώπινη καρδιά αλλά και άλλων θηλαστικών την υπερτροφία ακολουθεί και η καθίζηση κυρίως στους κόλπους αμυλοειδούς (αμυλοείδωση) που είναι συσσωμάτωση πρωτεινών που δεν διασπώνται και καθιζάνουν σε ινίδια. Αυτό δυσκολεύει τον καρδιακό παλμό.

Πως νευρώνεται η καρδιά

Στην καρδιά καταλήγουν φυγόκεντρες (από το ΚΝΣ στην καρδιά) και κεντρομόλες νευρικές ίνες (προς τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο)

Οι παρασυμπαθητικές (φυγόκεντρες) φέρονται αρχικά σαν προγαγγλιακές με τα πνευμονογαστρικά νεύρα, καταλήγουν σε μικρά γάγγλια μέσα στο καρδιακό νευρικό πλέγμα. Συνεχίζουν σαν μεταγαγγλιακές , καταλήγοντας στους κόλπους της καρδιάς. Όχι όμως στις κοιλίες.

Απελευθερώνουν ακετυλοχολίνη που αφού επιτελέσει το έργο της διασπάται από το ένζυμο χολινεστεράση. Σε περίπωση που λείπει το ένζυμο αυτό, η ακετυλοχολίνη παραμένει και δημιουργεί βραδυκαρδία.

Οι συμπαθητικές (φυγόκεντρες) καταλήγουν σε γάγγλια της περιοχής του θώρακα και του αυχένα, από όπου συνεχίζουν σαν μεταγαγγλιακές και καταλήγουν σαν μυικές ίνες του μυοκαρδίου των κόλπων και των κοιλιών. Οι απολήξεις τους καταλήγουν σε διάφορους υποδοχείς ή σαν ελεύθερες νευρικές απολήξεις στα τοιχώματα των κόλπων και των κοιλιών. Προκαλούν ένταση της συστολής και απελευθερώνουν τον νευροδιαβιβαστή νοραδρεναλίνη.

Την συστολή και διαστολή της καρδιάς επηρρεάζουν επίσης και τα ιόντα Καλίου του πλάσματος (αύξηση Καλίου εξασθενεί την συστολή) και ασβεστίου (αύξηση Ασβεστίου, αυξάνει την ένταση της συστολής)

Με τις κεντρομόλες νευρικές ίνες μεταφέρονται προς το ΚΝΣ μυνήματα-πληροφορίες, σχετικά με την πίεση στα τοιχώματα της καρδιάς και την διάταση, την τάση του οξυγόνου στα διάφορα σημεία του μυοκάρδιου.

Με την ηλικία υπάρχει μείωση των βηματοδοτικών κυττάρων και μια απώλεια 50% στις συνδετικές ίνες του κολποκοιλιακού κόμβου σημαντικές για την λειτουργία της καρδιάς.

Ακόμα το ενδοπλασματικό δίκτυο της γερασμένης καρδιάς προσλαμβάνει το ασβέστιο λιγότερο αποτελεσματικά από την νεανική καρδιά.

Η Στεφανιαία νόσος

στηθάγχη και έμφραγμα μυοκαρδίου

Η τροφοδοσία της καρδιάς ξεκινά με δυο αρτηρίες που ονομάζονται στεφανιαίες. Σύντομα διακλαδίζονται σε ένα πυκνότατο δίκτυο τριχοειδών αγγείων. Η τροφοδοσία του μυοκαρδίου γίνεται με ουσίες όπως τα λιπαρά οξέα, τα κετοσώματα, η γλυκόζη και τα αμινοξέα.

Είναι πολύ συνηθισμένο το φαινόμενο να επικάθεται στο εσωτερικό των στεφανιαίεων αρτηρίιών αθηρωματική πλάκα και να εμποδίζεται η διέλευση του αίματος . Τότε η προσφορά οξυγόνου στην καρδιά μειώνεται. Τα μυικά κύτταρατης καρδιάς είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην έλλειψη οξυγόνου.

Η στηθάγχη που εμφανίζεται με δυσφορία και πόνο στην καρδιά, οφείλεται σε καλή τροφοδοσία του μυικαρδίου σε θρεπτικές ουσίες και οξυγόνο και αντιμετωπίζεται με νιτρώδη φάρμακα που παρέχουν οξυγόνο από την διάσπαση τους μέσα στο σώμα. (Στην λαική ιατρική αντίστιχο αποτέλεσμα έχει ο χυμός από τα πατζάρια που επίσης περιέχει νιτρικά)

Το έμφραγμα μυοκαρδίου προκαλείται από αιφνίδια διακοπή της ροής του αίματος προς την καρδιά λόγω απόφραξης της αρτηρίας που τροφοδοτεί την καρδιά.

Τα κύτταρα της καρδιάς δεν αντέχουν συνήθως αυτην την έλλειψη και θανατώνονται.

Μια βασική ενέργεια που γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο αποκλεισμός της επίδρασης του συμπαθητικού (στρες) που συσπά και στενεύει τις αρτηρίες,

Εγκεφαλικό επισόδειο

Αν η αθηρωματική πλάκα αναπτυχθεί στις καρωτίδες, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.

