Δήμητρα Σπανού, χημικός, καθηγήτρια στο 1ο Γυμνάσιο Δάφνης
κάποια μέρα
τους ονειροπόλους, τους απροσάρμοστους
τους απόβλητους
τους αφελείς
τους αλήτες των πάρκων αγκάλιασες.
Ύστερα τους λυπήθηκες
τους έκλαψες και τους ξεπέρασες.
τρέχοντας ο καιρός
τους μίσησες.
Κάποια νύκτα
θα σε στραγγαλίσουν στ' όνειρό σου.
Μίκα Σπανού "το στρογγυλό και το τετράγωνο" Αθήνα 1984
υπό κατασκευή
ΕΞΩΚΥΤΤΑΡΙΑ ΟΥΣΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΦΘΟΝΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟ ΙΣΤΟ στα σπονδυλόζωα
Ερευνόντας για την μεσοκυττάρια ουσία, καταλήγουμε ότι δεν είναι ένα στοιχείο μεμονωμένο αλλά αποτελεί ένα μεγάλο μέρος από τον συνδετικό ιστό (μαζί με κύτταρα )
Αποτελεί ένα πολύπλοκο δίκτυο μακρομορίων που περιλαμβάνει πρωτεϊνες κολλαγόνο και ελαστίνη πρωτεϊνογλυκάνες, υαλουρονικό οξύ και ειδικές πρωτεϊνες
Αλλοι ιστοί που υπάρχουν
Στα ζώα διακρίνουμε 4 κύριους τύπους ιστών: τον μυϊκό, τον επιθηλιακό, τον συνδετικό και τον νευρικό'
Ο συνδετικός ιστός που είναι το θέμα μας αποτελείται από διαφορετικά είδη κυττάρων και από την μεσοκυττάρια ουσία, που την συναντούμε μόνο εκεί αλλά όχι σε άλλους τύπους ιστών
Είδη συνδετικών ιστών
Τύποι συνδετικού ιστού σε σπονδυλόζωα είναι:
α. Πρώϊμος εμβρυικός ιστός, (μεσεγχυματικός, βλεννώδης)
β. Ωριμοι συνδετικοί ιστοί (συνδετικός, ειδικοί τύποι συνδετικού ιστού)
γ. Ερειστικός ιστός (οστίτης, χόνδρινος)
Γενικά ο ρόλος τους είναι να υποστηρίζουν τους άλλους ιστούς, ως προς την τροφοδοσία, άμυνα, στήριξη κ.α.
Το μεσοκυττάριο διάστημα που βρίσκεται μεταξύ των κυττάρων μπορεί να έχει εύρος από 50-200Αο
Η μεσοκυττάρια ουσία που υπάρχει μεταξύ των κυττάρων του ιστού,
διακρίνεται σε άμορφη διάμεση και ινώδη και βασικό υμένα (βασικές μεμβράνες)
ας γνωρίσουμε όμως αρχικά ποιες είναι,
ΟΙ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΧΗΜΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΩΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΚΥΤΤΑΡΙΑ ΟΥΣΙΑ
Σημαντικά στην δημιουργία μεσοκυττάριου ιστού είναι μακρομόρια όπως: οι ετερογλυκάνες ή γλυκοζαμινογλυκάνες ή βλενοπολυσαχαρίτες (Υαλουρονικό οξύ, χονδροϊτινοθειϊκό οξύ, θειϊκή ηπατίνη, Θειϊκή κερατανίνη) και
πρωτεϊνογλυκάνες (90-95% υδατάνθρακες) (βλενοπολυσαχαρίτες και πρωτεϊνες),πολυσαχαρίτες (χιτίνη, κυτταρίνη), πρωτεϊνες
(κολαγόνο, ελαστίνη, κερατίνη) φιμπρονεκτίνη, φιμπρινογόνο, λαμινίνη, πολυσαχαρίτες
οι χημικές ουσίες που αποτελείται η άμορφη ουσία της μεσοκυττάριας ουσίας
ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ σε ζώα,
Είναι βασικά γλυκοζαμινογλυκάνες, πρωτεϊνογλυκάνες
Ο ρόλος της άμορφης ουσίας είναι κυρίως
υποστηρικτικός να προσφέρει αντοχή και να γεμίζει τον ενδιάμεσο χώρο
( Συνδετικός ιστός ο οποίος υπάρχει ταυτόχρονα σε όλους τους σωματικούς ιστούς ,επιθηλιακό, μυϊκό, νευρικό, συνδετικό),
Η άμορφη μεσοκυττάρια ουσία είναι άχρωμη, διαφανής ομοιογενής και κολλώδης και αποτελείαι κυρίως από οξινους βλεννοπολυσακχαρίτες, και γλυκοπρωτεϊνες
Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα κύτταρα του σώματος και η σύνθεσή της προσαρμόζεται ανάλογα με τον τύπο των κυττάρων που υποστηρίζει .
