της Δήμητρας Σπανού
υπό κατασκευή
Πανάρχαια χώρα και μεγάλος πολιτισμός από τα χρόνια της προιστορίας αναπτύχθηκε κατά μήκος της κοιλάδας του κίτρινου ποταμού και της κοιλάδας του Γιαν Τσε. Το επιβεβαιώνουν ευρήματα από την πλαιολιθική και νεολιθική εποχή κατά την οποία η κοιλάδα του Κίτρινου ποταμού αναδεικνύεται σαν πολιτιστικό κέντρο.
Από τα πρώτα ιστορικά χρόνια κυβερνήθηκε από δυναστείες που βασίλευαν επί εκατοντάδες χρόνια όπως η δυναστεία των Ξία (γύρω στα 2.100-1.600 π.Χ.), της Δυναστείας Σανγκ (γύρω στα 1.700-1.046 π.Χ.), της Δυναστείας Τσου (1045-256 π.Χ.). όπου στην τελευταία διαιρέθηκε σε μικρότερα βασίλεια. Συνέχισε με τη Δυναστεία Τσιν:
το 221 π.Χ., ο Τσιν Σι Χουάνγκ ένωσε τα διάφορα εμπόλεμα βασίλεια και σχημάτισε την πρώτη κινεζική Αυτοκρατορία.
Ανέπτυξαν δύναμη πλούτο και πολιτισμό εγκαθιδύθηκε η οργωτή καλλιέργεια αναπτύχθηκε η μεταλλορυχία, η βιοτεχνία και η βιοτεχνική εξειδίκευση όπως η υφαντουργία σε λινά και μεταξωτά. Αναπτύσεται το εμπόριο και τα νομισματικά συστήματα, περιορίζεται ο θεσμός της δουλείς και αυξάνει η αστικοποίηση . Στα θρησκευτικά και φιλοσοφικά ρεύματα επικρατεί ο ταοισμός που ευνοεί τις λαικές μάζες και αποδοκιμάζει την αυθαιρεσία της αριστοκρατίας.
Μετά την δυνστεία των Τσιν ακολουθεί η δυναστία των Χαν έως το 220μ.Χ
Την περίοδο αυτήν η Κίνα διαιρείται σε τρία βασίλια Ουαι στον Βορρά, Ου στον Νότο και Σου στην δύση. Το 263μ.χ, επικρατούν οι Ουαι που επιτίθενται και νικούν τους Σου.
Η Κίνα τότε, αν και κατά περιόδους περιήλθε στην κυριαρχία άλλων λαών.
Οι Μογγόλοι εισέβαλαν στην Κίνα από βορρά τον 13ο αιώνα. Έκτοτε εμφανίζονται στην Κίνα με
αλλεπάλληλα κύματα μετανάστευσης, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς αφομοιώθηκαν από τον κινέζικο πολιτισμό των Χαν και τα ίχνη τους χάνονται.
Μετά την πτώση των Χαν, η χώρα χωρίζεται σε βασίλεια και δυναστείες στα βόρεια και στα νότια που διοικούνταν από τους στρατηγούς των Χαν. Τα Τρία Βασίλειακυριάρχησαν τον 3ο αι. (220-280) είναι οι Γουέι, οι Σου και οι Γου
Μέχρι το 16ο αιώνα η Κίνα τεχνολογικά ίσως υπερείχε της Ευρώπης
Η Κίνα του 1978 (από το βιβλίο του Σ. Χατζηγάκη και Μ.Χατζηγάκη)
Το 1948 ιστορικές συγκυρίες οδήγησαν στην εξουσία ένα ιστορικό πρόσωπο που θα έμελλε να γίνει το σύμβολο της Κινέζικης απάντησης στις προσπάθειες για σοσιαλιστική στροφή των κοινωνιών στον 20ο αιώνα.Είναι ο Πρόεδρος Μάο που ενσάρκωσε τον συνδυασμό της Κινέζικης παράδοσης με τα σοσιαλιστικά και κουμμουνιστικά ιδεώδη. Η μεγάλη επιτυχία του εγχειρήματος, που ανέβασε αισθητά το κοινωνικό, μορφωτικό, οικονομικό πολοοτιστικό και πολιτικό επίπεδο μιας τεράστιας και πολυπληθούς χώρας θα μείνει στην ιστορία όλης της ανθρωπότητας.
