της Δήμητρας Σπανού
Πόλεμος είναι η κατάσταση σύγκρουσης μεταξύ σχετικά μεγάλων ομάδων ανθρώπων (όπως έθνη, πολιτείες, οργανισμοί, κοινωνικές ομάδες), που χαρακτηρίζεται από την χρήση ένοπλης βίας μεταξύ μαχόμενων ή κατά πολιτών
Ο πόλεμος, στην συνείδηση του κάθε φυσιολογικού ανθρώπου, είναι μια οριακή κατάσταση. Μια ακρότητα φρικτή (για τους πολλούς), που ευτυχώς είναι κάτι σπάνιο, και που πιστεύουμε ότι, το πιθανότερο είναι να μην τύχει να συμβεί αυτό σε εμάς. Είναι γεγονός που ανατρέπει την συνέχεια της ζωής σε κάθε της έκφραση. Και επειδή η ζωή έχει ισχυρούς λόγους και δυνάμεις για να εξακολουθήσει την πορεία της, μέσα στον χρόνο, πολλές φορές από τον πόλεμο και τις ακρότητές του, βρίσκονται νέοι δρόμοι για συνέχεια και την επιβίωση ( πολλοί θεωρούνται και εξελικτικοί), και εξ ού η ρήση: Πόλεμος πατήρ πάντων.
Από πότε όμως αυτό το ακραίο φαινόμενο, κατέληξε να γίνει ρουτίνα και καθημερινότητα; Από πότε μια αναπόφευκτη κατάληξη επίλυσης διαφορών παγιώθηκε σαν τρόπος και μέσον βιοπορισμού; Ποια χρονκή περίοδο ξεκίνησε η αλλαγή αυτή, για να καταλήξει στις μέρες μας, να ξεπεράσει κάθε όριο κακού και πίσω από το προκάλημα φυσιολογικών καταστάσεων σε κάθε μέρος της Γης, , να ξεπηδούν γενοντονίες, εξανδραποδισμοί, σκλαβοπάζαρα, αυτοκρατορίες και κάθε φρικτό κακούργημα, να έχει ξεχυθεί στο παζάρι και ότι το παράξενο να παρουσιάζεται και να πλασάρεται σαν φυσιολογική κατάσταση και τρόπος ζωής; Πως ο πόλεμος έφτασε να γίνει διαρκής και ενώ ταυτόχρονα απέβαλε τους παραδοσιακούς κανόνες του (π.χ άμαχοι , αιχμάλωτοι , παιδιά, χημικά, και βιολογικά όπλα και τόσα άλλα; Πότε απροκάλυπτη επχείρηση που ανοίγει κάθε πρωί το μαγαζί της για να βγάλει τον επιούσιο με τον τίμιο ιδρώτα του κάθε εργαζόμενου της;
Μπαμπά ποιον πόλεμο θα κάνουμε σήμερα;
Οι πόλεμοι που δεν σταματούν ποτέ.
Ίσως η άκρη του νήματος να οδηγεί έως τους αποικιοκρατικούς πολέμους. Που τα αίτιά τους ήταν ένα και μόνο. Το Επιπλέον Κέρδος, η υπεραξία από τον πόλεμο. Έχοντας αυτό κατά νου βρίσκουμε πολύ ενδιαφέρουσες τις πληροφορίες που βρέθηκαν σε ένθετο από ένα παλιό τεύχους του περιοδικού NEXUS: Παιγνίδια εξουσίας . Η παρακαταθήκη της Rand Comporation. Που λίγο εως πολύ δίνει τον τρόπο που αυτή η επιχείρηση εγκσυγχρονίστηκε μετά το 1945 μέσω ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ιδρύθηκε από μια επιχείρηση την Douglas Aircraft 
σαν ανεξάρτητος φορέας με στόχο την έρευνα σε θέματα εθνικής άμυνας των ΗΠΑ και κατέληξε να προτείνει πολέμους μέσα από πολύπλοκα προγράμματα Η/Υ με διευθυντή τον Franklin collbohm που βλέπουμε μαζυ με τον στρατηγό Maxwell Taylor στην εικόνα
Η λειτουργία και η λογική που επικράτησε και εκφράστηκε μέσα από τις έρευνες και προφανώς τις επιρροές αυτής της Εταιρείας δίνουν πραγματικά σχεδόν ικανοποιητικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα.