Η περιεκτικότητα της μεσοκυττάριας ουσίας στον συνδετικό ιστό είναι πολύ υψηλή
Όξινοι βλενοπολυσαχαρίτες (γλυκοζαμινογλυκάνες) της άμορφης μεσοκυττάριας ουσίας
Υαλουρονικό οξύ (το συναντάμε σε δέρμα, ομφάλιος λώρος, υαλώδες σώμα, αρθρικό υγρό, καρδιακές βαλβίδες.
Είναι το πολυμερές μιας διμερούς μονάδας ουρουνικού οξέος με ακέτυλογλυκοζαμίνης. Συντίθεται στην κυτταρική μεμβράνη από ενσωματωμένες πρωτεϊνες και ελευθερώνεται απευθείας στο εξωτερικό περιβάλλον. Σχηματίζονται έτσι τεράστια ενυδατωμένα μόρια που έλκουν ιόντα νατρίου και αντιστέκονται έτσι στην πίεση και γεμίζουν τον χώρο .
Στον αρθρικό χόνδρο συνδυάζεται τα μονομερή της πρωτεϊνογλυκάνης αγγρεκάνης και σχηματίζονται αρνητικά φορτισμένα συσσωματώματα, στους μυϊκούς συνδετικούς ιστούς παίζει ρόλο λιπαντικού. Σε περιπτώσεις τραύμοτος, ενυδατώνεται και δημιουργει έναν διάδρομο ώστε να κινηθούν κύτταρα για την επούλωση, αλλά και γενικότερα βοηθά στην μετανάστευση κυττάρων ενόσο σχηματίζει δεσμό με πρωτεϊνικές κινάσες που σχετίζονται με την μετανάστευση κυττάρων. Αλλά και κατά την ανάπτυξη των νευρικών κυττάρων, στην εμβρυική ηλικία, οι διαδρομές που ακολουθούν οι νευρώνες συμβαίνει να είναι πλούσιες σε υαλουρονικό.
Για αντίστοιχους λόγους πιθανόν να συνδέεται με την μετανάστευση κακαήθων καρκινικών κυττάρων.
Το υαλουρονικό εντάσσεται στις γλυκοζαμινογλυκάνες (ετερογλυκάνες)
Οι ετερογλυκάνες, σε αντίθεση με τα απλά σάκάνες χαρα που είναι διπαράγωγα σαχάρων , είναι σάχαρα με υποκαταστάτες (αμινιμάδα, όξινες, κετομάδα κ.λ.π.), όπως αμινισάχαρα, ουρονικού οξέος, και σε ορισμένες περιπτώσεις και θειϊκό οξύ
Η κατασκευή τους συνήθως γίνεται από μονάδες δισαχαριτών,από ουρονικό οξύ και αμινογλυκάνες
Άλλες γλυκοζαμινογλυκάνες που συναντάμε στην άμορφη ουσία είναι συνδεδεμένες με πρωτεϊνες
,και σχηματίζουν πρωτεογλυκάνες
Πρωτεϊνογλυκάνες ή βλεννοπρωτεϊνες της άμορφης μεσοκυττάριας ουσίας
Πρωτεϊνογλυκάνες, του συνδετικού ιστού
Πρωτεϊνογλυκάνες είναι μεγάλα μόρια που αποτελούνται από 
μακρυές πεπτιδικές αλυσίδες που συνδέονται με πλάγιες αλυσίδες υδατανθράκων. Αυτά μπορούν και συνδέονται με υαλουρονικό με δεσμούς μη ομοιοπολικούς, σχηματίζοντας τεράστια μόρια. Αυτά συμπλέκονται με μόρια νερού και σχηματίζουν μια άμορφη ζελατινώδη ουσία που γεμίζει τον ΄χωρο