Η ΚΙΝΑ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Στις αρχές του 1966 έγινε στην Κίνα η παρέμβαση στην παιδεία η οποία μέχρι τότε απέβλεπε ταυτόχρονα στην αύξηση της παραγωγής και την ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου του λαού. (μεταφέρω από το βιβλο ΚΙΝΑ Σ. ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ. "...Με το ξέσπασμα της μορφωτικής επενάστασης επικράτησε χάος και ανατράπηκαν τα πάντα. Καταργήθηκαν οι εξετάσεις, προφυλακίστηκαν καθηγητές και καταπατήθηκαν όλοι οι κανονισμοί των πανεπιστημείων και γενικά της εκπαίδευσης. Στην πλήρη ισοπέδωση, παρέμεινε μόνο όρθιο η αρχή της "ηθικής" που σημαίνει όπως λέμε και παραπάνω, παιδεία για τον σοσιαλισμό. Στην πραγματικότητα όμως ήταν παρεξήγηση της σοσιαλιστικής παιδείας. Διότι......... επικράτησε.... η αρχή, First Red and then Expert πρώτα να είσαι καλός κουμμουνιστής, κι έπειτα να είσαι επιστήμονας, ειδικός κ.λ.π.
Μετά τον θάνατο του προέδρου Μάο που πέθανε το 1976 την ίδια χρονιά με τον πρωθυπουργό Τσου Εν Λάι και τον πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης Τσου Τεχ η Κίνα μοιάζει να ακολουθεί την ίδια γραμμή ανάπτυξης που εδραιώθηκε τα προηγούμενα χρόνια με την επικράτηση των μετριοπαθών (εναντι της συμμορίας των 4 που ενσάρκωναν την άκρα αριστερά του κόμματος) και αφού προηγήθηκε διχασμός και αιματηρά γεγονότα
Η ΚΙΝΑ ΤΑ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΙΔΙΟΤΥΠΗ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Όπως και στην μορφωτική επανάσταση έτσι και στην Δικαιοσύνη το σημαντικότερο θεωρείται η συμπλευση με την επανάσταση και τα αντιεπαναστατικά αδικήματα θεωρούνται τα πιο σημαντικά. Δεν υπάρχει διαχωρισμός των εξουσιών και τα δικαστήρια λειτουργούν μαζύμε τα λεγόμενα λαικά δικαστήρια, οι δε δικαστές δεν είναι αναγκαστικά απόφοιτοι της Νομικής , ενώ παράλληλα λειτουργούν και λαικοί δικαστές που πρέπει να έχουν συμπληρώσει το 23ο έτος τηςηλικίας τους και όταν τελειώνουν τις δίκες επστρέφουν στις δουλειές τους!
Στην Κίνα δεν υπάρχουν γραπτοί ποινικοί νόμοι, γραπτό ποινικό δίκαιο ούτε και γραπτό πολιτικό δίκαιο. Οι ποινές που επιβάλουν τα δικαστήρια αυτά είναι απόστέρηση πολιτικών δικαιωμάτων έως και θάνατο. Οι θανατικές ποινές που εκτελούνται άμεσα είναι εάν πρόκειται περί αμετανόητου αντεπαναστάτη ή ειδεχθούς εγκληματία.
Μην σου τύχει δηλαδή!
Η ΚΙΝΑ ΚΑΙ Ο ΙΜΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
Η εξωτερική πολιτική και γενικότερα η θέση της χώρας στηρίκτηκε στην θεωρια των τριών κόσμων, που διατύπωσε οπρόεδρος Μάο. Ο δυτικός κόσμος των ΗΠΑ και των Δυτικών αστικών ιμπεριαλιστικών Δημοκρατιών, ο κόσμος του Ανατολικού Σοσιαλιστικού Μπλοκ και του Σοσιαλιμπεριαλισμού, με ηγέτιδα Δύναμη την Σοβιετική Ένωση και ο Τρίτος Κοσμος των χωρών της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής και της ίδιας της Κίνας , εφόσον κατέτασε τον εαυτό της στις χώρες αυτές του τρίτου κόσμου .
