Αρχική Σελίδα > Η ΧΗΜΕΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ. Σημαντικές Κατηγορίες Χημικών Ουσιών: 2ο μέρος: Σύνθετες (σύμπλοκες) ενώσεις ή ενώσεις συντονισμού με κεντρικά ιόντα, μέταλλα μεταπτώσεως, σπάνιες γαίες, ακτινίδες και τα αμέταλλα Βόριο, Φωσφόρος,Πυρίτιο,
Η ΧΗΜΕΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ. Σημαντικές Κατηγορίες Χημικών Ουσιών: 2ο μέρος: Σύνθετες (σύμπλοκες) ενώσεις ή ενώσεις συντονισμού με κεντρικά ιόντα, μέταλλα μεταπτώσεως, σπάνιες γαίες, ακτινίδες και τα αμέταλλα Βόριο, Φωσφόρος,Πυρίτιο,
Δήμητρα Σπανού χημικός, καθηγήτρια Δ/θμιας Εκπ/σης με οργανική θέση στο 1ο Γυμνάσιο Δάφνης
ΓΕΝΙΚΑ
ΣΥΝΘΕΤΕΣ Ή ΣΥΜΠΛΟΚΕΣ ΧΗΜΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ
Είναι Οι πολύπλοκες ενώσεις που υπάρχουν σε διαλύματα, σε τήγματα, σε κρυσταλλικές και σε αέριες καταστάσεις
Τα κρυσταλλικά υδατοσύμπλοκα ονομάζονται κρυσταλλικά ένυδρα ενώτα σύμπλοκα αμμωνίας αμμωνιώδη,
η δε αλλαγή φυσικής κατάστασης μπορεί να επιρρεάσει την δομή του χημικού συστήματος με σχηματισμό νέων χημικών ομάδων από τις προηγούμενες.
Λόγω του ότι τα μέταλλα μεταπτώσεως έχουν μεταβλητό σθένος και μπορούν να σχηματίσουν ενώσεις σε διαφορετικές καταστάσεις οξείδωσης κι έτσι να σχηματίσουν μια ποικιλία τέτοιων ενώσεων που είναι τόσες πολλές που ο αριθμός τους ίσως ξεπερνά τις απλές.
Ο σχημτισμός συμπλόκων με συνδέτες μπορεί να επιρρεάσει τις φυσικές και χημικές ιδιότητες του μετάλλου όπως το χρώμα, τις μαγνητικές ιδιότητες, τις καταλυτικές του ικανότητες
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΧΗΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ Ή ΕΝΩΣΕΙΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ
Μια συνθετη ένωση περιέχει πολύπλοκα σωματίδια, που σχηματίζονται από άλλα απλούστερα, που σε πολλές περιπτώσεις συνδέονται μεταξύ τους με δεσμό δοτη - δέκτη. Σε αυτή τη σύνδεση υπάρχει ένας "παράγοντας συμπλοκής" συνήθως φορτισμένος θετικά αλλά μπορεί επίσης να είναι φορτισμένος αρνητικά ή να είναι ουδέτερος.
Ο αριθμός συνδετών γύρω από το κεντρικό ιόν λέγεται αριθμός συντονισμού, εξαρτάται από το μέγεθος του κεντρικού ιόντος και την χημική φύση και σχέση του κεντρικού ιόντος και των συνδετών και μπορεί να πάρει τιμές από 1 έως 12 όμως οι συνηθέστερες είναι το 4 και 6.
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΜΕΤΑΠΤΏΣΕΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ
Τα μέταλλα μετάπτωσης που είναι συχότερα τα κεντρικα ιόντα συνθετων ενώσεων, διαθέτουν ηλεκτρόνια υποστοιβάδα εσωτερικής στοιβάδας και γι αυτόν τον λόγο σχηματίζουν σύνθετες ενώσεις που περιέχουν ένα ή περισσότερα ιόντα μετάπτωσης και περιβάλλονται από προσδέτες που είναι άτομα ή ομάδες ατόμων που μπορούν να σχηματίζουν δεσμούς με το μέταλλο μέσω των ηλεκτρονίων τους.