Το θειϊκή-4-χονδροϊτίνη σε χόνδρο οστά, κερατοειδή, δέρμα και αποτελείται από γλυκουρονικό οξύ και 4 θειϊκή Νακετυλo D γαλακτοζαμίνη (NAG)
θειϊκή -6- χονδροϊτίνη συμμετέχει σε χόνδρο, τένοντες, ομφάλιος λώρος, μεσοσπονδύλιος δίσκος εμβρυϊκός χόνδρος
και αποτελείται από γλυκουρονικό οξύ και 6 θειϊκή Ν ακετυλο Dγαλακτοζαμίνη (NAG)
θειϊκή κερατάνη σε χόνδρο, μεσοσπονδύλιο δίσκο, κερατοειδή D-γαλακτόζη, NAG
τι είναι και από ποιες ουσίες αποτελείται, η ινώδης μεσοκυττάρια ουσία
ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ σε ζώα
Είναι ένα από τα βασικά συστατικά του συνδετικού ιστού. Αποτελείται από
Γλυκοπρωτεϊνες Πολυπεπτίδια - Πρωτεϊνες του συνδετικού ιστού
Οι ίνες κολλαγόνου προσδίδουν σταθερότητα στον συνδετικό ιστό
Σκληρές ίνες τροποκολλαγόνου διασχίζουν τον μεσοκυττάριο χώρο στους ιστούς των σπονδυλωτών
και προσδίδουν σταθερότητα
Λεπτότερες ίνες κολλαγόνου ΙΙΙ που περιέχουν υδατάνθρακες σχηματίζουν λεπτά δικτυωτα πλέγματα γύρω από κύτταρα και όργανα και τα στηρίζουν
To κολλαγόνο είναι η σημαντικότερη πρωτεϊνη του συνδετικού ιστού Αποτελείται από επαναλαμβανόμενη σειρά αμινοξέων Γλυκίνη- προλίνη- υδρόξυπρολίνη. Η αλυσίδα παρουσιάζεται σαν άκαμπτη έλικα . Το συναντάμε σε σπονδυλωτό , χονδρωτα (Διακρίνεται 5 είδη, ανάλογα με την ποσότητα αμινοξέων _λυσίνης, προλίνης και υδρόξυπρολίνης- και υδατανθράκων
Στα σπονδυλωτά
Παράγεται στο ενδοπλασματικό δίκτυο παραγωγών κυττάρων , στο ενδοπλασματικό δίκτυό τους , σαν 3 πολυπεπτιδικές αλυσίδες πρωτοκολλαγόνου. Στην συνέχεια αμινοξέα προλίνης και λυσίνης των αλυσίδων αυτών υδροξυλιώνονται και συνδέονται σχηματίζοντας το ινίδιο κολλαγόνου. Το μόριο εκκρίνεται και η βιοσύνθεσή του συνεχίζεται έξω από το κύτταρο όπου με την απαμίνωση των καταλοίπων προλίνης και λυσίνης (με το ένζυμο οξειδάση της λυσίνης) , δημιουργούνται και άλλοι δευτερεύοντες ομοιοπολικοί δεσμοί και έχουμε τελικά τις ίνες κολλαγόνου . Οι ίνες κολλαγόνου ανακυκλώνονται μέσα στο ίδιο σύστημα. Το συναντάμε σε 5 μορφές:
η πρώτη κολλαγόνο Ι με μικρή ποσότητα υδροξυλιωμένων προλίνη, λυσίνη, παρααποτελεί το 90% του συνόλου στο σώμα των ανώτερων ζώων, σε δέρμα, τένοντες, οστά, κερατοειδής, εσωτερικά όργανα.
Άλλοι τύποι κολλαγόνου με μεγάλη ποσότητα υδροξυλιωμένης λυσίνης, δημιουργεί λεπτότερα ινίδια και συναντάται σε ασπόνδυλα, μάτι, βασικές μεμβράνες κ.α.