Η Κίνα διακύρησε ότι αντιτίθεται έντονα στις ηγεμονικές τάσεις των δύο υπερδυνάμεων και άπλωνε χέρι βοήθεας και φιλίας στα κράτη του τρίτου κόσμου. Το ερώτημα που σχηματίστηκε αργότερ ήταν αν αυτή η φιλία ήταν άδολη και ανιδιοτελής ή εάν υπήρχαν άλλοι κρυμμένοι λόγοι όχι και τόσο αθώοι πίσω από την προσέγγιση αυτή.
Παρά το ότι οι ΗΠΑ θεωρούνται η πατριδα του Ιμπεριαλισμού και της ηγεμόνευσης άλλων κρατών οι σχέσεις της Κίνας με τις ΗΠΑ βελτιώνονται και γύρω στο 1980 αυτό οδηγεί σε πλήρη διπλωματική αποκατάσταση μεταξύ των δύο χωρών. Η προσεγγιση αυτή ευννοεί και τις δυο πλευρές, την Αμερικάνικη επιχειρηματικότητα από τα οικονομικά ανοίγματα και την Κίνα με την επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης ώστε προοδευτικα να αναδειχθεί σε τρίτη υπερδύναμη του πλανήτη, παρ ότι αυτό για να γίνει υπήρξε η προυπόθεση μιας όχι και τόσο τίμιας ανταλλαγής.
Αυτή η ανορθόδοξη προσέγγιση της Κίνας με τις ΗΠΑ _δεδομένου της σθεναρής και δηλωμένης στάσης της Κίνας ενεντίον του ιμπεριαλισμού και του ηγεμονισμού- έγινε με την παράλληλη εξέλιξη της υπόθεσης της ανεξαρτητοποίησης της Ταιβάν από την Κίνα που ορισμένι θα μπορούσαν να το χαρακτηρίσουν σαν ανίερη συμφωνία ή και σαν θυσία της νήσου αυτής. Η υπόθεση αυτή έφερε διεθνή διπλωματική αναστάτωση, εφόσον ορισμένα κράτη αναγνώριζαν σαν Κίνα την Ταιβάν και άλλα την Κίνα πλην της Ταιβαν. Κι αυτό γιατί η Κίνα που ονόμαζε εαυτόν "Λαική Δημοκρατίατης Κίνας" επέμενε να θεωρεί την Ταιβάν( "Δημοκρατία της Κίνας " ) σαν επαρχία της παρότι ήταν αυτή που προώθησε αυτό το σχέδιο. Σε διπλωματικό επίπεδο όσες χώρες δεν αναγνώριζαν την Κίνα παρά μόνο την Ταιβάν είχαν πρεσβείς μονο εκεί, ενω στην υπόλοιπη Κίνα οι σχέσεις γινόταν από τις λεγόμενες "εμπορικές αντιπροσωπίες" . Αντίστροφα από χώρες που αναγνώριζαν σαν Δημοκρατία της Κίνας την Κίνα αλλά όχι την Ταιβάν(!) οι πρεσβείες ήταν στην Κίνα και οι εμπορικές αντιπροσωπίες στην Ταιβάν!
Βάζουμε με τον νου μας τι είδους μπερδέματα και ξεμπερδέματα μπορεί να φέρει αυτή η κατάσταση σε αυτό το σημείο αναρωτιώμαστε
μήπως έτσι αρχιζουμε κι εμείς να καταλαβαίνουμε την Κινέζικη γλώσσα!
Η ΚΙΝΑ ΚΑΙ Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Παράλληλα θα πρέπει να τονίσουμε εδώ, τις τεταμένες σχέσεις της Κίνας με την τότε Σοβιετική Ένωση.
Η προσέγγιση του Δυτικού (καπιταλιστικού) κόσμου από την Κινα και ταυτόχρονα η σφοδρή πολεμική εναντίον μιας άλλης σοσιαλιστικής χώρας φαίνεται ότι κρύβουν άλλες αιτίες πίσω.
Η Σοβιετική Ένωση από την μεριά της δια μέσου του σοβιετικου αντιπροσώπου Μπ. Πονομαριώφ, παρουσίασε την Κίνα ως χώρα που εκπροσωεί κίνδυνο πολέμου και είπε ότι, οκίνδυνος αυτός, προκύπτει από τον συνδυασμό της τυχοδιωκτικής πολιτικής της Κίνας με την προχωρημένη τεχνολογίαπου σπεύδουν να της παραχωρήσουν ορισμένες Δυτικές Δυνάμεις (μεταφορά από το βιβλίο Σ. Χατζηγάκη)
Ήδη μερικές δεκαετίες πριν οι Κινέζοι ισχυριζόταν ότι θα είναι έτοιμοι να παίξουν διεθνές παιγνίδι από το 2000 και μετά.