Τα κεντρικά ιόντα αποτελούν μέταλλα μεταπτώσεως d που βρίσκονται μεταξύ ΙΙΑ και ΙΙΙΑ, οι σπάνιες γαίες που περιλαμβάνουν στοιχεία σκάνδιο και Ύπτιο από την ΙΙΒ και τις λανθανιδες (f μεταπτώσεως) καθώς και τις ακτινίδες (f μεταπτώσεως) καθώς και τα αμέταλλα Βόριο, Φωσφόρο, Θείο, Άζωτο Πυρίτιο
Τα μέταλλα μεταπτώσεως, σαν κεντρικά ιόντα, διαθέτουν ηλεκτρόνια σε περισσότερες από μια ηλεκτρονικές στοιβάδες εφόσον ηλεκτρόνια σθένους εισέρχονται σε προηγούμενη υποστοιβάδα και σχηματίζουν ένα ατελές d υπόστρωμα. Αυτό έχει συνέπεια να παίρνουν πολλούς αριθμούς οξείδωσης και λόγω αυτού,
έχουν την ικανότητα να σχηματίζουν σύμπλοκες ενώσεις με διαφορετικούς συνδέτες. Έτσι,
σχηματίζουν σύμπλοκα με ανιόντα, προσδέτες και άλλες ενώσεις
εμφανίζουν σημαντικές καταλυτικές ιδιότητες
συμμετέχουν σε οξειδοαναγωγικές διεργασίες
Η ΧΗΜΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ
Ο τρόπος που συνδέονται οι συνδέτες (ιόντα ή μόρια)γύρω από το κεντρικο μέταλλο- ιόν μετάπτωσης για δημιουργία πολύπλοκων ενώσεων, είναι οι δομές συντονισμού από την αλληλεπίδραση απλών μορίων.
Το κεντρικό ιόν μπορεί να αποτελεί ανιόν ή κατιόν
Οι συνδέτες μπορεί να είναι όξινα μονοατομικά ή πολυατομικά ανιόντα, (F-, Cl-,Br, I-, CN-, NO-2, SO4-2, PO4-3, κ.λ.π.) ουδέτερα οργανικά και ανόργανα μόρια (O, N, P, S, Se, C) Ουδέτερα μόρια μπορεί να είναι το νερό, η αμμωνία, αλκοόλη, αλκοολικά άλατα, αιθέρες κ.α.
Η εσωτερική και η εξωτερική σφαίρα μιας σύνθετης ένωσης
Σύμφωνα με την θεωρία του Ελβετου χημικού Alferd Verner σε μια σύνθετη ένωση διακρίνουμε δύο συμπλεκτικούς παράγοντες την εσωτερική σφαίρα του συμπλόκου που αποτελείται από το κεντρικό ιόν και τους συμπλέκτες και την εξωτερική σφαίρα από τα υπόλοιπα ιόντα που δεν βρίσκονται στην εσωτερική σφαίρα και είναι πιο μακρυά από το κεντρικό ιόν
Η εσωτερική σφαίρα της συνθετης ένωσης
Είναι το κεντρικό ιόν και συνδέτες που συνδέονται με δυνάμεις ηλεκτρικής φύσης αλλά και με δεσμούς δότη- δέκτη όπως στον δεσμό μοναχιών ζευγών ηλεκτρονίων .
Σε πολλές σύνθετες υπάρχουν συνδέσεις τόσο ηλεκτρικής φύσης όσο και δεσμοί δότη- δέκτη όπως στο εσωτερικό σύμπλοκο διχλωροτετραμικοπλατίνα [Pt(NH3)4Cl2]-2
Η εσωτερική σφαίρα μπορεί να αποτελεί ανιοντικό σύμπλοκο όπως [Fe(CN)6]-4 στο ή καντιοντικό σύμπλοκο [Cu(NH3)4]+2 ή ουδέτeρο σύμπλοκο όπως [Ni(CO)4]
Ανάλογα με τους συνδέτες υπάρχουν πολλές κατηγορίες συμπλόκων όπως:
με σχηματισμό ανιοντικού σύμπλοκου όταν
α. οι συνδετες είναι ανιόντα όπως
Στα Μεταλλοκυανιούχα (συνδετης ανιον κυανίου)
Αν το κεντρικό ιόν είναι κατιόν (οξύ κατα Lewis) π.χ.. Fe+2
ο υποκαταστάτης πρέπει να μπορεί να προσφέρει ζεύγος ηλεκτρονίων όπως ιόν
κυανύδιου
Στον σιδηροκυανυούχο σίδηρο για παράδειγμα, οι προσδέτες π.χ. CN- , δεσμεύονται με το κεντρικό iόν π.χ. Fe+2 και μαζί αποτελούν την εσωτερική σφαίρα του συγκροτήματος. [Fe(CN)6]-4
Ο αριθμός των μορίων ή ιόντων που συνδέονται άμεσα με το κεντρικό ιόν είναι ο αριθμός συντονισμού του. Για το σιδηροκυανυούχο ιόν είναι το 6, για το καρβονύλιο του σιδήρου είναι 5, για τον εναμμώνιο χαλκό είναι 4 κ.λ.π.