Τι γυρεύουν μεγάλοι μαθηματικοί με τους στρατιωτικούς και τις διάφορες Υπηρεσίες Ασφάλειας
Ο πρώτος μεγάλος μαθηματικός που μπαίνει στην Εταιρεία αυτή, υπογράφοντας μια σύμβαση παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών είναι ο John Von Neumann 
από τον κόσμο της Πληροφορικής και των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και πρωτοπόρο της "Θεωρίας των Παιγνίων"
Είναι η περίοδος που ενώ η Ιαπωνία έχει εξουδετερωθεί σαν ανερχόμενη δύναμη , (μετά από τις δυο πυρηνικές βόμβες που έπεσαν στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι). Και η ανερχόμενη αντίπαλος είναι η Ρωσία η οποία μάλιστα εξοπλίζεται με πυρηνικά όπλα.
Πόλεμος με δύο παίκτες
και το πρόβλημα του συνολικού μηδενικού κέρδους (συμμετρικό)
ή :πως θα ξεπεράσουν το γεγονός ότι όσα χάνει ο ένας τόσα κερδίζει ο άλλος (Γιατί τόσος προβληματισμός όμως;)
Το αξίωμα της θεωρίας των Παιγνίων που επεξεργάζεται αυτήν την περίοδο ο Neumann είναι η θεωρία μεγίστων - ελαχίστων που θέτει (Περίεργα) το εξής θέμα: Σε ένα παιγνίδι, εφ όσον τα κέρδη της μιας πλευράς είναι ίσα με τις ζημίες της άλλης πλεύράς το συνολικό αποτέλεσμα είναι μηδενικό.
Αυτό που προβληματίζει είναι, γιατί τους απασχολεί τόσο το συνολικό αποτέλεσμα(;) , (λες κι έχουν κάποια κοινή τσέπη με το αντίπαλο δέος) και αρχίζουν να κάνουν στην συνέχεια διαρκείς προσπάθειες μαθηματικής σκέψης για να βελτιώσουν αυτό το δεδόμενο!
Εδώ θα ήθελα να παρατηρήσω ότι με την είσοδο επιστημόνων υψηλών προδιαγραφών, ώστε το πρόγγραμμα και ο προγραμματισμός κάθε πολέμου, να φέρνει πάντα ένα σχεδιασμένο αποτέλεσμα χωρίς εκπλήξεις , όλες αυτές οι απερίγραπτες κτηνωδίες, παίρνουν ένα πρόσωπο ευχάριστο, με ακαδημαικού επιπέδου παιγνίδια και την πολύ σύγχρονη εικόνα της χρήσης των υπολογιστών. Τέρμα πια ο βάρβαρος με τα άρβυλα. Γραφειάκι καφεδάκι και και παίγνια! Και πολύ κομψά όπως βλέπουμε θέτουν τα προβλήματα όπως αυτό στην συνέχεια.