..."Στοχος της Κίνα είναι να γίνει υπερδύναμη -αν και επίσημα έχουμε αντίθετη διαβεβαίωση - και να εξασφαλίσει προυποθέσεις ευτυχίας στον λαό,ανεβάζοντας το οικονομικό επίπεδο καιμαθαίνοντάς τον να ζει λιτά"....(από το βιβλίο του Σ. Χατζηγάκη)
Παρότι η Ρωσία κράτος κατ' εξοχή Σλαβικής προέλευσης, αγωνιούσε να επιτύχει μια αντίστοιχη προσπάθεια μεταστροφής της κοινωνίας σε σοσιαλιστική και κουμμουνιστική διακυβέρνηση που θα βελτίωνε την ζωή των Ρώσων (μεταξύ των οποίων, ας το θυμηθούμε, είχαν διεισδήσει ήδη από τους πρώτους ιστορικούς χρόνους Μογγολικά φύλα) η Κίνα δεν έμοιαζε να συμμερίζεται την προσπάθεια αυτή που γινόταν εκεί.
Η αντιπαλότητα που φτάνει έως την απροκάλυπτη εχθρότητα της Κίνας προς την Πρώην Σοβιετική Ένωση μοιάζει να μην εξηγείται. Δεδομένου ότι καθεστώτα Σοσιαλιστικού και Κουμμουνιστικού τύπου είναι ιδεολογικά τοποθετημένα στην αλληλοστήριξη τους και επέκταση του Σοσιαλιστικού μοντέλου διακυβέρνησης.
Η Κίνα στήριξε οτιδήποτε ήταν εναντίον της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης από όπου κι αν προέρχονταν.
Υποστήριξε το κουμμουνιστικό καθεστώς στην Αλβανία που ήταν σαφως τοποθετημένο εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης εκτός από μια σύντομη περίοδο ρήξης (1976-78). Ο λόγος ήταν ιδεολογικός εφόσον η Κίνα προσέβλεπε πλέον φανερά στην στήρηξη αλλά και καθοδήγηση του τρίτου κόσμου και ως εκ τούτου δεν είχε πλέον νόημα η στήριξη καθεστώτων που πρόσκεινται στην Κουμμουνιστική πολιτική . Αργότερα βέβαια και με την πτώση του κουμμουνισμού οι σχέσεις αποκαταστάθηκαν πλήρως.
Στήριξε (τότε) την δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης με την ελπίδα ότι θα αποτελούσε αντίβαρο στην Π. Σοβιετική Ένωση.
Στα θέματα ΕΟΚ (τότε) και ΝΑΤΟ, η Κίνα υποστήρηξε ενδυνάμωση της Δυτικής Ευρώπης στρατιωτικά και οικονομικά, ώστε να είναι σε θέση να σταματήσει την επέκταση της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Βέβαια σήμερα -παρά το ότι η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε και έπαψε να αποτελεί κίνδυνο για την Κίνα, η Δυτική Ευρώπη έχει πάψει και αυτή να έχει δύναμη και έτσι δεν υπάρχει πια δυνατότητα στήριξης (!) για κανέναν όπως διαβάζουμε σε πρόσφατη συνέντευξη του Βασίλη Μαρκεζίνη (παρεπιπτώντος)
Η ΚΙΝΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ
από το άρθρο
Discovery, mechanisms of action and combination therapy of artemisinin https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/.../PMC2778258/
The project leading to the discovery of artemisinin was initiated in response to a request from North Vietnamese leaders suffering heavy losses of soldiers due to malaria during the Vietnam War.
..... Chairman Mao and Premier Zhou called for an urgent effort to find solutions. A meeting discussing action plans was held on 23 May 1967 (thus named ‘Project 523’), which laid out long- and short-term goals for developing antimalarial therapies.
The project leading to the discovery of artemisinin was initiated in response to a request from North Vietnamese leaders suffering heavy losses of soldiers due to malaria during the Vietnam War. Chairman Mao and Premier Zhou called for an urgent effort to find solutions. A meeting discussing action plans was held on 23 May 1967 (thus named ‘Project 523’), which laid out long- and short-term goals for developing antimalarial therapies.