Στην συνέχεια η εσωτερική σφαίρα προσλαμβάνει εξωτερικά ένα κατιόν(Κ+) Κ4[Fe(CN)6]
Σχηματίζονται κατιονικά σύμπλοκα όταν
β. οι συνδετες είναι μόρια, όπως
Στα υδατοσύμπλοκα στα οποία το νερό δρα σαν συνδέτης
Κατά την διάρκεια της ενυδάτωσης ιοντων, σχηματίζεται γύρω από αυτά ένα κέλυφος από μόρια νερού συνήθως 4 -6. (πρώτη σφαίρα). Είναι δυνατόν να σχηματιστει και δεύτερο κέλυφος γύρω από το πρώτο κυρίως σε μικρότερα ιοντα. (ένυδρα σύμπλοκα)
Στον πενταένυδρος θειϊκός χαλκός, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τους δύο τρόπους. Έχει μορφή μεγάλων λαμπρών κυανών κρυστάλλων
Τα τεσσερα μόρια νερού συνδέονται με το άτομο του χαλκού ενώ το 5ο με το θειϊκό ανιόν.
Cu(H20)4]SO4. H2O.
Άλλη ένυδρη ουσία είναι ο ένυδρος θειϊκός σίδηρος πουεμφανίζεται σε διάφορες μορφές ενυδάτωσης καικρυσταλλώνεται σε υδατικά διαλύματα που πολλά βρίσκονται στη φυση, με 1, 4, 5,6, 7 μόρια νερού (FeSO4.7Η20) και το ένυδρο άλας αυτό και έχει ένα απαλό πράσινο χρώμα που οφείλεται σε οξείδωση του σιδήρου σε τρισθενή. Με την θέρμανση μόρια νερού χάνονται σταδιακά από τον κρύσταλλο από 60ο έως 300ο που χάνεται το ένυδρο. Στον ξηρό αέρα το κρυσταλλικό νερό χάνεται ευκολότερα από τους 70ο με αποτέλεσμα το μονουδρικό που διασπάται στη συνέχεια σε οξείδιο
Στα μεταλλοκαρβονυλια (συνδετες μονοξείδιο του άνθρακα). Σχηματίζονται κατιονικα συμπλοκα
Άλλες περιπτώσεις μέταλλων μετάπτωσης που σχηματίζουν σύμπλοκα είναι τα μεταλλικά καρβονύλα και οι καρβονυλικές ενώσεις που ο συνδέτης είναι το μονοξείδιο του άνθρακα. Πολλά μεταλλικά καρβονύλια είναι πτητικά και τοξικά και αυτό οφείλεται στην ικανότητα των καρβονυλίων να σχημστίζουν καρβοξυαιμοσφαιρίνη.