Η ελαστίνη είναι γλυκοπρωτεϊνη που δίνει ελαστικότητα. Αποτελείται από υδρόφοβα αμινιξέα γλυκίνη, προλίνη, λευκίνη και πολυ λίγη υδρόξυπρολίνη. Στον εξωκυττάριο χώρο, οι πεπτιδικές αλυσίδες που είναι συνδεδεμένες πλάγια, περιέχουν ομάδες λυσίνης, που οξειδώνεται εν μέρει σε αλδεϋδομάδες και συμπυκνώνεται σε δακτύλιο πυριδίνης και εξ αυτού προέρχεται η ελαστικότητα Το συναντάμε σε σπονδυλωτό , χονδρωτα
τι είναι και πως δημιουργούνται οι βασικές μεμβράνες της μεσοκυττάριας ουσίας
Είναι εξωκυττάριες στοιβάδες πάνω στις οποίες επικάθονται κύτταρα κυρίως επιθηλιακά. Οι στοιβάδες αυτές σχηματίζονται από πρωτεϊνογλυκάνες, κυρίως φιμπρονεκτίνη συμπλέκονται με ίνες κολλαγόνου. Επίσης λαμινίνη και νιδιγόνο-εντακτίνη
Συνήθως α κύτταρα διαχωρίζονται από κάπου αλλού και ¨κάθονται " πάνω στις εξωκυττάριες στοιβάδες. Οι βασικές μεμβράνες περιέχουν 10% υδατάνθρακες σε μορφή ολιγοσαχαριτών. Εκτός από τα υπερκείμενα κύτταρα, οι βασικές μεμβράνες περιλαμβάνουν κολλαγόνο τύπου ΙV ,φιμπρονεκτίνη, πρωτεϊνογλυκάνες, λαμινίνη, νιδιγόνο-εντακτίνη
ας δούμε αρχικά τι είναι
ΟΙ ΓΛΥΚΟΠΡΩΤΕΪΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΛΥΚΟΛΙΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΜΒΡΑΝΗΣ
Στο εξωτερικό μέρος της κυτταρικής μεμβράνης που καταλήγουν τα υδρόφιλα τμήματα των φωσφολιπιδίων αλλά και πρωτεϊνες που διασχίζουν την κυτταρική μεμβράνη έως έξω (ενσωματωμένες) ή βρίσκονται στην έξω πλευρά της μεμβράνης , είναι υδρόφιλες και αποσπώνται εύκολα. Πρωτεϊνες συνδέονται με διάφορους υδατάνθρακες με στόχο την επικοινωνία του κυττάρου με το περιβάλλον την δημιουργία υποστρωμάτων, την αποφυγή της επαφής των κυττάρων μεταξύ τους , την σύνδεσή τους με εξωκυττάριες ουσίες και την μεταφορά τους κ.α..και αποτελούν τις γλυκοπρωτεϊνες . Σε ανάλογη σύνδεση βρίσκονται πολλές περιπτώσεις υδατάνθρακες με λιπίδια (γλυκολιπίδια) .
Γλυκολιπίδια και γλυκοπρωτεϊνες, σχηματίζουν μια προστατευτική δομή γύρω από το κύτταρα, τον γλυκοκάλυκα, ενώ σύνδεση γλυκολιπίδιων και κολλαγόνου δημιουργεί βασικό υμένα.
Η φιμπρονεκτίνη είναι μια από τις γνωστές γλυκοπρωτεϊνες σπονδυλόζωων, περιέχει 5% υδατάνθρακες. Η αδιάλυτη μορφή της συναντάται σε βασικές μεμβράνες. Χρησιμεύει στην φυσιολογική κοινωνική συμπεριφορά των κυττάρων, αύξηση και κυτταροαναγνώριση.
Το φιμπρινογόνο είναι
ΠΗΓΕΣ
Μεσοκυττάρια ουσία: Δομή και λειτουργία (unansea.com)
https://www.marugagroup.com/hyaluronic-acid/
ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ Λουκάς Μαργαρίτης
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1357272515300145
https://votaniki.gr/orologia/paregchymatikos-istos/
https://www.canstockphoto.com/anatomical-structure-of-the-skin-63705198.html
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BD%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF
https://www.researchgate.net/figure/Chemical-structure-of-collagen-a-and-tropocollagen-b_fig4_276393120
https://physiotherapymilan.it/paper/classification-of-connective-tissue-2544/
https://www.nature.com › articles › srep41292
https://biologydictionary.net/peptidoglycan/
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%BF%CE%BE%CF%8D
https://encyclopedia2.thefreedictionary.com/Reticular+connective+tissue
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Cell_membrane_detailed_diagram-el.png
https://en.wikipedia.org/wiki/Ground_tissue
ακατέργαστο
Sclerenchyma[edit]
Sclerenchyma is the tissue which makes the plant hard and stiff. Sclerenchyma is the supporting tissue in plants. Two types of sclerenchyma cells exist: fibers cellular and sclereids. Their cell walls consist of cellulose, hemicellulose, and lignin. Sclerenchyma cells are the principal supporting cells in plant tissues that have ceased elongation. Sclerenchyma fibers are of great economic importance, since they constitute the source material for many fabrics (e.g. flax, hemp, jute, and ramie).