Από το 1950 και μετά και ενώ ο 2ος παγκόσμιος έχει τυπικά τελειώσει, στην πραγματικότιτα συνεχίζεται ακόμα σκληρότερος με την μορφή του ψυχρού πολέμου. Η Ινδοκίνα είναι ο επόμενος στόχος με την Αμερική να έχει μπει για τα καλά στο παιγνίδι αφού έκανε το ντεπούτο της με την ρίψη των δυο ατομικών βομβών στν Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Παραμένει βέβαια αναπάντητο το ερώτημα γιατί εντάθηκε η εμπλοκή της Αμερικης στον πόλεμο και μάλιστα στην πιο φρικτή του εκδοχή , αυτής του ψυχρού πολέμου, ενώ σε όλη την διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου πολέμου έκανε προσπάθεια να μην εμπλακεί στον πόλεμο. Η είσοδός της έγινε εκ των υστέρων και όταν ο πόλεμος είχε σχεδόν τελειώσε και όταν οι μεγάλες χώρες μετρούσαν τις δυνάμεις τους για να συνεχίσουν την παρουσία τους στο παγκόσμιο χάρτη στην συνέχεια. Είναι πλέον γνωστό ότι κάτω απόαδιευκρίνιστες συνθήκες βοβαρδίστηκε η Αμερικάνικη βάση του Περλ Χαρμπορλντ και αμέσως και υπό την πίεση των γεγονότων ρίφθηκαν οι ατομικές βόμβες στις Ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι.
Να όμως που εμφανίζεται στην συνέχεια στην Ινδοκίνα δημιουργώντας -με τις γνωστές ψυχροπολεμικές τεχνικές ένταση και στην συνέχεια πόλεμο μεταξύ του Νοτίου Βιετνάμ που υποστήριζε και του Βορείου Βιετνάμ που υποστήριζε η Μόσχα.
Το ερώτημα είναι γιατί μια Μεγάλη Δύναμη και σε ανοδική πορεία όπως η ΗΠΑ εμπλέκεται σε τέτοιες ενέργειες σε περιοχές λόγω της μεγάλης απόστασης λίγο έπρεπε να την απασχολούν.
Ήταν τόσο μεγάλο το συμφέρον που αγνόησε ακόμα και την πιθανότητα να ηττηθεί στρατιωτικά (αυτόέγινε τελικά) και να γίνει ταυτόχρονα ή χώρα -σύβολο αδίκων πολέμων σε επεμβάσεων σε ξένες χώρες;
Ακόμα πιο περίεργο είναι η εμπλοκή της Ρωσίας που για να δει το Βόρειο Βιετνάμ έπρεπε να περάσει τις παγωμένες στέπες της κεντρικής Ασίας και στην συνέχεια τα Ιμαλάια. Γιατί εδώ που τα λέμε και η από θαλάσσας προσέγγιση της Κουμμουνιστικής Ρωσίας στην κουμμουνιστική επίσης Βόρεια Κορέα ήταν επίσης αδύνατη για αντίστοιχους λόγους.
Αλλά ας μην ανησυχούμε.έσπευσε εδώ η επίσης Κουμμουνιστική Κίνα να στείλει στρατεύματα στο Βόρειο Βιετνάμ, - με το οποίο παρεπιτπώντος συνορεύει ξεχνώντας την αρνητική στάση που είχε προς την Ρωσία!
Τελικά ο φρικτός αυτός πόλεμος έτσι δόθηκε στην ιστορία Σαν η συγκρουση μεταξύ του καπιταλισμού (ΗΠΑ) και του κουμμουνισμού (Ρωσία)
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ
Ο στόχος της Κίνας ήταν να γίνει υπερδύναμη. Εφόσον οι Δυτικές χώρες έλεγχαν τον Δυτικό κόσμο του καπιταλισμού, η δε Ρωσία ηγείτο των κουμμουνιστικών χωρών, η Κίνα τοποθέτησε τον εαυτό της σαν υποστηρήκτρια Δύναμη των χωρών του τρίτου Κόσμου. Οι χώρες αυτές συμπτωματικά έβριθαν από εθνικιστικά απελευθερωτικά κινήματα αριστερής τοποθέτησης τα περισσότερα από τα οποία είχαν αποτελέσματα (Ινδοκίνα). Αυτό ήταν το έναυσμα να γίνει μια διεύρυνση απόψεων ώστε να μπορέσει άνετα να να συμπορευτεί με τις εξελίξεις.