Παιγνίδι με δυο παίκτες όπου από την δράση του ενός εξαρτάται η δράση του άλλου
Το επόμενο μαθηματικά και όχι μόνο, πρόβλημα που απασχόλησε αυτούς τους "πρωτοπόρους των πρωτοπόρων", είναι η Κοπή της Πίτας. Από τους δύο αντίπαλους (του παιγνιδιού εδώ, των πυρηνικών έξω), ο ένας κόβει ο άλλος διαλέγει. Λογικά λοιπόν, αυτός που κάβει αντιμετωπίζει το πρόβλημα των ίσων κομματιών. Για να μην μακρυγορούμε, το μαθηματικό αυτό μοντέλο στην εφαρμογή του, οδηγεί στην λεγόμενη ισορροπία τρόμου. Και πάλι ξύνουμε το κεφάλι μας, γιατί αυτό το μαθηματικό μοντέλο δεν μοιάζει να απευθύνεται στον ένα εκ των δύο αντιπάλων που είναι ο πελάτης του (δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση, την στρατιωτική μηχανή των ΗΠΑ ( του οποίου η Ρωσία ήταν ο αδυσώπητος αντίπαλος των προηγούμενων δεκαετιών). Το θέμα εξελίσσεται στην συνέχεια.
Το πρόβλημά τους (να μην χάνει ο αντίπαλος) συνεχίζεται έως ότου ένας νέος λαμπρός μαθηματικός φέρνει νέο πνεύμα και νέες θεωρίες που επεκτείνει την θεωρία των παιγνίων σε κυριολεκτικά αχαρτογράφητες χώρους και έχει
ευρύτατες εφαρμογές σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως στις οικονομικές επιστήμες, στην Πληροφορική, την Τεχνητή Νοημοσύνη, την πολιτική αλλά και σε φυσικά συστήματα, όπως η Βιολογία. (Βικιπαίδεια).
Το μεγάλο βήμα έγινε: Η μαθηματική θεωρία που καταφέρνει να κάνει μη μηδενικό το συνολικό κέρδος από τον πόλεμο! (ασύμμετρο )
(το θύμα σε ποιά παράμετρο της θεωρίας αυτής κρύβεται ;)
Είναι ο John Nash που εισηγείται την θεωρία του μη μηδενικού συνολικού αποτελέσματος δηλαδή υπάρχει συνολικό όφελος (το οποίο μας ενδιαφέρει). Τα κέρδη του ενός και οι ζημίες του άλλου βρέθηκε τρόπος να μην είναι αλγεβρικά μηδέν αλλά να υπάρχει συνολικό κέρδος.
Για να έχει αυτό νόημα ο Νασ εισηγείται την συμμετοχή παικτών που δεν έχουν εντελώς διαφορετικά συμφέροντα
Ταυτόχρονα τελειοποίησε την θεωρία του εισηγούμενος τα σημεία ισορροπίας στα οποία οι στρατηγηκές των πολέμων προγραμματίζονται με αριθμούς που ακολουθούνται με ακρίβεια. Αν στα σημεία αυτά εμφανιστούν δυο ή περισσότερες περιπτώσεις όπου το συνολικό αλγευρικό κέρδος, (κέρδη ενός μείον κέρδη του άλλου) είναι το ίδιο παρατηρείται το εξής παράδοξο:
Αδιευκρίνιστο μοιάζει να είναι η πηγή του μη μηδενικού συνολικού κέρδους εκτός εάν θυμηθούμε, πως εφαρμόστηκαν στην πράξη αυτές οι θεωρίες.
Όμως, οι πόλεμικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν μας το κάνουν σχεδόν φανερό.
Είχαν όλες το χαρακτηριστικό ότι γίνονταν προσβολή κάποιου αντιπάλου (κράτους λαού, κοινωνικής ομάδας κ.α), που σαφώς μειονεκτούσε σε δύναμη τον οποίο εξόντωναν, εκμεταλλευόμενοι στην πορεία μεθοδικά, όχι μόνον κάθε στοιχείο΄εισοδηματικών πηγών, αλλά και πολιτιστικών και πολιτισμικών κλιματικών, ιστορικών και ότι άλλο εύρισκαν μπροστά τους σαν γνήσιοι και μεθοδικοί επιχειρηματίες. Αυτό που απόμενε και απομένει, θεωρείται μόνο, σαν η βάση για να οικοδομηθεί ο νέος κόσμος των υπερσυμφερόντων. Να λοιπόν γιατί είχαν μη μηδενικό αποτέλεσμα οι πρωταγωνιστές!