Το πρώτο μεταλλοκαρβονύλιο που συντέθηκε από τον Paul Schutttzenberqer to 1868 ήταν το δικαρβονυλοδιχλωροπλατίνα Pt(CO)2Cl2
Το 1890 ανακαλύφθηκε από τον Mond, το τετρακαρβονύλιο του Νικελίου Ni(CO)4 ,την επόμενη χρονιά το πεντακαρβονύλιο του σιδήρου και μετά χημικοί που ακολουθούσαν την προσπάθεια συνέθεσαν καρβονύλια του κοβάλτιου, μολυβδαίνιου, ρουθήνιου
Τα εσωτερικά σύμπλοκα των μεταλλοκαρβονυλίων προσλαμβάνουν εξωτερικά
ή ανιόν(SO4-2)[Cu(NH3)4]SO4 'η Χ (αλογονίδια) ή υδρογόνο σε αρνητική θέση και προκύπτουν οι σύνθετες ενώσεις καρβονυλικά υδρίδια Η2[Fe(CO)4] ή αλογονίδια X2[Fe(CO)4]
γ. τα ουδέτερα σύμπλοκα ή μη ηλεκτρολυτικά σύμπλοκα
Ακόμα υπάρχουν ενώσεις που αποτελούνται από ένα κεντρικό ιόν και τους συνδέτες και το φορτίο των συνδετών αντισταθμίζει το φορτίο του συμπλεκτικού παράγονταόπως το τετρακανικέλιο [Ni(CO)4]
τα καρβονύλια των μετάλλων Ti(CO)7 , Cr(CO)6 , Fe(CO)5 ,η διχλωροδιαμινοπλατίνα
ΣΤΕΡΕΟΧΗΜΕΙΑ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ
Είδαμε ότι, σε μια σύνθετη ένωση διακρίνουμε δύο συμπλεκτικούς παράγοντες την εσωτερική σφαίρα του συμπλόκου που αποτελείται από το κεντρικό ιόν και τους συμπλέκτες και την εξωτερική σφαίρα από τα υπόλοιπα ιόντα που δεν βρίσκονται στην εσωτερική σφαίρα και είναι πιο μακρυά από το κεντρικό ιόν
Η στερεοχημική τους διάταξη σχετίζεται με τις φυσικοχημικές ιδιότητές τους καθώς και με φαινόμενα ισομερισμού που παρατηρούνται μεταξύ των σύνθετων ενώσεων και σχετίζονται με την θέση των συνδετών στην εσωτερική σφαίρα αλλά και με την κατανομή συνδετών στην εσωτερική και στην εξωτερική σφαίρα
Ενδεικτικά αναφέρω την στερεοχημική δομή ουδετέρων συμπλόκων όπως το τερακαρβονικέλιο (άνω) με δομή τετραέδρου,
το πεντακαρβονυλικός σίδηρος [Fe(CO)5] (σίδηρος : [ Ar ] 3d6 4s2) το πεντακαρβονυλικό κοβάλτιο [Co(CO)5] (κοβάλτιο: [ Ar ] 3d7 4s2 και το το πεντακαρβονυλικό όσμιο [Os(CO)5] σε δομή τριγωνικής διπυραμίδας
το εξακαρβονυλικό βανάδιο [V(CO)6] (βανάδιο : [Ar]4s23d3
) το εξακαρβονυλικό χρώμιο [Cr(CO)6] (χρώμιο: [ Ar ] 3d5 4s1
και το το εξακαρβονυλικό μολυβδένιο [Os(CO)6] σε δομή οκτάεδρου
το οκτακαρβονύλιο του δικοβαλτίου [Co2(CO)8] όπου ο άνθρακας του CO συνδέει άτομα μετάλλου (γέφυρα)
με δομή τριγωνικό χωρίς κατοπτρισμό σε ισομερισμό
διπυραμιδικού γεφυρωμένου ισομερούς
το εξακαρβονυλικό βανάδιο [V(CO)6] το εξακαρβονυλικό χρώμιο [Cr(CO)6] το εξακαρβονυλικό μολυβδένιο [Co(CO)6] με δομή οκταέδρου κ.α.
AΡΙΘΜΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ.
ΑΡΙΘΜΟΣ ΣΥΝΔΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΝΟΣ ΣΥΝΔΕΤΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΙΟΝ
Ο αριθμός συντονισμού είναι ο αριθμός τωνδεσμών που σχηματίζονται από το κεντρικό άτομο με συνδέτες.
Ανάλογα με τον αριθμό συνδέσεων του κάθε συνδέτη με το κεντρικό ιόν έχουμε:
Μονοδοντικοί συνδέτες που συνδέονται με μια σύνδεση με το κεντρικό ιόν , όπως μόρια Η2Ο, ΝΗ3, CO, NΟ και ιόντα όπως CN-, F-, Cl-, OH- κ.α. Εδώ ο αριθμός των συνδετών και ο αριθμός συντονισμού είναι ίδιοι.