Unlike the collenchyma, mature sclerenchyma is composed of dead cells with extremely thick cell walls (secondary walls) that make up to 90% of the whole cell volume. The term sclerenchyma is derived from the Greek σκληρός (sklērós), meaning "hard." It is the hard, thick walls that make sclerenchyma cells important strengthening and supporting elements in plant parts that have ceased elongation. The difference between sclereids is not always clear: transitions do exist, sometimes even within the same plant.
Τα κύτταρα του σκληρογχύματος έχουν παχιά λιγνωμένα δευτερεύοντα τοιχώματα και συχνά πεθαίνουν όταν ωριμάσουν. Το Sclerenchyma παρέχει την κύρια δομική υποστήριξη σε ένα φυτό.[1]
Πρωτεϊνογλυκάνες του συνδετικού ερειστικού ιστού: Μία ενδιαφέρουσα κατασκευή είναι στο σχήμα όπου υπάρχει μια βασική αλυσίδα υδατανθράκων αποτελείται από υαλουρονικό οξύ και πάνω σε αυτήν σφαιρικές πρωτεϊνες (μαύρα κουκκίδια) Από τις πρωτεϊνες αυτές όμως ξεκινάν παράπλευρα αλυσίδες υδατανθράκων ώστε το όλο κατασκεύασμα να μοιάζει με βούρτσα . Είναι δομή που βίσκουμε στους χόνδρους.
οι γλυκοζοαμινογλυκάνες. Αποτελούνται από μακρυές χωρίς διακλαδώσεις πολυσαχαριτικές αλυσίδες που συνδέονται με πρωτεϊνες (πλην υαλουρονικού). Περιέχουν έντονο αρνητικό φορτίο που οφείλεται σε θειϊκές ή καρβοξυλικές ομάδες.
Μια τυπική πρωτεογλυκάνη από χόνδρο μπορεί να αποτελείται από 100 αλυσίδες θειϊκής χονδροϊτίνης συνδεδεμένες με πρωτεϊνη 1900 αμινοξέων. Εμφανίζεται όμως ποικιλία διαφορετικών δομών συνήθως μεγάλου μεγέθους γιατί δεν έχουν αναδίπλωση όπως οι πρωτεϊνες, με υδρόφιλο χαρακτήρα. Αντιστέκονται σε πιέσεις αντίθετα με το κολλαγόνο που αντιστέκεται σε διόγκωση.
Η πορώδης δομή τους επιτρέπει να διακινούνται ανάμεσά τους μόρια και κύτταρα.
φιμπρονεκτίνη και φιμπρινογόνο Γλυκοπρωτεϊνες που κάνουν δεσμούς με το κολλαγόνο. Υπάρχει σε διαλυτή και σε αδιάλυτη μορφή. Η αδιάλυτη μορφή της αποτελεί σημαντικό συστατικό γύρω από τα κύτταρα, σε βασικές μεμβράνες συμπεριλαμβανομένων και των τοιχωμάτων των τριχοειδών αγγείων
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΥΜΕΝΑΣ
Μεταξύ επθηλιακού και συνδετικού ιστού εξωκυτταρικά
Κατασκευάζεται από κολλαγόνο, λαμινίνη, εντακτίνη
ακατέργαστο
Θειϊκή δερματίνη L-ιδουρονικό , NAG
Θειϊκή Ηπαατίνη L-ιδουρονικό , NAG
Ηπατίνη L-ιδουρονικό , NAG
Η λέξη μύκητας προέρχεται από τη λατινική λέξη για το μανιτάρι. Πράγματι, τα γνωστά μανιτάρια είναι μύκητες, αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα είδη μυκήτων ([Εικόνα 1]). Το βασίλειο Fungi περιλαμβάνει μια τεράστια ποικιλία ζωντανών οργανισμών που συλλογικά αναφέρονται ως Eumycota, ή αληθινοί μύκητες. Ενώ οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει περίπου 100.000 είδη μυκήτων, αυτό είναι μόνο ένα κλάσμα από τα πάνω από 1 εκατομμύριο είδη που είναι πιθανό να υπάρχουν στη Γη. Τα βρώσιμα μανιτάρια, οι ζύμες, η μαύρη μούχλα και το Penicillium notatum (ο παραγωγός του αντιβιοτικού πενικιλλίνης) είναι όλα μέλη του βασιλείου Fungi, που ανήκει στον τομέα Eukarya. Ως ευκαρυώτες, ένα τυπικό μυκητιακό κύτταρο περιέχει έναν πραγματικό πυρήνα και πολλά οργανίδια που συνδέονται με τη μεμβράνη.