Κι από τότε δεν σταμάτησαν οι πόλεμοι, κάπου έπρεπε πάντα να γίνονται πόλεμοι γιατί όλο και περισσότερος κόσμος εκατέρωθεν, ζούσε από αυτό το μή μηδενικό αποτέλεσμα
τότε στην περίπτωση ίδιου μη μηδενικού συνολικού κέρδους για δυο σημεία ισσοροπίας όπου στο
1. ο ένας έχει μηδενικό κέρδος και ο άλλος όχι.
και στο
2 κερδίζουν και οι δύο με το ίδιο συνολικό μη μηδενικό κέρδος
Ενώ, σύμφωνα με την θεωρία σαν σημείο ισορροπίας. θεωρείται η πρώτη περίπτωση. Δηλαδή ο ένας που ούτε χάνει ούτε κερδίζει αποσύρεται και δεν παίζει
Οι αντίπαλοι - παίκτες προτιμούν (παραδόξως) το δεύτερο μη μηδενικό σημείο ισορροπίας , δηλαδή την λύση όπου κερδίζουν και οι δυο.
Μήπως η εμπλοκή της Ρωσίας στην κρίση του Αφγανιστάν αλλά και της Συρίας είναι ένα παράδειγμα από την εφαρμογή αυτής της επιλογής;
Του μπου και ταμπού τουμπου μάγι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου και τατού
πέσαν όλα τα ταμπού
(παλιό χαριτωμένο τραγούδι του Θέμη Ανδρεάδη)
Με αυτή η λογική της ολοσχερούς διάλυσης του αδυναμου στον οποίο γίνεται η επίθεση, -και από την οποία προέκυπτε και το όφελος- κατέστρεφαν και καταστρέφουν οι παίκτες(!), ότι έχει φτιαχθεί από τον (δεν τον λέω αντίπαλο αλλά το θύμα τους) με ανθρώπινο κόπο για πολλά χρόνια ή γενιές ή στην διάρκεια αιώνων ακόμα και χιλιετιών, εάν δεν συνπιπτει με το πρόγγραμμα των "επιχειρήσεων" ή και δεν μπορει να ενταχθεί σε αυτό.
Συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων (που τους λέει πια ανθρώπινο δυναμικό) που εξοντώνονται με απίθανες μεθόδους εάν δεν φέρνουν κέρδος και μόνο από αυτόν τον λόγο!!!
Μοιραία ακολούθησε και η διάλυση ορισμένων νόμων του πολέμου αλλά και ταμπού για τις ανθρώπινες σχέσεις ιδιωτικές και δημόσιες.
'Οπως η κύρηξη του πολέμου, η συμπεριφορά προς τους αιχμάλωτους, η συμπεριφορά στους αμάχους και τα παιδιά. Και η ανατροπή συνέχισε και σε κοινωνικές δομές γιατί πολλοί από αυτούς τους πολέμους αποτελούν ασύμμετρες απειλές και ψυχροπολεμικές παρεμβάσεις φρικτότερες από τον κανονικό πόλεμο τις περισσότερες φορές
Ας είν ' καλά το πρόγραμμα!
Ώστε, παντού και συνεχώς ξεφυτρώνουν πόλεμοι διαφόρων τύπων : πόλεμοι -τύπου ασύμμετρης απειλής, πόλεμοι πρακτόρων που διεισδύουν σε χώρες δημιουργία εστιών πολέμου κάθε τύπου εθνικών και εμφυλίων και διασυνοριακών, ψυχροί πόλεμοι που τυπικά δεν καταγράφοντα, όμως τα θύματά τους δεν είναι λιγότερα από τους εκδηλωμένους πολέμους.