Διοδικοί συνδέτες που συνδέονται με δύο άτομα με το κεντρικό ιόν (συμλεκτικός παράγοντας) όπως αμινοξικό ανιόν (H2N-CH2-COO-), οξαλικό ανιόν (ΟΟC-COO-2), ανθρακικό ιόν CO3-2, θειϊκό ιόν SO4-2, Θειοθειϊκό ιόν S2O3-2,
Πολυοδοντικοί συνδέτες που προσκολλώνται με πολλά άτομα στο το κεντρικό ιόν όπως σύμπλοκα που περιέχουν πολλές ομάδες C-=N ή _COOH (αιθυλενοδιαμινοτετραοξικόοξύ ή EDTA
(HOOCCH2) 2NCH2CH2N (CH2COOH)2 (Σύμπλοκο II, EDTA). Το σύμλοκο αυτό κάνει ενώσεις συντονισμού με μεταλλικά ιόντα και τα δεσμεύει σαν παράγοντας χηλικής σύμπλεξης.
Οι βιοχημικοί χρησιμοποιούν το EDTA για αδρανοποίηση των ενζύμων και οι γιατροί για θεραπεία μόλυνσης από σίδηρο και ασβέστιο (και γενικότερα βαρέα μέταλλα)
Επίσης σαν χηλικά σύμπλοκα, ταξινομούνται τα πολυοδοντικά κυκλικά σύμπλοκα μη ηλεκτρολυτών που σχηματίζονται από μερικούς πολυοδοντικούς συνδέτες ταξινομούνται π.χ. η αιμοσφαιρίνη
Η πορφίνη, η απλούστερη από τις πορφυρίνες, είναι ένας κυκλικός πολυοδοντικός συνδέτης που μπορεί να συνδεθεί σχεδόν με κάθε μέταλλο του περιοδικού πίνακα. Πορφυρίνες στην αίμη συνδέονται με τον σίδηρο και στην χλωροφύλλη με το Μαγνήσιο
Οι σύνθετες ενώσεις χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό, ανίχνευση και διαχωρισμό μετάλλων. Μεγάλη είναι η συμμετοχή τους σε βιολογικά συστήματα (αναπνοή, οξειδώσεις, ενζυμική κατάλυση κ.α.)
ΙΣΟΜΕΡΙΣΜΟΣ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ
Ισομερισμός: ικανότητα διαφορετικής αμοιβαίας διάταξης ατόμων σε ενώσεις της ίδιας γενικής σύστασης. Ο ισομερισμός συνεπάγει και διαφορές στις φυσικές και χημικές ιδιότητες των ισομερών ενώσεων.
Στις συνθετες ενώσεις ο συντονισμος διακρίνεται αρχικά
α. σε συντονισμό που η σύνθεση της εσωτερικής σφαίρας παραμένει όπως και η δομή των συνθετών
Έχουμε όμως διαφορετική γεωμετρική κατανομή των συνδετών στο εσωτερικό όπως οκταεδρική δομή, επίπεδης πλατείας, τετράγωνης πυραμίδας.