https://opentextbc.ca/conceptsofbiologyopenstax/chapter/fungi/
Όπως τα φυτικά κύτταρα, τα μυκητιακά κύτταρα περιβάλλονται από ένα παχύ κυτταρικό τοίχωμα. Ωστόσο, τα άκαμπτα στρώματα περιέχουν τους πολύπλοκους πολυσακχαρίτες χιτίνη και γλυκάνη και όχι κυτταρίνη που χρησιμοποιείται από τα φυτά. Η χιτίνη, που βρίσκεται επίσης στον εξωσκελετό των εντόμων, δίνει δομική αντοχή στα κυτταρικά τοιχώματα του
https://opentextbc.ca/conceptsofbiologyopenstax/chapter/fungi/
Το «Mycelium» είναι ένα δίκτυο από συνυφασμένες, κλωστές υφές που αποτελούν το βλαστικό μέρος των μανιταριών. Σε αυτό το έργο διερεύνησα τις δυνατότητες των υλικών με βάση το μυκήλιο για το σχεδιασμό προϊόντων. Εφάρμοσα τη Μέθοδο σχεδιασμού με γνώμονα το υλικό για να καθοδηγήσω τη διαδικασία σχεδιασμού. Σε αντίθεση με τα συμβατικά υλικά, αυτό το υλικό μεγαλώνει και επομένως έχει διαφορετική διαδικασία ανάπτυξης. Το υλικό παράγεται με την προσθήκη μυκητίου σε ένα οργανικό υπόστρωμα (π.χ. πριονίδι ή άχυρο), με βιολογικούς όρους που ονομάζεται επίσης εμβολιασμός.
Όταν συνδυάζεται, το μυκήλιο λαμβάνει τα θρεπτικά συστατικά από το υπόστρωμα για να αναπτυχθεί και μέσω αυτής της διαδικασίας συνδέει όλα τα χαλαρά σωματίδια μαζί, δημιουργώντας ένα σύνθετο υλικό. Καθώς ασχολούμαι με το υλικό, συνειδητοποίησα ότι οι υπέρτατες υλικές ιδιότητες (τεχνικές και βιωματικές) εξαρτώνται από τα υλικά των υλικών, την κατάσταση ανάπτυξης και τις τελικές πομπές. Μεταβάλλοντας αυτές τις τρεις κύριες πτυχές σε ελεγχόμενα πειράματα, θα μπορούσα να επιτύχω μια σειρά από έννοιες υλικού, οι οποίες είχαν φαινομενικά διαφορετικές ιδιότητες. Αναλογιζόμενος τον υλικό σκοπό, συνειδητοποίησα ότι η ικανότητα ανάπτυξης του υλικού σε οποιοδήποτε σχήμα είναι μια πολύ μοναδική ευκαιρία. Επιπλέον, σε βιωματικές μελέτες, είδα ότι το υλικό καλούσε τους ανθρώπους στο ξύσιμο, καθώς θρυμματιζόταν εύκολα. Αυτή η επιτελεστική ποιότητα του υλικού (Giaccardi και Karana, 2015) ενέπνευσε την ιδέα του τελικού προϊόντος.
https://materialsexperiencelab.com/mycelium-based-materials
Το μυκήλιο αποτελείται κυρίως από φυσικά πολυμερή όπως χιτίνη, κυτταρίνη, πρωτεΐνες κ.λπ., επομένως είναι ένα φυσικό πολυμερές σύνθετο ινώδες υλικό.
Advanced Materials From Fungal Mycelium: Fabrication and Tuning ...
https://www.britannica.com/science/cortex-plant-tissue
https://www.britannica.com/science/cortex-plant-tissue
Αναπόσπαστο μέρος οποιουδήποτε ζωντανού οργανισμού που μπορεί να βρεθεί μόνο στον πλανήτη είναι μεσοκυττάρια ουσία. Είναι σχηματίζεται από τα γνωστά στοιχεία - πλάσμα, λέμφος, πρωτεϊνικές ίνες κολλαγόνου, μήτρας ελαστίνης, και ούτω καθεξής. Σε οποιαδήποτε κύτταρα του σώματος και εξωκυτταρική μήτρα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Και τώρα έχουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην σύνθεση της ουσίας, τις λειτουργίες και τις δυνατότητές του.