Δεν είναι παράξενο πως από ένα σημείο και μετά, παρατηρείται το περίεργο φαινόμενο να μπαίνουν στο παιγνίδι ακόμα και οι παίκτης που κανονικά πρέπει να αποσύρονται (ας πούμε γιατί δεν έχουν όφελος από τον πόλεμο )
Αυτό μάλλον έχει την μαθηματική εξήση
Πρώτον γιατί με την μέθοδο του μη μηδενικού συνολικού κέρδους έχουν όφελος όλοι οι εμπλεκόμενοι (αρκεί να μην είναι τα επιλεγμένα θύματα)
Δεύτερο γιατί όπως αποδεικνύεται, αυτός που αποσύρεται στην ουδετρότητα, βρίσκεται σε άσχημη θέση και στην συνέχεια και κινδυνεύει να γίνει αυτός το θύμα.
Η ταινία του Ελία Καζάν "Επαναστάτης χωρίς αιτία" μεταφέρει με το τρόπο της αυτό το γεγονός
Υπάρχει ακόμα κι ένας επίσης σημαντικός λόγος που οι αντίπαλοι (ή συμπαίκτες) παραμένουν στο παιγνίδι (της κόλασης και των κολασμένων)
Αυτοί οι ίδιοι οι κανόνες του παιγνιδιού (σύμφωνα με τον Nash) μπορεί να αλλάζουν εάν ο παίκτης έχει την δυνατότητα να το κάνει!
Και για να γίνει αυτό πρέπει βέβαια να είναι μέσα στο παιγνίδι!
Είμαστε δυο , είμαστε τρεις γίναμε χίλιοι δεκατρείς
Όπου όμως παίζουν δυο παίκτες μπορεί με την βετίωση του παιγνιδιού να συμπεριληφθούν και περισσότεροι. Με διάφορους τρόπους. Όχι πάντα με την θέλησή τους. Φημίζονται άλλωστε οι μέθοδοι αυτών των κύκλων για να μπορούν να πείθουν ακόμα και για να κάνουν συνεργάτες ορισμένους που μπορεί να είναι ακόμα και φυσικοί τους εχθροί. (
Στα μαθηματικά και την θεωρία των παιγνίων αυτό προκύπτει ως εξής.
Το γεγονός είναι ότι από την δεκαετία του 60 και μετά στην Μέση Ανατολή κυρίως στον Αραβικό κόσμο, δημιουργείται ένα πλέγμα συναινετικών και συμβιωτικών σχέσεων που επιβιώνει ακόμα και στην εποχή μας
μεταφέρω από το άρθρο:
Η ισχύς αυτών των συμφερόντων αποδεικνύεται τόσο ισχυρή που παρά τις κατά καιρούς εμπόλεμες καταστάσεις στις περιοχές αυτές (Ινδοκίνα , Πόλεμος των επτά ημερών 1967, Πόλεμος του Γιαν -Κιπούρτο 1973, Πόλεμος του Κόλπου το 2001, εισβολή στο Ιράκ το 2003, ) δεν διασάλευσαν τρομερά τις σχέσεις της πλειοψηφίας των Αραβικών χωρών με τις ΗΠΑ καθώς τα οφέλη από την συνεργασία στην παραγωγή και διάθεση πετρελαίου σε ολόκληρη την Υδρόγειο είναι τεράστια για να θυσιαστούν στον βωμό της οποιαςδήποτε αντιπαράθεσης. Το παιγνίδι αποκαλύπτει ουσιαστικά τους λόγους για τους οποίους ο αραβικός κόσμος δεν είναι εφικτό (τουλάχιστον έως την εποχή μας ) να αποκτήσει μια ςνιαία γραμμή αντιπαράθεσης προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ
Εδώ θέλω να διαφωνήσω όχι με τα στοιχεία που παραθέτει το άρθρο αλλά με την ανάλυση που κάνει.