ΚΙΝΑ 2006-2008
www.thebest.gr/news/index/viewStory/42321
συνεχίζοντας όμωςγια τις θέσεις της Κίνας 40 χρόνια πριν ...
Στο ΝΑΤΟ δεν αντιτίθετο γιατί το ΝΑΤΟ ήταν ο αντίποδας του Συμφώνου της Βαρσοβίας!
Για τον ίδιο σκοπό και την ίδια εποχή στην οποία αναφερόμαστε (δεκαετία του 1980) η Κίνα επιθυμούσε την Βαλκανική Ένωση με δράση αντισοβιετική!
Στήρίζε την Αλβανία και το καθεστώς του Χότζα, έως ότου οι σχέσεις αυτές επιδεινώθηκαν.Η Κίνα στην συνέχεια έκανε "άνοιγμα " προς την Γιουγκοσλαβία και την Ρουμανία και περιορίζει τις δυνατότητες της Αλβανίας στον ίδιο χώρο.
Απέναντι στον Ευροκουμμουνισμό η Κίνα παίρνει εχθρική θέση. Θεωρεί τους κουμμουνιστές ρεβιζιονιστές και προδότες του κουμμουνισμού.
Κατά την ίδια περίοδο προσεγγίζει τον προαιώνιο εχθρό της, την Ιαπωνία και υπογράφεται αντιηγεμονικό σύμφωνο. Φτάνουν δε στην κατάσταση να Κινέζοι και Ιάπωνες στρατιωτικοί να τραγουδούν μαζύ τραγούδια από τον Ρωσοιαπωνικό πόλεμο του 1905!
Γενικά η χώρα στην δεκαετία του 1980 δίνει εικόνα μιας καλής προσπάθειας βελτίωσης των συνθηκών σε όλα τα επίπεδα. Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών σχέσεων που για λόγους τεχνικούς (θέμα αναγνώρησης της Κίνας από πολλά κράτη) ρύθμιζε τότε τα θέματα εξωτερικών σχέσεων , χαρακτήρισε την Κίνα σαν αναπτυσσόμενη σοσιαλιστική χώρα. Με πολιτική προσεγγιστική προς άλλα κράτη και εγκσυγρονισμό της οικονομίας της και του αμυντικού τομέα της.
Η εξωτερική πολιτική της χώρας συνέχίστηκε άνω στην θεωρία του προέδρου Μάο των τριών κόσμων.
Για τις χώρες του τρίτου κόσμου, η πολιτική του Μάο και οι συνεχιστές της επιθυμούν ενοποίηση . Χωρίς να το λένε ανοικτά, ενισχυαν την εξωτερική τους πολιτικήπου αποβλεπε σε ανάδειξη της Κίνας σε αντιηγεμονικό πόλο έλξης των λαών του τρίτου κόσμου
ΠΗΓΕΣ
https://el.wikipedia.org/wiki/Ιστορία_της_Κίνας#.CE.A0.CE.B1.CE.BB.CE.B1.CE.B9.CE.BF.CE.BB.CE.B9.CE.B8.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.95.CF.80.CE.BF.CF.87.CE.AE
ΚΙΝΑ 1978-2008 Η αναγέννηση του Δράκου. Σωτήρης Χατζηγάκης Μικέλης Χατζηγάκης
Ο πόλεμος του Βιετνάμ Βικιπαίδεια
https://parapoda.wordpress.com/2015/03/01/%CE%B7-%CF%81%CE%AE%CE%BE%CE%B7-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-1976-1978/
Στο κράτος των Χαν υπάρχουν δύο τάσεις στην εξωτερική πολιτική: η μία ήταν υπέρμαχος των εκστρατειών και κατακτήσεων, ενώ η άλλη τις απέρριπτε από το φόβο εκδήλωσης εντός του κράτους αντιπερισπασμών. Κατά κύριο λόγο η εξωτερική πολιτική της δυναστείας των Χαν ήταν αμυντική. Η κυριότερη εκστρατεία που σημειώνεται είναι αυτή κατά των Ούννων (36 π.Χ), αλλά τελικά οι τελευταίοι θα αποκόψουν την πρόσβαση των Κινέζων προς τις δυτικές χώρες.