Έτσι, η μεσοκυττάρια ουσία - αυτό είναι ένα από τα πολλά είδη του συνδετικού ιστού. Είναι παρούσα σε διάφορα μέρη του σώματος μας, και ανάλογα με την τοποθεσία και την αλλαγή της σύνθεσής του. Τυπικά, τέτοια σύνδεση ουσία απελευθερώνεται τροφικών μυοσκελετικούς ιστούς που είναι υπεύθυνοι για την ακεραιότητα ολόκληρου του οργανισμού. Σύνθεση μεσοκυττάρια ουσία μπορεί επίσης να χαρακτηρίζονται σε γενικές γραμμές. Αυτό το πλάσμα αίματος, λέμφο, πρωτεΐνη, retikulinovye και ελαστίνης. Η βάση αυτού του ιστού είναι μια μήτρα η οποία καλείται επίσης μια άμορφη ουσία. Με τη σειρά του, η μήτρα αποτελείται από ένα πολύ περίπλοκο σύνολο οργανικών ουσιών, τα κύτταρα των οποίων το μέγεθος είναι εξαιρετικά μικρή σε σύγκριση με τα βασικά στοιχεία που είναι γνωστό μικροσκοπικό οργανισμό.
Σχηματίζεται από την μεσοκυττάρια ουσία στους ιστούς είναι το αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σύνθεσή του εξαρτάται από το μέρος του σώματος που εξετάζουμε. Αν μιλάμε για το έμβρυο, σε αυτή την περίπτωση η ουσία είναι ένας τύπος. Εδώ προέρχεται από υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λιπίδια και embrialnoy συνδετικού ιστού. Κατά τη διαδικασία της ανάπτυξης του οργανισμού πιο ποικιλόμορφη στις λειτουργίες τους και γεμίζουν και τα κύτταρα του. Εξαιτίας αυτής της αλλαγής, και μεσοκυττάρια ουσία. Μπορεί να δει κανείς στο επιθήλιο και στα βάθη των εσωτερικών οργάνων στα ανθρώπινα οστά και χόνδρο στο έργο του. Και σε κάθε περίπτωση, θα βρούμε ένα άτομο σύνθεση, για να καθορίσει ποια ιδιότητα του μέλους μπορεί μόνο γνώστες βιολόγος ή ένα γιατρό.
Στους ανθρώπους, η μεσοκυττάρια ουσία συνδετικού ιστού εκτελεί βασική λειτουργία υποστήριξης. Δεν είναι υπεύθυνη για τη λειτουργία ενός συγκεκριμένου οργάνου ή συστήματος, και υποστηρίζει τα προς το ζην και τη σχέση όλων των στοιχείων των ανθρώπων ή των ζώων, αρχίζοντας από τα βαθύτερα όργανα και τελειώνει το χόριο. Κατά μέσο όρο, το συνδετικό αντιπροσωπεύει από 60 έως 90 τοις εκατό κατά βάρος ολόκληρου του σώματος. Με άλλα λόγια, αυτή η ουσία στο σώμα είναι ένα πλαίσιο στήριξης, το οποίο μας παρέχει ζωτικές λειτουργίες. Ένα τέτοιο υλικό διαιρείται σε μία πλειάδα υπο-ειδών (βλ. παρακάτω) του οποίου η δομή είναι παρόμοια μεταξύ τους αλλά όχι εντελώς πανομοιότυπα.