Και υποψιάζομαι πως παίζεται κι εδώ σ' αυτό το συγκεκριμένο άρθρο, ένα πολύ προσφιλές στους κύκλους των ισχυρών παιγνίδι: Που λέει:
Σου δίνω πραγματικά στοιχεία- οφέλη, έως κάποιο σημείο βέβαια και μετά οδηγώ εγώ όπως θέλω τα συμπεράσματά σου. Επικίνδυνη ψυχροπολεμική πολιτική που παρασύρει τον πιο αδύναμο (για παράδειγμα στην πληροφορία) και τον κάνει υποχείριο και αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Γιατί παραλείπει να διευκρινήσει, με ποιες τακτικές εντάχθηκαν και συμμάχησαν οι Αραβικές χώρες, Μήπως σε κάθε ευκαιρία ακόμα και αυτή την στιγμή δημιουργείται ένας πανομοιότηπος σύμμαχος; Όπως είναι και το Ιράκ εν δυνάμη σύμμαχος (μετά την ισοπέδωσή του); Όπως σύμμαχο έχουν κάνει σήμερα και την διχοτομημένη Κύπρο, την αδιευκρίνιστης εικόνας Τουρκία, το πάντα σε ρόλο κακού Ισραήλ, την Ελλάδα- φάντασμα, την πάντα σε κρίση Αίγυπτο, την σε ιδιότυπο καθεστός στρατιωτικο- σοσιαλισμού(!) Λιβύη που ρίχνει πάντα νερό στον μύλο τους κ.ο.κ.
Κι όπου νάναι έρχεται στα λογικά της και η Συρία; (Ποια Συρία δηλαδή...) για να συμμαχήσει και αυτή.
Οι παραλλαγές του παιγνιδιού των παιγνίων εξελλίσσονται συνέχεις. Δεν παραλείπουν να συμπεριλάβουν και τις χώρες που κρατούν ειρηνική και ουδέτερη συμπεριφορά ιδίως εάν δεν έχουν όφελος από κάποια τέτοια εμπλοκή. Εδώ έχουμε συνδιασμούς συμμετρικών παιγνιδιών (όσα τα κέρδη τόσες οι ζημίες) που μετατρέπονται σε "υβριδικό". Οι χώρες που δεν θέλουν να εμπλακούν γιατί το όφελος από αυτό το παιγνίδι είναι μηδενικό , όπου η επιθετικότητα του παίκτη που επιθυμεί το παιγνίδι και ο αντίπαλος που προσπαθεί να διατηρήσει την ειρήνη μετατρέπεται κάτω από την πίεση σε αντικείμενο εκμετάλλευσης
σχετικό άρθρο με την φοβερή βία των πολέμων αυτών που πλήτει τους πιο αδύναμους Λαούς Κράτη Φτωχούς Γυναίκες και αν δεν υπάρχει τίποτε άλλο και τα Παιδία του κόσμου. Έτσι γιατί το λέει το πρόγραμμά τους .Της μεγιστοποίησης του κέρδους. Την αυταρέσκεια. Την κατοχύρωσης της υπεροχής τους και της παγκόσμιας κυριαρχίας...
F:\refugees\Εικόνες - Αφγανιστάν » kazani_gr.mht
Το παιγνίδι της προσομοίωσης (ή η βασιλεία της προσομοίωσης)
Από τα υπόλοιπα που υπάρχουν στο άρθρο θα ήθελα να αναφέρω μια εφαρμοφή των ευρημάτων της θεωρίας αυτής . Ένα εικονικό Υπουργείο.
Μεταφέρω ένα κομμάτι από το άρθρο:
Μεγάλο βάρος της Rand μετατοπίζεται παράλληλα προς τις έρευνες σε κοινωνικές επιστήμες ενώ η έρευνα ειδικά πάνω στις δομές της Ρωσίας προσλαμβάνει τρομακτικές διαστάσεις καθώς τα δεδομένα που αναζητά είναι πρακτικά ανύπαρκτα και δεν εντάσσονται στο συνηθισμένο φάσμα των μυστικών υπηρεσιών.