Ακόμα μπορεί τα ισομερή ορισμένων σύνθετων ενώσεων να έχουν σχέση ειδώλου- αντικειμένου
β. είναι πιθανόν να υπάρξουν διαφορές στην σύνθεση της εσωτερικής σφαίρας και στην δομή των συνδετών
Διακρίνουμε τονυδατικό ισομερισμο: μόρια διαλύτη κατανέμονται διαφορετικά μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής σφαίρας με διαφορετικού τύπου χημικους δεσμούς, το οποίο δίνει και διαφορετικά χρώματα στα ισομερή αυτά. Παράδειγμα στο ένυδρο χλωριούχο χρώμιο με δομή συμπλόκου οκτάεδρο αρχικά οι 6 θέσεις καταλαμβάνονται από 3 μόρια νερού και 3 ιοντα χλωρίου και μένουν 2 κενές θέσεις η ένωση έχει σκούρο πράσινο χρώμα [CrCl3(H2O)3]⋅3H2O. Σταδιακά αντικαθιστανται τα ιόντα χλωρίου (συνδέτες) από μόρια νερού σε [CrCl2(H2O)4]Cl⋅2H2O που εξακολουθεί να είναι σκούρο πράσινο και [CrCl(H2O)5]Cl2⋅H2Ο που είναι μπλε-πράσινο και τελικά [Cr(H2O)6]Cl2⋅ που είναι βιολετί
τον ισομερισμό ιονισμούμε διαφορετική κατανομή φορτισμένων συνδετών μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής σφαίρας με αποτέλεσμα να παράγονται διαφορετικά ιόντα σε ενώσεις με την ίδια στοιχειομετρική σύνθεση, όπου υπάρχει είσης διαφορά στο χρώμα μεταξύ των ισομερών
ισομερισμός συντονισμού με την μετάβαση συνδετών από έναν συμπλεκτικό παράγοντα σε άλλον
Ένα σύνθετο ιόν μπορεί να ανταλλάσει τα ενδοσφαιρικά ιόντα ή άλλα πρόσθετα.
Η ταχύτητα ανταλλαγής των συνδετών δεν είναι η ίδια για όλα τα σύμπλοκα και δίνεται από μια σταθερά κινητικής σταθερότητας καιεξαρτάται από την ενέργεια σύνδεσης, κεντρικού ιόντος και συνδέτη
ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΕ ΥΔΑΤΙΚΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ.
ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΥΜΠΛΟΚΟΥ
Οι σύνθετες ενώσεις που έχουν εξωτερική σφαίρα υφίστανται εύκολα
διάσταση των συμπλόκων σε διαλύματα και τα εξωσφαιρικά ιόντα διαχωρίζονται πλήρως ενώ τα εσωτερικό σύνθετο ιόν είναι συνήθως χαμηλής διάστασης
[Cu(NH3)4]SO4 --> [Cu(NH3)4]+2 + SO4-2
K2(CoCl4] --> 2K+ + [CoCl4]-2 .
Σε αντιδράσεις ανταλλαγής (αντικατάστασης) τα σύνθετα ιόντα περνούν από την μια ένωση στην άλλη, χωρίς να αλλάζουν την σύνδεσή τους
Οι σύμπλοκες ενώσεις (κεντρικό ιόν και συνδετες που αποτελούν την εσωτερική σφαίρα) δεν υδρολύονται.
Χαρακτηριζονται ομως από την θερμοχημική σταθερότητα του συμπλόκου που εξαρτάται από την ενέργεια σύνδεσης του κεντρικού ιόντος και των συνδετών
Σε ορισμένες περιπτώσεις διαχωρίζεται και το σύνθετο ιόν
Το φθοροπυριτικό αμμώνιο (επίσης γνωστό ως εξαφθοροπυριτικό αμμώνιο, φθοροπυριτικό αμμώνιο ή πυριτιοφθοριούχο αμμώνιο) έχει τον τύπο (NH4)2SiF6. Είναι μια τοξική χημική ουσία, όπως όλα τα άλατα του φθοριοπυριτικού οξέος.[4] Είναι κατασκευασμένο από λευκούς κρυστάλλους,[5] που έχουν τουλάχιστον τρία πολύμορφα[6] και εμφανίζονται στη φύση ως σπάνια ορυκτά κρυπτοαλίτης ή βαραρίτης.