Η ίδια ακριβώς μεσοκυττάρια ουσία του συνδετικού ιστού - αυτή η μήτρα. Εκτελεί τη λειτουργία μεταφοράς μεταξύ των διαφόρων συστημάτων του σώματος, χρησιμεύει ως υποστήριγμα και μεταδίδει διαφορετικά σήματα από το ένα όργανο στο άλλο, όπως απαιτείται. Με αυτήν την μήτρα σε έναν άνθρωπο ή ζώο μεταβολισμό συμβαίνει, είναι εμπλέκονται στην κυτταρική μετακίνηση, και είναι ένα σημαντικό συστατικό της μάζας τους. Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι πολλά από τα κύτταρα που είχαν προηγουμένως κατά τη διαδικασία της εμβρυογένεσης ανεξάρτητων ή ανήκαν σε κάποιο εσωτερικό σύστημα, να γίνει μέρος αυτής της ουσίας. Τα βασικά συστατικά της μήτρας είναι το υαλουρονικό οξύ, πρωτεογλυκάνες και γλυκοπρωτεΐνες. Ένα από τα πιο γνωστά εκπροσώπους του τελευταίου είναι το κολλαγόνο. Αυτό το στοιχείο συμπληρώνει την μεσοκυττάρια ουσία και βρίσκεται σχεδόν σε κάθε θέση, ακόμη
Εξωκυτταρική μήτρα[επεξεργασία | Επεξεργασία πηγής]
Όλοι οι πολυκύτταροι οργανισμοί δεν αποτελούνται αποκλειστικά από κύτταρα. Ένα μεγάλο μέρος του οργανισμού σχηματίζεται από ουσίες που διαχωρίζονται από το εξωτερικό από τα κύτταρα με εξαιρετικά συντονισμένο τρόπο. Αυτή η εξωκυτταρική μήτρα έχει μεγάλη σημασία τόσο σε μονοποικιλιακούς, λιγότερο διαφοροποιημένους πολυκύτταρους οργανισμούς όσο και σε σύνθετους, εξαιρετικά διαφοροποιημένους οργανισμούς. Ιδιαίτερα απλοί, λίγο διαφοροποιημένοι πολυκύτταροι οργανισμοί λαμβάνουν σχήμα και σχήμα από αυτούς. Για παράδειγμα, η σφαιρική κυτταρική αποικία του πράσινου φυκιού Volvox αποτελείται από 99 τοις εκατό εξωκυτταρική μήτρα[23]. Τα απλά δομημένα πολυκύτταρα ζώα παίρνουν επίσης τη δομή τους μέσα από αυτά. Η μέδουσα ομπρέλα ή πολύποδας μιας κνιδωτής μέδουσας ή μέδουσας αποτελείται ουσιαστικά από ουσία χωρίς κύτταρα (mesogloea), η οποία διατηρεί σε σχήμα λεπτών στρωμάτων (επιθήλια) ενεργών κυττάρων. Το σώμα ενός σφουγγαριού σχηματίζεται επίσης κυρίως από μια μήτρα χωρίς κύτταρα (εδώ ονομάζεται mesohyl) (είναι αυτό που παραμένει του οργανισμού στη χρησιμοποιούμενη κατάσταση του πραγματικού σφουγγαριού λουτρού). Επιπλέον, τα κύτταρα που ονομάζονται σκληροβλάστες εκκρίνουν ασβεστολιθικές ή βοτσαλωτές σκελετικές βελόνες (spiculae) στους περισσότερους σπόγγους.
Η εναπόθεση αυτή είναι επίσης ευρέως διαδεδομένη σε μονοκύτταρους οργανισμούς. Περιλαμβάνουν ένζυμα για την πέψη των τροφίμων (π.χ. ιμβερτάσες, πρωτεάσες, σιδεροφόρα), τοξίνες και αντιβιοτικά, αλλά και δομικά μόρια που τους βοηθούν, για παράδειγμα, να σχηματίσουν τα λεγόμενα βιοφίλμ σε επιφάνειες όλων των ειδών[27]. Επιλεκτικά, αυτό μπορεί να διατηρηθεί από το γεγονός ότι, για παράδειγμα, όλοι οι συμμετέχοντες επωφελούνται από αυξημένες συγκεντρώσεις κ.λπ., και ότι οι γείτονες μεταξύ των μικροοργανισμών είναι πολύ πιθανό να είναι στενοί συγγενείς λόγω της κλωνικής ανάπτυξης (βλ. υπό Σχετική επιλογή). Στην περίπτωση των βακτηρίων σιδήρου που παράγουν σιδεροφόρα, ωστόσο, έχει αποδειχθεί ότι μακροπρόθεσμα δεν είναι ασυνήθιστο για τους "απατεώνες" που οι ίδιοι δεν συνεισφέρουν τίποτα να επικρατήσουν στον πληθυσμό εις βάρος των αλτρουιστών συγγενών τους. Κάτω από δυσμενείς συνθήκες, ωστόσο, η ανάπτυξη ολόκληρης της αποικίας υποφέρει σε σύγκριση με τον συνεταιριστικό τύπο.
Ανάπτυξη από μονοκύτταρους οργανισμούς σε πολυκύτταρους οργανισμούς - Wikipedia