.....Ταυτόχρονα στην έδρα της οργανώνει ένα εικονικό Ρώσικο Υπουργείο Οικονομικών, και, με βάση τα οικονομικά στοιχεία και τις πληροφορίες από το κατασχεθέν (μέχρι τον Β Παγκάσμιο Πόλεμο ) τεράστιο αρχείο των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών , σχεδιάζει την οικονομική εικόνα της Ρωσίας, προβλέποντας με μεγάλη ακρίβεια τις κινήσεις της σε οικονομικό επίπεδο, όπως και τις δυνατότητές της στον τομέα των εξοπλισμών.....
Και θα ήθελα να σημειώσω και κάποια ερωτήματα δικά μου σχετικά με αυτό το σημείο όπως
- Μήπως κάποια στιγμή σταμάτησε να λειτουργεί το πραγματικό Υπουργέιο Οικονομικών της Ρωσίας; ,
- Μήπως το εικονικό αντικατάστησε το πραγματικό;
και αν ναι,
- Πότε έγινε αυτό;
- Πόσοι από επιζώντες της κρίσης και γενικότερα αντελήφθησαν την αλλαγή;
- Υπήρξε γραμμή να περάσει η ιδέα ότι δεν έχει αλλάξει κάτι και όλα λειτουργούν όπως πάντα;
Μήπως κάποιοι θυμούνται σε διάφορες περιπτώσεις όπου μια καταστροφική εκ των άνω απόφαση για διάφορα ζητήματα, έχει ξεκινήσει με φράσεις όπως
Θα ξεκινήσουμε μια έρευνα ή
θα κάνουμε ένα πείραμα και να δούμε πως θα πάει...
Δεν θα συνεχίσω με τα μαθηματικά αλλά η αίσθηση που έχω είναι πως το παιγνίδι του πολέμου έχει εξελιχθεί ακόμη περισσότερο από τότε .
Τα υβριδικά παιγνίδια
(Ποτέ η έκφραση "παγκόσμιος πόλεμος" δεν ειπώθηκε τόσο κομψά!)
Οι συνδυασμοί πολλών συμμετρικών παιγνιδιών που καταλήγουν σε ασύμμετρα, καθώς τα κέρδη και οι ζημίες παύουν να είναι ισοδύναμα ποσά.Οι εμπλεκόμενοι εμπλέκονται και αποσύρωνται από την σύρραξη μετατρέπονται άλλωτε σε επιθετικούς παίκτες κι άλλωτε σε θύματα ανάλογα με τις εξελίξεις Στις τελευταίες δεκαετίες μεγάλες δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ , η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία κ.α. εμπλέκονται συνεχώς και πάντα με πλεονέκτημα, σε μια σειρά από σύμμετρες συρράξεις οι οποίες με περιέργο τρόπο δεν σταματούν να συμβαίνουν διαρκώς σε Αφγανιστάν,Ινδία, Ιράκ Ιράν Ισραήλ,Αίγυπτος ,Λιβύη ,Λίβανος, Παλαιστίνη, Κογκό Ζάμπια, Λιβερία, Σιέρα Λεόνε, Αγκόλα Μπουρούντι κ.λ.π.
Οι εκφράσεις εμπλοκή και απεμπλοκή έχουν γίνει πολύ κοινές στο λεξιλογιο των παρουσιαστών των ειδήσεων, που όσοι επιβιώνουν μπορούν ακόμα να παρακολουθούν.
ΠΗΓΕΣ
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%89%CE%BD_%CE%A6%CE%BF%CF%81%CE%BC%CF%80%CF%82_%CE%9D%CE%B1%CF%82
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%89%CE%BD_%CE%A6%CE%BF%CF%81%CE%BC%CF%80%CF%82_%CE%9D%CE%B1%CF%82