Τα κύτταρα του εγκεφάλου όπως και της καρδιάς χρειάζονται διαρκώς οξυγόνο για να ζούν. Αν η παροχή οξυγόνου μέσω του αίματος σε κάποια περιοχή του εγκεφάλου, σταματήσει περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα τότε τα κύτταρα της περιοχής πεθαίνουν και μπορεί να έχουμε μόνιμη βλάβη στον εγκέφαλο.

Περιπτώσεις εγκεφαλικού είναι το ισχαιμικό, όταν η ροή σταματά εξ αιτίας κάποιου θρόμβου. Η Εμβολή , όταν ο θρόμβος αποκοληθεί από κάποιο άλλο σημείο αρτηρίας του εγκεφάλου ή του σώματος και σφηνωθεί σε άλλη μικρότερη αρτηρία ώστε να την φράσσει. Αιμοραγικά επισόδεια έχουμε όταν διαφεύει αίμα προς τον εγκέφαλο από πληγωμένο αγγείο.

Τα εγκεφαλικά έχουν την αρχή τους σε αρτηριοσκλήρωση και αθηρωματική πλάκα, στις εγκεφαλικές αρτηρίες ή τις αρτηρίες του τραχήλου που μεταφέρει αίμα προς τον εγκέφαλο

Αν προσβληθούν οι αρτηρίες που μεταφέρουν αίμα στα κάτω άκρα, έχουμε την εμφάνιση «διαλείπουσας χωλότητας

Ανεύρυσμα

Ανεύρυσμα είναι ένα παθολογικό ξεχύλωμα αρτηρίας επικίνδυνο να σπάσει. Σε σημεία των αρτηριών που στο τοίχωμα εμφανίζεται μια λέπτυνση δημιουργείται ένας σάκ που είναι επικίνδυνο να σπάσει. Πολύ συχνό στην κοιλιακή αορτή στν καρδιά στο ύψος του θώρακα (θωρακική αορτή) και στις αρτηρίες του εγκεφάλου

Οι φλέβες

Οι φλέβες χρησιμοποιούνται για την επάνοδο του αίματος και ξεκινούν από τα τριχοειδή αγγεία. Η διαφορά πίεσης από την αρχή τους έως την εκβολή της κοίλης φλέβας στην καρδιά δεν είναι αρκετή για να κινήσει το αίμα. Έτσι χρησιμοποιούνται υποβοηθητικοί μηχανισμοί όπως οι κινήσεις των μυών, ιδιαίτερα των κάτω άκρων, η περιοδική αύξηση και ελλάττωση της πίεσης σε θώρακα και κοιλιά με την αναπνοή, κ.α. Εξ άλλουν φέρουν ανα διαστήματα λίγων εκατοστόμετρων βαλβίδες, έτσι ώστε το αίμα που επιστρέφει στην καρδιά να μην παλινδρομεί.

Τα τοιχώματά τους είναι πιο λεπτά από αυτά των αρτηριών και πολλές φορές με τον χρόνο , εμφανίζεται χαλάρωση (χάλαση) δηλαδή ξεχύλωμα . Για αυτό οι φλέβες θεωρούνται και σαν αποθήκες αίματος) . Κάποιες φορές το αίμα λιμνάζει στις φλέβες και θεωρούνται κατά κάποιον τρόπο και σαν αποθήκες αίματος . Όταν η παροχή είναι μικρή και υπάρχει χάλαση στα μυικά τοιχώματά των φλεβών , τότε σε περιπτώσεις αυξημένης ενεργειακής ανάγκης που χρειάζεται αυξημένη ενεργειακή παροχή, εκτός από ταχυκαρδία συμβαίνει και συστολή των φλεβών.

Στους υπερήλικες όμως οι φλέβες

χάνουν σε έναν βαθμό την ελαστικότητά τους και οι βαλβίδες τους γίνονται ανεπαρκείς κυρίως λόγω ασβεστοποίησής τους . Αυτό και σε σχέση με την έλλειψη κίνησης ιδιαίτερα στα κάτω άκρα δημιουργεί κιρσούς. Παρατεταμένη ακινησία, μειωμένη καρδιακή παροχή και ασθενική κυκλοφορία επιτείνει το πρόβλημα και δημιουργούνται θρομβώσεις στις φλέβες που καταλήγουν στην θρομβοφλεβίτιδα

Στην γεροντική ηλικία ακόμα μπορεί να εμφανιστεί ένας τύπος "φυσήματος" στην καρδιά που οφείλεται στην κακή κυκλοφορία του αίματος που δημιουργεί στροβιλισμούς, κυρίως όταν έχουμε κατεστραμένες βαλβίδες (ασβεστοποίηση) και αλλαγή στην ποιότητα του αίματος (από αναιμία)

Τελειώνοντας καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως, οι ηλικιωμένοι πρέπει να φροντίζουν τον εαυτό τους με την ενημέρωση και την στάση ζωής τους. Να βοηθούν το κυκλοφορικό τους σύστημα, να συνεχίσει να λειτουργεί καλά και να ζήσουν και τα χρόνια της ωριμότητας που τόσα έχουν να τους προσφέρουν το ίδιο όμορφα με τα νεανικά τους χρόνια