Το φθοροπυριτικό αμμώνιο έχει τρία κύρια πολύμορφα: η α-(NH4)2[SiF6] μορφή είναι κυβική (διαστημική ομάδα Fm3m, Νο. 225) και αντιστοιχεί στον ορυκτό κρυπτοαλίτη. Η μορφή β είναι τριγωνική (σκαλινοεδρική) και εμφανίζεται στη φύση ως ορυκτός βαραρίτης.[7] Μια τρίτη (γ) μορφή ανακαλύφθηκε το 2001 και ταυτίστηκε με την εξαγωνική συμμετρία των 6mm. Και στις τρεις διαμορφώσεις, τα [SiF6]2− οκτάεδρα είναι διατεταγμένα σε στρώματα. Στη μορφή α, αυτά τα στρώματα είναι κάθετα στις [111] κατευθύνσεις. Στις μορφές β- και γ-, τα στρώματα είναι κάθετα στον άξονα c.[6] (Σημείωση: η τριγωνική συμμετρία είναι μέρος της εξαγωνικής ομάδας, αλλά δεν είναι όλοι οι εξαγωνικοί κρύσταλλοι τριγωνικοί.[8]) Τα άτομα πυριτίου του α-(NH4)2[SiF6] (άλφα), έχουν κυβική στενή συσκευασία (CCP). Η μορφή γ έχει εξαγωνική στενή πλήρωση και η β-(NH4)2[SiF6] έχει πρωτόγονη εξαγωνική συσκευασία.[9] Και στις τρεις φάσεις, 12 άτομα φθορίου γειτνιάζουν με το (NH4)+.[6]
сложные химические соединения в качестве ионообменников
Ο Περιδοτίτης (Peridotite) είναι ένα πυριγενέςπέτρωμα που αποτελείται κυρίως από κρυσταλλικούς κόκκους του ορυκτού ολιβίνου, χωρίς ή και μαζί με άλλα ορυκτά (συνήθως πυρόξενους),[α] καθώς και λίγους ή καθόλου αστρίους. Ο περιδοτίτης είναι υπερβασικό πέτρωμα και περιέχει περισσότερο από 40% ολιβίνη. Έχε
Έχουν μια κοινή δομή που αποτελείται από απλές αλυσίδες τετράεδρων πυριτίου . Ο γενικός τύπος του είναι XY(Si, Al) 2 O 6 , όπου το "Χ" αντιπροσωπεύει ασβέστιο , νάτριο , σίδηρο 2+ , μαγγάνιο , λίθιο ή μαγνήσιο και το "Y" αντιπροσωπεύει μικρότερα ιόντα όπως χρώμιο , αλουμίνιο , σίδηρο 2+ , σίδηρος 3+ , μαγνήσιο, μαγγάνιο ή τιτάνιο . 2 Μεταξύ των διαφορετικών πυροξενίων ανάλογα με τη χημεία τους, υπάρχει μεγάλη ποσότητα αναμειξιμότητας . 3 Ποικιλίες πλούσιες σε σίδηρο, μαγνήσιο και ασβέστιο είναι οι πιο κοινές. 2
Με τον όρο ολιβίνης (αγγλ. olivine) εννοείται ισόμορφη παράμιξη που προκύπτει από τα ορυκτά φορστερίτη (Mg2SiO4) και Φαϋαλίτη (Fe+22SiO4) και, επισήμως, δεν αποτελεί, ως παράμιξη, αυτοτελές ορυκτό. Ο ολιβίνης ε
Ο ολιβίνης είναι ένα άνυδρο πυριτικό ορυκτό του Fe και του Mg. Αποτελεί ισόμορφη παράμιξη μεταξύ του μαγνησιούχου ολιβίνη με την ονομασία φορστερίτης (Mg2SiO4) και του σιδηρούχου ολιβίνη με την ονομασία φαϋαλίτης (Fe+22SiO4).
Σε πολλές σύνθετες υπάρχουν συνδέσεις τόσο ηλεκτρικής φύσης όσο και δεσμοί δότη- δέκτη όπως στο εσωτερικό σύμπλοκο διχλωροτετραμικοπλατίνα [Pt(NH3)4Cl2]-2
Ανάλογα με τους συνδέτες υπάρχουν πολλές κατηγορίες συμπλόκων όπως:(CN)6.svg.png)
-komplex.jpg)
Το πρώτο μεταλλοκαρβονύλιο που συντέθηκε από τον Paul Schutttzenberqer to 1868 ήταν το δικαρβονυλοδιχλωροπλατίνα Pt(CO)2Cl2
.png)
6.png)
το εξακαρβονυλικό βανάδιο [V(CO)6] (βανάδιο : [Ar]4s23d3
Οι βιοχημικοί χρησιμοποιούν το EDTA για αδρανοποίηση των ενζύμων και οι γιατροί για θεραπεία μόλυνσης από σίδηρο και ασβέστιο (και γενικότερα βαρέα μέταλλα)
